Bestemming bereikt

zondag 6 september 2015

Ons doel voor deze vakantie is Toscane. Maar daar zijn we nog niet. Als uiteindelijk doel vandaag hadden we Perugia in Umbrië. Daar zit een verhaal aan vast. Daarover straks meer.

Gisteravond hadden we de route uitgestippeld en de navigatie ingesteld. Bijna 200 kilometer te gaan. Na al weer de gebruikelijke ochtendrituelen, rijden we even voor negen uur van de camping af. Snel nog even wat boodschappen en ook de dieseltank maar weer volgooien. Anders gaan we er niet komen.  Bij het plannen van de route, ga je ook op zoek naar een passende camping, en in dit geval liefst niet te ver van de stad. We willen tenslotte ook even werken aan de verzameling griffioenen. Grady vindt met enig speurwerk een echte boerencamping, net buiten de stad, met openbaar vervoer op loopafstand. Nog even op internet kijken hoe de camping bekend staat.  Hoe deden we dat vroeger ook al weer? Toen er nog geen internet was. Gewoon rijden en maar zien volgens ons.

Nu even terug naar de eindbestemming. Het verhaal bestaat uit twee delen.
Deel 1. Zoals jullie wellicht weten, verzamelt Grady griffioenen. Dat heeft zijn oorsprong in haar studie oudheidkunde. Een griffioen is een mythologisch dier, samengesteld uit meerdere dieren. Als Danny goed heeft opgelet heeft het iets met Griekenland en de Romeinen te maken en is het een samenstel van de koningen der dieren. Maar dat ter zijde.
Deel 2. In 2002 zijn we met de ouders van Danny (zij waren toen 40 jaar getrouwd) naar Rome geweest. Daar kwamen we er bij toeval achter dat de voetbalclub Perugia (toen nog in de primera divicion) speelde met griffioenen in hun logo. Dus een paar spulletjes gekocht om de verzameling aan te kunnen vullen.  De jaren daarna zijn we nog heel veel naar diverse landen rondom de Middellandse Zee op vakantie geweest. Daar heb je in de winkelstraten altijd van die mensen die je allerlei namaak spul willen verkopen. Voetbalshirtjes, noem maar op. Wij vroegen dus altijd naar shirts van Perugia, maar die kenden ze daar in Griekenland, Turkije, Cyprus en de Spaanse eilanden niet. En daarom hadden we besloten, nu we toch naar Italië gingen, dat Perugia onze eindbestemming moest worden. En dat is gelukt. Gelukkig hebben we nog 19 dagen om Toscane te verkennen en weer de terugreis te maken. Aan dat laatste nog maar even niet denken.

Terug naar vandaag. Na een mooie, soms lastige rit (ook wel weer leuke rit door de wegwerkzaamheden een bochtig stuk binnendoor waar het echt op stuurmanskunst aankomt) arriveren we even na het middaguur op de camping. Opvallend is, dat de camping nergens met bordjes staat aangegeven. Gelukkig doen Miepie en Grady-Grady  hun werk goed, en vinden we in één keer de camping. De poort gaat automatisch open. We zetten de camper maar even stil en gaan op zoek naar iemand die ons kan vertellen of er plaats is. Danny wordt aangesproken door een jonge dame in het Engels en al snel blijkt dat ze vloeiend Nederlands spreekt. Niet vreemd, want ze blijkt uit de omgeving van Venlo te komen en doet hier vrijwilligerswerk. “Zoek maar een plek, installeer het boeltje maar, en dan zie ik jullie wel weer”.  

Voor campers is er niet veel ruimte, maar we weten een mooi plekje te vinden. We hebben een schitterend uitzicht over het dal en de stad. Naast onze plek is er zelfs een mooi zwembad. Maar ja, zwemmen gaat niet lukken, je moet hier verplicht een badmuts dragen. Danny dacht nog wel dat hij met zijn kale kop al een badmuts had, maar dat is niet voldoende. Misschien vannacht stiekem zwemmen.

Ondanks dat het een kleine camping, hebben ze er een bar en een restaurant. Daar gaan we straks maar lekker eten. Gemakkelijk, hoeven we niet zelf te koken. Morgen de stad in met de bus en de metro. Nog wel even goed kijken hoe laat alles hier vertrekt.