Geen verbinding

dinsdag 21 augustus 2018

Grenzen passeren en weer teleurstellingen.

Wanneer jullie dit lezen, zijn we al weer een dag verder. Vandaag helaas geen wifi. Hierover later meer.

We hadden afgesproken vanochtend vroeg op te staan zodat we om acht uur het zwarte monster aan de gang te gooien. Doel: de Rheinfalls in Schaffhausen. Een deel waar de Rijn een grote waterval geeft. Slechts een ritje van 43 kilometer. We hebben er zin in en we starten gelukkig even na achten. Maar natuurlijk zonder een bak koffie kunnen we niet starten. Het zwarte goud smaakt prima en dan gaan we rollen. Iets minder dan een uur later zijn we op plaats van bestemming. Vanwege de warmte, ja ook al om even half tien, hebben de raampjes openstaan. Het gebulder van de rivier horen we al. Snel de parkeerplaats opzoeken, wandelschoenen aan en dan de afdaling naar daar waar het gebeurt. Eerst even rondwandelen en dan hebben we ook nog een korte rondvaart. Geweldig om te zien (ook al hebben we dat eerder Down Under gezien) wat de kracht van water is. We genieten echt. Na de vaart nog een bak koffie en dan de bus weer opzoeken. Wat gaat de bestemming voor vandaag opleveren?

Moet nog wel even vermelden dat we de eerste grens vandaag al zijn gepasseerd, die tussen Duitsland en Zwitserland.

We hebben het plan opgevat om richting Lindau (in Duitsland aan de Bodensee) te rijden. We tikken de bestemming in op de navigatie en hebben een leuke rit voor de boeg. Eerst een heel stuk langs de Rijn en dan langzaamaan langs het zuidelijk deel van de Bodensee. We genieten allebei. Grady van de uitzichten en Danny van de te volgen weg. Al volgt hij niet helemaal de aanwijzingen van onze Miepie (de navigatie). We willen vandaag absoluut de rijkswegen en snelwegen mijden. Vooral lekker binnendoor rijden.  Op naar Konstanz, dan richting Bregenz. Hiervoor moeten we eerst de grens tussen Zwitserland en Oostenrijk passeren. Geen enkel probleem. In Bregenz is het erg druk, maar we herkennen de route voor een groot deel van drie en vier jaar geleden. Op naar Lindau. Eerst de grens tussen Oostenrijk en Duitsland passeren (nummer drie voor vandaag) en weer geen probleem. Maar dan gaan de problemen, of lees teleurstellingen pas echt beginnen. Vanaf Lindau tot aan Friederichshafen geen vrije plek meer te vinden. De campings zitten vol of de plekken die nog beschikbaar zijn, zijn te klein voor het zwarte monster.

Wat blijkt, het is de laatste week van de schoolvakantie hier in Zuid Duitsland en het weer is de komende dagen uitstekend. Dus iedereen plakt nog een aantal dagen vaste aan de vakantie die ze al hebben gehad. Aan de Bodensee is geen vrije plek meer te vinden. We hebben wel zeven campings opgezocht, maar alleen maar teleurstellingen. We besluiten om maar van het meer af te rijden en Ravensburg als bestemming te kiezen. Je weet wel. De stad waar de spelletjes en puzzels vandaan komen. Even zoeken en dan passeren we een persoonlijke grens.

Tijdens eerdere reizen hadden we besloten nooit op een CP (Camper Plaats) te gaan staan, maar na bijna drie uur zoeken naar een vrije plek, leggen we onze principes aan de kant (grenzen verleggen)  en parkeren we het monster toch op zo’n CP. Moet je wel voor betalen. Blijkt de automaat in storing te staan voor alle bankpassen en creditcards. Dus, beursje omkeren en kijken wat we aan muntgeld hebben. Papiergeld slikt de machine ook niet. Kosten: €8,50. En hoe ver komen we? €8,30. Alle wisselgeld verzamelen en dan komen we er wel. Allen de automaat slikt geen stuivers. Gelukkig is er een andere camperaar bereid te wisselen en we halen het precies. Mooi, kunnen we vannacht gewoon blijven staan op een plek die eigenlijk niet willen. Maar na een rit van zes uur, waarvan drie uur zoeken naar een vrije plek, is het goed zo.

