Augusta

Zondag 10 oktober

Volgens alle berichten in de kranten moet het een bijzondere dag zijn, 10-10-10. Het bijzondere voor ons aan deze dag is dat het behoorlijk regent wanneer we wakker worden. Dat was overigens wel  voorspeld, maar zo hard als het regende hadden we ook weer niet op gerekend. Maar we maken ons er niet druk om, we hoeven vandaag niet zo heel ver te rijden. We hebben Augusta op het programma staan. Ook weer een belangrijk stukje Australië met Nederlandse invloeden.  Wanneer we na het ontbijt wegrijden is het inmiddels opgehouden met regenen en komt er zelfs een flauw zonnetje door de wolken. Een mooie route vandaag, maar ook erg rustig. Eerst een uurtje door de bossen, die langzaam overgaan in landerijen. Veel veeteelt in deze buurt. Onderweg weer de gebruikelijke koffie en dan op weg naar de camping. Miepie brengt ons in de gewenste straat, maar waar is de camping. Een huisnummer hebben we niet. Wel rijden we op nog geen 5 meter van de oceaan. Schitterend gezicht. Na ongeveer 2 kilometer eindelijk een bordje van de camping. Snel kijken of er plaats is. Inchecken en plekje vinden. Tijdens het inchecken geef ik voor de zoveelste keer mijn achternaam op. Zegt de dame achter de receptie: “zoals in kaatsen”? Enigszins verbaasd kijk haar aan. Ze blijkt uit Friesland te komen, spreekt nog uitstekend Nederlands en is opgegroeid bij ons in de regio. Van 112 plaatsen zijn er misschien wel 7 bezet, dus plaat genoeg. We krijgen plekje achterop de camping. Een mooie plaats. Het is nog vroeg, dus overleggen we even wat we gaan doen. De gebruikelijke papieren op tafel en puzzelen maar. We besluiten om deze keer eens een restaurant, geadviseerd in de Lonely Planet op te zoeken. Er moet een restaurant zitten aan dezelfde straat als de camping. Alleen niet meer aan de oceaan, maar aan de Hardy Inlet (zeg maar de monding van een rivier) die uiteindelijk overgaat in de Blackwood River. Het restaurant ziet er niet heel bijzonder uit maar is wel het meest zuidelijke restaurant en het dichtst bij Antartica. Nog wel even meer dan 5200 kilometer te gaan. Het eten is overigens meer dan goed. Vanuit het restaurant zien we 3 dolfijnen heen en weer zwemmen in de Inlet. Grandioos gezicht, net onder het strand. Even wat foto’s schieten.

Dan rijden we naar Cape Leeuwin. De meest zuidelijke punt van dit deel van het land. Zoals de naam al doet vermoeden hebben ook hier wij kaaskoppen geschiedenis geschreven. Er staat een vuurtoren, gebouwd begin 1800. Het waait  hier enorm. Komt waarschijnlijk mede doordat de Zuidelijke en de Indische oceaan elkaar hier ontmoeten. Is vast ook van invloed op het weer. Ook apart is om te zien dat op zee de stromingen echt tegen elkaar ingaan. Vanaf de vuurtoren kunnen we dat mooi van bovenaf bekijken. Ik kom niet verder dan de deuropening, maar Grady waagt zich in de wind en loopt de hele rondgang op meer dan 39m hoogte: volzicht op de golven van twee kanten…….

 Nog even rijden we terug het centrum van het dorp in. O ja, het is zondag, dus alles is gesloten. Lekker veel leven in de brouwerij, maar de dame van de touris tinformation is bijzonder hartelijk en voorziet ons van een goede plattegrond van de regio en nog aanvullende info.

 We zoeken de overvolle camping maar weer op. Krantje lezen (> 200 pagina’s), plannen maken en verder zien we wel. Toch wel weer 150 kilometer toegevoegd aan het totaal: 3228.