We zijn verwend

zaterdag 5 september 2015

En ja hoor, op de fiets naar het station. Op de kaart van de omgeving hadden we het al gevonden. Voor de zekerheid bij de receptie nog wel even nagevraagd of we het goed hadden gezien. Geen probleem. Rugzak vullen met de juiste spullen, flesje water mee en vooruit met de geit. Een kleine 10 minuten fietsen en we zijn bij het station. Loket gesloten. Dan misschien kaartjes kopen bij een automaat of bij een soort van conducteur. Dan ook maar even kijken op de borden hoe laat, en vooral vanaf welk perron de trein vertrekt naar Ravenna. Spoor 1. Dat is gemakkelijk. Eerste vertrek 6 over één. En daar sta je dan om half elf. Dan zijn we in de randstad toch wel erg verwend met elk kwartier een trein naar de grote boze stad. Hier rijdt vandaag de trein eens in de drie uur. Hoe doen de mensen dat hier?

Dan maar even teruggrijpen naar de cursus Omgaan met Teleurstellingen. Programma aanpassen dus. We pakken de fietsen maar weer en rijden Cervia maar weer in. Staan we netjes te wachten voor een rood stoplicht, worden we heel vriendelijk goede morgen gewenst door een paar voorbij lopende mensen. In het Nederlands, niet te vergeten. Komt vast door onze fietsen van Nederlandse makelij.

We vinden een mooie plek om onze stalen rossen goed op slot te kunnen zetten en lopen het oude centrum in. Leuke winkeltjes, mooie straatjes en steegjes. We staan ons nog even te vergapen bij een winkeltje dat het midden houdt tussen bakkerij, slagerij en groenteboer. Even raden wat er allemaal in het gebak zit. Ook staan er tientallen wekflessen en –potten met van alles er in. Heel mooi om te zien. Toch durven we het niet aan om een foto te maken, want daarvoor moet je echt de winkel in. Dan maar een bakje koffie en daarna nog even lekker slenteren door de jachthaven. Nog even op het havenhoofd kijken. Het is vrijwel windstil en de Adriatische zee is als een spiegel.

Weer terug langs de haven en met het veer (vergeten om een foto te maken) het kanaal oversteken. Wel 15 meter. Gelukkig hoeft Grady dus geen tabletten tegen zeeziekte in te nemen. Nog een klein kwartiertje wandelen langs het strand en dan zijn we weer bij de fietsen. Bij deze strandtent besluiten we ook maar wat te eten, want het is inmiddels al bijna één uur. Strandtent is eigenlijk niet een juiste benaming. Het is een giga-groot gebeuren. Restaurant met diverse terrassen, weliswaar aan het strand, met daarnaast honderden strandstoelen en parasols. Inclusief basketbalveld, speeltuin voor de kinderen en noem maar op. We lunchen lekker en uitgebreid.

Nadat we hebben afgerekend, pakken we de fietsen en gaan op zoek naar een rotonde. Niet dat een rotonde nu zo bijzonder is, maar we hebben er gisteren één gezien waar een paar griffioenen staan. En ja, die moeten aan de verzameling worden toegevoegd. Platte grond even goed bestuderen en we hebben het al snel gevonden. Plaatsjes schieten en dan terug naar de camping.

Onderuit, glaasje, boekje en vooral niet te veel doen. In de loop van de middag steekt de wind op. Alle al afgevallen bladeren gaan alle kanten op totdat de wind er voor kiest, net als de 3 wijzen, vast uit het oosten te komen.  En dat is precies onze kant op. Het regent gewoon herfstbladeren. We kunnen er wel om lachen. Vanavond maar weer de kaarten op tafel. Route bepalen en een camping uitzoeken. Doel voor morgen is Perugia. Daar denken we heel veel griffioenen te kunnen scoren. In ieder geval bij de plaatselijke voetbalclub.