Busje parkeren, pootjes uitdraaien (stabiliteit) lekker glaasje, bijkomen en dan een hapje eten. Plannen maken voor morgen. Uiteindelijk kiezen we er voor om morgen weer de grens over te gaan. Richting Natters, net onder Innsbruck, zijn we drie jaar geleden ook geweest. Gezien onze ervaringen van vandaag, toch maar even naar deze camping gebeld. Plekje reserveren als er nog wat vrij is. Doen we normaal echt nooit, maar na vandaag passen we ervoor nog een keer meerdere uren te moeten zoeken naar een vrije plek. We blijken nog in het systeem te staan en er is nog plek. We zijn van harte welkom. Morgen, mede gezien de weersverwachtingen, maar weer vroeg starten.

woensdag 22 augustus 2018

En vroeg zijn we vertrokken. Even voor zeven uur starten we de motor en voordat de ochtendspits echt begint rijden we Ravensburg uit. Een mooie route voor de wielen. Iets meer dan 200 kilometer volgens de kaarten, navigatie en de mensen die het kunnen weten. De route loopt lekker binnendoor, een klein stukje snelweg en dan een tunnel. Dan staan we weer voor de grens met Oostenrijk. Zonder dat we het ons hebben gerealiseerd mogen we de Fernpass weer rijden. Net als drie jaar geleden. We hebben er toen veel plezier aan beleefd, vooral Danny achter het stuur. Wel rijden we deze keer van noord naar zuid, dit in tegenstelling tot toen. Maar voordat we aan deze mooie pas gaan beginnen, eerst de tank weer even volgooien. Het monster moet ook eten hebben, net als wijzelf. Een beetje verlaat ontbijt, maar het smaakt uitstekend op het terras naast het benzinestation, op de grens.

We gaan verder. Lekker draaien en keren. Erg hard schieten we niet op, maar we hebben dan ook geen haast. Plek is al gereserveerd en we hoeven er pas uiterlijk om vier uur te zijn. Op een zeker moment rijdt er een aantal vrachtauto’s en een camper voor ons. Daar waar het mogelijk is rijden de trucks lekker door, maar die Italiaanse camper (zoals later blijkt), maakt er een zooitje van. In alle bochten vol op de rem. De dertig wordt net aangetikt. Dan een tunnel van bijna 4 kilometer. De snelheid varieert tussen de 45 en 80 kilometer. Even verderop is er gelukkig een stuk waar goed ingehaald kan worden. Dus dan maar de spreekwoordelijke pin onderin trappen, planken en er voorbij. Na ruim 40 kilometer komt er een einde aan de pas. Nog 35 kilometer autobahn A12 richting Innsbruck. Dan nog een klein stukje binnendoor, via een rare kronkel in de afslag van Innsbruck-Sud, op naar de camping.

Even na twaalf uur komen we aan en worden vriendelijk geholpen. Bijna hetzelfde plekje als in 2015. Alleen deze plek is wel behoorlijk kleiner. Dus eerst maar eens even kijken hoe we het monster neer gaan zetten. Kunnen we ook nog een beetje rekening houden met de zon en schaduw? Dat wat we willen gaat niet lukken. De plek is maar zes meter diep (wel bijna negen meter breed) en wanneer je de camper dan dwars op de plek wilt zetten, kom je toch echt twee meter te kort. Dan maar in de lengte. Met een beetje hulp van Grady en de stuurmanskunst van Danny staat de camper al snel op zijn plek. Oké, misschien een beetje over het grondzeil van de buren gereden, die bezig zijn met het opzetten van hun  koepeltje, maar  de bus staat wel. Luifeltje uit, stoelen neerzetten, de tafel niet te vergeten en zitten maar. Wanneer het eerste flesje water al leeg is (het is drukkend warm en boven de dertig graden) zijn de buren nog steeds bezig met hun tent. Wel inmiddels al een uur verder. Wat is het toch lekker wanneer je binnen vijf minuten klaar bent met alles opzetten en te voorzien van stroom e.d.

Vanmiddag lekker hangen. Eigenlijk een beetje bijkomen van de dag van gisteren. Boekje lezen, beetje hangen, misschien even de ogen dicht. De camping loopt langzaam vol, net als de lucht. Heel af en toe hoor je in de verte een donderslag. De vraag is alleen wanneer gaat het echt los. Dat duurt tot ongeveer half acht. Het wordt steeds donkerder en dan komen de bliksemflitsen en donderslagen steeds dichterbij. Eerst een paar voorzichtige druppels, maar al snel gaat het echt los. Dakluiken dicht, anders hebben we binnen een waterballet en dat willen we niet hebben.  Zelf ook maar binnen gaan zitten. Buiten zakt de temperatuur snel. Lekker koel slapen lijkt komende nacht weer eens mogelijk. Meer eerste weer lezen, schrijven, beetje knutselen en straks nog maar een spelletje. Grady staat op punten ruim achter. Dat geeft hoop voor de komende dagen!

Oh ja, niet vergeten te melden. De internetverbinding is er wel, maar super traag, vandaar dat het verhaal van gisteren en vandaag niet eerder is geplaatst dan donderdagochtend vroeg. Foto’s volgen later.

Verbinding op de camping blijkt dus niet te werken, dan maar even langs de gele driepoot om alsnog te plaatsen.