Leven als een mol

dinsdag 1 september 2015

Leven als een mol.

Nu is Danny inmiddels gewend te leven als een mol, vooral sinds Vitessekamp 2015 waar hij de mol was, maar na vandaag wordt daar heel anders over gedacht. Hierover later meer.

Vanmorgen op tijd opgestaan om bijtijds te kunnen vertrekken. Even voor acht uur rijden we de camping af. We hebben dringend behoefte aan diesel en een autobahn-vignet. Een tankstation weten we in de stad niet snel te vinden. Dan maar de route richting Innsbruck oppakken en hopen dat we snel een tankstation tegen komen. Het duurt gelukkig niet lang. De tank bijvullen, vignet aanschaffen en op de voorruit plakken. Een mooie route ligt in het verschiet en we schieten lekker op het eerste uur. Wel hebben we diverse tunnels waar we door moeten. Alle lengtes van de tunnels maar bij elkaar optellen. 2, 3, 6, 7 kilometer wordt het al snel. Dan eentje van ruim 11 kilometer, nog een van ruim 6 en dan een van exact 5 kilometer.

De volgende tunnel op de route, ruim 14 kilometer is afgesloten door werkzaamheden. Nu moeten we een bergpas nemen. We weten geen alternatief te vinden. Maar als er vrachtwagens met een trailer van 12 meter, en mogelijk 20 ton lading, voor je rijden en dezelfde pas weten te nemen, moet het ons ook lukken. Af en toe stevig sturen, terug naar z’n 2, of zelfs z’n 1, pin onderin en weer verder gaan. Stijgen en dalen tot 13 procent, het lukt allemaal. In de loop van de ochtend passeren we Innsbruck en we rijden dan weer zuidelijk naar Bolzano in Italië.

Na iets meer dan 400 kilometer bereiken we de camping in Riva, aan het Gardameer. Bij het optellen van alle lengtes van de tunnels zijn we gestopt bij 38 kilometer. Niet alle tunnels gaven de lengte aan, maar alles bij elkaar hebben we waarschijnlijk meer dan 45 kilometer tunnels gehad. Meer dan 10% onder de grond gereden vandaag en dan ga je je een beetje een mol voelen.

De camping ligt net buiten het centrum en is niet al te groot. Wel heel dicht bij het meer, nog geen 100 meter lopen. Aan deze kant van het meer staat altijd wind en Riva is daardoor en walhalla voor watersporters: altijd wat te kijken dus. Nadat we de plek hebben ingericht, lopen we het stadje binnen en hebben spijt de camera niet te hebben meegenomen. Geen probleem, we blijven hier 2 nachten en gaan morgen uitgebreid het oude stadje verkennen en plaatjes schieten.

Vanavond lekker gegeten, pizza natuurlijk, bij het bij de camping behorende restaurant. En daarbij, speciaal voor de verjaardag van Iris, een glaasje wijn gedronken. Straks nog even een spelletje en dan ons bed weer opzoeken.