Een dagje op de fiets.

zaterdag 1 oktober 2022

Wanneer we wakker worden, is het erg koud buiten, dus blijven we nog even liggen genieten van de warmte van onze bedden. Maar op een zeker moment moet je toch naar het toilet. Danny waagt het als eerste. Beetje warm aankleden. Hebben we nu last van mist of staan we in de wolken? Ondanks de beperkte hoogte van de stad, 450 meter, blijkt al snel dat we te maken hebben met wolken. Het zonnetje doet haar best om door te breken en tegen een uur of tien begint het aangenaam op te warmen.

We halen de fietsen van het rek. Het is maar een kleine tien kilometer naar de stad. Volgens de dame bij de receptie (gisteren) is het een gemakkelijke route. Volg het fietspad en houdt de rivier aan de linker zijde. Ze vergeet alleen te vertellen dat het in de praktijk wat lastiger is. Hier en daar maken we gebruik van bruggen over de rivier. De route is echt niet helemaal duidelijk. Wegwijsbordjes staan op onduidelijke plekken. We raken de weg een beetje kwijt. Toch maar weer terug om te kijken of we de route weer kunnen vinden.

Op een zeker moment spreken we een hondenuitlater aan. Met handen en voeten, en een beetje gebruik van de routekaart en Google Translate komen we weer op de juiste route. Toch gaan we weer verkeerd. Nog maar eens vragen aan een politieagent die we toevallig treffen. Spreekt geen Engels, maar iemand naast hem een beetje. Ook weer handen en voeten. We vinden de route weer terug. Uiteindelijk vinden we de stad. Wel vijf kilometer extra gereden.

Snel vinden we een plekje waar we de fietsen veilig kunnen parkeren. Alles op slot en dan de stad in. Nee, eerst koffie, hebben we wel verdiend, vinden we. Even de stadsplattegrond goed bestuderen en dan slenteren. Het is gezellig druk. We zien de nodige vrijgezellengroepen voorbij komen. En in de Cathedraal is zojuist getrouwd: rijst en rozenblaadjes liggen nog op de traptreden.

Het lijkt er op dat zaterdag de dag is om met het gezin in de stad te gaan. Alle terrasjes en barretjes zitten overvol met mensen die duidelijk genieten van het samenzijn. Al snel vinden we de Estafeta, de straat waar één maal per jaar de stieren doorheen worden gestuurd. Wij zijn er geen voorstander van, maar wanneer je de smalle straatjes ziet, kun je er bijna geen voorstelling van maken hoe het er in de praktijk uit moet zien. We bekijken de nodige bezienswaardigheden. Een snelle lunch bij één van de hamburgergiganten en we slenteren weer verder door het oude stadcentrum. Het is nog steeds gezellig druk. Mensen ontmoeten elkaar bij een hapje en een drankje en genieten van weer een mooie dag in de stad. We nemen nog even een glaasje op het centrale stadsplein, Plaza del Castillo, waar eerder die dag toen we aankwamen nog een demonstratie plaatsvond. We kunnen niet ontdekken waar het omgaat, maar is in elk geval voldoende politie aanwezig, die niet in actie hoefden te komen.

Dan lopen we door het modernere deel van het centrum. Daar stoppen we nog even bij een bronzen standbeeld van de stieren rennen door de stad. We zien nog een aanrijding tussen een bus en een auto. Gelukkig geen gewonden, alleen maar blikschade. We zoeken de fietsen weer op. Ruim tien kilometer te gaan terug naar de camping. De terugweg blijkt een stuk gemakkelijker te vinden. Ook rekening houdend met waar we eerder vandaag mis reden. Na ruim een half uur komen we weer terug bij de camper. Het weer is veel aangenamer dan gisteren. Dus lekker in het zonnetje een boekje lezen en een glaasje drinken.

Straks het verhaal van vandaag weer maken. De nodige foto’s plaatsen. En dan zijn we benieuwd of moeders er iets van herkent.

Morgen een korte rit. Ongeveer honderd kilometer. Op naar Frankrijk, Biarritz. Nog even genieten van het lekkere weer. Daarna zien we wel weer.