Een dag vol (nieuwe) ervaringen.

Woensdag 7 september 2016

Eerst even terug naar maandagavond. De temperatuur was al niet al te hoog en het was ook behoorlijk bewolkt. Ook ’s middags al. In het begin van de avond begint het zacht te miezeren, dat langzaamaan overgaat in een stevige miezerregen. Gedurende de nacht vallen er ook een paar echte regenbuien. We worden er zelfs wakker van, daarom weten we ook dat het echt regent.

Gisterenmorgen bij het opstaan was de lucht gelukkig weer opgeklaard en hebben we uiteindelijk de hele dag schitterend weer gehad met alweer temperaturen van rond de 30 graden. We hebben een echte rustdag ingelast. Danny gaat al lekker bijtijds aan de waterkant zitten en probeert een mooie karper te vangen. Hij ziet diverse grote exemplaren voorbij zwemmen en af en toe ook boven water springen, maar vangen, ho maar. Ze willen niet bijten. Wel de eenden. Die zijn verzot op de mais waar hij onder andere mee vist. Als aalscholvers duiken ze op de voerkorf en de haak om de mais te pakken te krijgen. Eén keer heeft een eend zelfs de haak te pakken, maar gelukkig komt de eend met de schrik vrij. Danny ook natuurlijk. Grady doet haar best om haar volgende boek(en) uit te lezen. Maar goed dat dat tegenwoordig allemaal digitaal gaat, anders hadden we zeker te veel bagagegewicht bij ons gehad. ’s Avonds maar wat restjes uit de vriezer gegeten. Smaakte gelukkig nog prima. Nog een paar spelletjes en dan al weer gaan slapen.

Nadat we vanmorgen allebei zijn wakker geworden, de laatste zaken ingepakt en natuurlijk het onvermijdelijke ontbijt en een bak koffie. Het credo is nog steeds: zonder koffie geen start. Voordat we afrekenen en vertrekken, eerst nog even de schoonwatertank bijvullen. Bij een leidingdruk van 0,weinig bar (of te wel: er staat bijna geen druk op de waterleiding) duurt het wel even voordat je 75 liter water hebt aangevuld. Na ruim 10 minuten is de tank vol, nog even betalen en dan op weg. We wensen de Nederlandse eigenaren heel veel succes met hun plannen en activiteiten deze winter en gaan dan echt weg.

Richting Vichy, de stad van het bronwater en de schoonheidsartikelen. Leuke route van ongeveer 45 kilometer binnendoor. Stevig stuurwerk en soms een smalle doorgang waar het goed opletten is. Als we in de stad aankomen is het zoeken naar een parkeerplaats. We willen graag de stad in. Met een beetje zoeken vinden we een mooie, maar niet al te ruime parkeerplaats naast het station. Met een beetje keren en draaien pikken we maar 3 parkeerplaatsen in. Terwijl we hier mee bezig zijn, lopen er 2 Noord-Afrikaanse ogende mannen langs. En nee, we willen niet generaliseren. Maar als we nog bezig zijn de camper netjes weg te zetten, maken ze al volop foto’s van de camper en hebben ze uitzonderlijk veel aandacht voor ons en de camper. We proberen een parkeerbonnetje te pakken te krijgen, het is daar betaald parkeren, maar dat wil niet lukken. Contant geld, creditcard, bankpas, niets wil lukken. De mannen draaien nog steeds om de camper. Dit geeft ons, om het maar eens in goed Frans te zeggen, een unheimisch gevoel. Het besluit is snel genomen. De belangstelling zal er niet zijn omdat ze de camper zo mooi vinden en dus nemen we snel de beslissing toch  weer weg te rijden.

Dwars door het centrum, nauwe straatjes, op zoek naar een betere parkeerplek. Uiteindelijk vinden we deze. In een wat luxere, lees duurde, wijk, net even buiten het centrum. We lopen het centrum in kijken hier en daar een beetje rond. Zoeken een terrasje op voor een bak koffie. Blijken er ook allemaal vrachtwagens door die nauwe straatjes te rijden. Dus moet het ons met de camper zeker gaan lukken als we straks weer de route op willen pakken. Als we weer van start gaan, blijkt de navigatie de stuurmanskunsten van Danny nog even op de proef te stellen. Hij stuurt ons nog even dwars door het centrum, na een paar lastige straatjes komen we weer bij de plek uit waar we de camper uiteindelijk hadden geparkeerd. Gelukkig pakken we dan weer snel de juiste route. We komen langs een heel grote supermarkt en halen daar nog even snel de dagelijkse boodschappen. Even verderop nog even brandstof inslaan. De tank is tegen onze principes bijna leeg. Normaal tanken we eerder, maar we hebben geprobeerd een beetje goedkoop te kunnen tanken. Prijsverschillen van wel 20 cent per liter is niet ongebruikelijk hier. En wanneer je dan 70 liter tankt, is dat toch een aanzienlijk verschil.

