Regen, aangepaste route en geen TV

Zondag 19 maart 2017

Je merkt direct wat het gemis is van een toilet aan boord. Normaal gebruiken we het toilet alleen in noodzaak, of bij slecht weer. Zoals geschreven kunnen we sinds gisteren het toilet niet meer gebruiken. En vannacht was het noodweer. Harde wind (is niet erg) maar vooral veel regen. En als je dan even het toilet wil bezoeken, is dat niet prettig. Maar ja, wat moet je dan.

We zijn vroeg wakker en vertrekken dan ook op tijd. Even na 8 uur zijn we al weg. In de stromende regen. Het plan is om de watervallen van Fitzroy te gaan bekijken. Een kleine 150 kilometer verderop. Na de regenval van gisteren en eergisteren zullen die wel wat heftiger zijn dan normaal. Na anderhalf uur rijden, waarbij het weer wonderbaarlijk steeds verandert (slagregens, mist, zon, noem maar op) maken we een korte stop in Nowra. Na kort overleg passen we de plannen aan. De weersvoorspellingen voor morgen zijn ietsje beter. Dan morgen maar naar de waterval en vandaag doorrijden naar Kiama. Tijdens onze trip in 2013 was dit de laatste stop aan de kust voordat we richting Canberra en Melbourne gingen.

Al snel vinden we de camping en nemen, mede vanwege het kapotte toilet en de weersvoorspelling (weer heel veel regen) een luxe staanplaats. En Suite, zoals dat heet. Een eigen toilet en douchegelegenheid op de toegewezen plek. Wel zo gemakkelijk. Wanneer het vannacht weer regent, hooguit drie meter door de druppels en je staat weer droog.

Eerst even inchecken. Door onze wensen neemt dat iets meer tijd in beslag dan anders, maar wat blijkt, we staan nog in het systeem, van de vorige keer.

Wat wel leuk is, is dat we nu bijna de gehele Oostkust hebben gereden, en een deel van de Zuidkust. Van Cairns tot en met Port Fairy. Ruim 4000 kilometer bij elkaar. En als we “locals” spreken, zeggen ze allemaal dat we al meer van het land gezien hebben dan zij.

Na onze plek te hebben ingericht, gaan we toch nog even van de camping weg. Door het slechte weer, vooral de harde wind, is de zee erg onstuimig. Hier aan de kust zijn ook twee blow holes. De grootste is vlak bij het centrum. Eerst even wat eten. Dan naar de blow hole. Het is er erg druk. We parkeren de bus maar gewoon op de plekken voor touringcars. Op de borden staat tenslotte alleen voor bussen, en wij hebben ook een bus, vinden wij. Oké, een kleintje, maar een bus is een bus. Al snel sluiten er meerdere campers aan in het rijtje. Waarschijnlijk met hetzelfde idee.

Het blow hole doet zijn (of is het haar) best, mede door de wilde zee. Even tussendoor, eerder deze trip hebben we al meerder blow holes bezocht, maar echt spectaculair waren die niet. Eén van de mensen die we eerder spraken, vertelde ons dat de oceaan dan niet boos genoeg was. Nou, vandaag was de oceaan wel boos. Wat een spectaculair gezicht. Soms leek het wel vuurwerk. Eerst het blazen van het gat en dan een metershoog fontein. Fantastisch. We hebben het geprobeerd te filmen, maar door de stormachtige wind kun je het blazen van de hole helaas niet horen. Vorige keer, oktober 2013, was de oceaan rustig, windstil weer en dus hebben we toen niets gezien. Vandaag maakte alles goed.

Vlak bij de camping moet er nog een kleinere blow hole zijn. Bij toeval, Danny volgt de aangewezen route weer eens niet, vinden we die. Een kleine baai, waar de golven (soms wel meer dan 5 meter hoog) op volle kracht hun lusten botvieren op de rotsen en het strand. Fantastisch om te zien. Maar ook dan realiseer je je weer hoe nietig de mens is en hoe krachtig de elementen.

Vanavond lekker sport kijken gaat niet door. Alhoewel we heel blij zijn met de ons toegewezen plek, hebben we geen ontvangst op de TV. Oké, we hebben geen schotel op het dak staan, maar we hadden het toch wel heel leuk gevonden. Het is tenslotte weekend. Maar door de plek die we hebben, kunnen we niets ontvangen op het sprietje dat op het dak staat. Er zit dus niets anders op dan een spelletje te doen, een beetje te lezen, de route voor morgen te bestuderen en op tijd te gaan slapen.