Dan op weg naar Vezelay. Een stadje op de route van de pelgrimgangers naar Santiago de Compostella. Het is een zogenaamd verzamelpunt voor deze wandelaars. Ruim 200 kilometer voor ons voor de wielen, dus niet lopen. Vandaag toch een stuk snelweg, maar gelukkig geen tol. We schieten lekker op. Dan weer binnendoor. Nog 50 kilometer, nog 22 kilometer en dan een omleiding, Deviation staat er op de gele borden. Via een uitgebreide omweg komen we een kilometer of 20 weer bijna op hetzelfde punt uit. Dan maar de bordjes proberen verder te volgen. Via allerlei onlogische omwegen volgen we die gele bordjes. Ruim 20 kilometer verder komen we weer op de route naar Vezelay. Nog 18 kilometer te gaan. Dus ruim 40 kilometer omrijden om een stukje werkzaamheden van 4 kilometer te omzeilen. Laten we het de “Franse slag” noemen. Eerlijkheid dient wel gezegd te worden dat het weer een mooie route was. Maar zie dan de camper in zo’n plaats maar eens te parkeren. Dat gaat dus echt niet lukken. Alle parkeerplaatsen overvol. Maar ja, wat wil je. Het stadje heeft meer dan 700.000 bezoekers per jaar, en die komen heus niet allemaal lopend over de route. Gelukkig zien we ook een bordje naar een camping. Deze hebben we in de gidsen niet kunnen vinden. Toch rijden we er naar toe. Net even buiten het stadje. De camping stelt niet veel voor, maar toch besluiten we er maar een plekje te zoeken. Na ons te hebben geïnstalleerd, en wat te hebben gedronken, trekken we de wandelschoenen aan en lopen richting het stadje. We willen ook de basiliek bekijken. De klim er naar toe, is wel heel erg stijl. De pelgrims worden hier echt wel op de proef gesteld. Wij hebben geluk. Er blijkt een gratis, ja we blijven Hollanders, pendelbusje naar de kathedraal te rijden vanaf de voet van de klim. Zullen we daar gebruik van maken? Vlak voor we instappen worden we aangesproken door een ouder echtpaar. Danny vraagt of het in het Engels kan en de dame blijkt in uitstekend Engels te vertellen dat zij ook gebruik hebben gemaakt van het busje en dat dat zeer zeker aan te bevelen is. Dus dat doen we maar. En gelijk blijkt ze te hebben. Wat een kuitenbijter blijkt  dat ene straatje. Maar wij hebben nergens last van. Zitten en genieten  maar. In de basiliek kijken we uitgebreid rond. We maken ook nog wat plaatjes van de omgeving. Erg mooi. Dan voorzichtig afdalen. Ieder op zijn eigen tempo. Beneden aan de afdaling kiezen we voor een van de vele restaurants. We zoeken een plekje op het terras en vragen of we wat kunnen drinken en eten. Drinken is wel mogelijk, eten moeten we nog even een uurtje op wachten, eerder is de keuken niet open. Geen probleem voor ons. Langzaamaan loopt het terras vol. Vlak voor 7 uur komt de ober met de menukaart, gelukkig ook in het Engels. Wel een bijzondere menukaart. Opgeschreven op een klein schoolbord. Het bord wordt neergezet op een stoel van de tafel naast ons. Klokslag 7 uur komt hij de bestelling opnemen. We raken met hem aan de praat en het blijkt een Engelsman te zijn die samen met zijn broer (en natuurlijk het overige personeel) dit restaurant, en bar, en hotel, al een aantal jaren leidt. We hebben een leuk gesprekje. Het duurt dan ook even voordat we onze bestelling kunnen plaatsen. We hebben er heerlijk gegeten. Leuke en mooie gerechten en ook nog voor een heel schappelijke prijs. Na nog “un cafè” ter afsluiting, wandelen we terug naar de camping. Schrijven, route bepalen voor morgen, misschien nog een spelletje en dan al weer gaan slapen. Morgen in de richting van Reims.