Aussie family BBQ en een dagje shoppen.

Maandag 27 maart 2017.

Nadat we gisteren eerst heerlijk hebben uitgeslapen, en daarna ook nog eens heel rustig zijn gestart, zijn we aan het einde van de ochtend lekker naar de familie toe gewandeld. Echt down the road, wanneer je in een keer goed loopt. We zijn even onzeker en lopen dus te ver. Weer terug en al snel vinden we de juiste route. Soms zijn we zo eigenwijs te denken het wel allemaal te weten, maar soms is het beter om een en ander even goed te controleren. Maar ja, we weten toch snel het huis van Sonja en Rodney te vinden.

We worden meer dan hartelijk welkom geheten. En zoals gisteren al geschreven, het voelt als thuiskomen. Ook nu weer. Je kunt je bijna niet voorstellen dat het al weer 3 en een half jaar geleden is dat we hier waren. Jammer genoeg kan niet iedereen van de familie aanwezig zijn. Zij hebben andere verplichtingen, en ja, die gaan gewoon ook door. Wel is Beckey er, met haar 4 meiden. Het is super gezellig en we kletsen lekker bij. Danny kijkt tussen door de F1 in Melbourne. Deze keer hoeft hij de wekker niet te zetten (zoals gewoonlijk voor deze race), maar kan hij kijken met een biertje in zijn hand. Dan gaat de BBQ aan de gang. Een echte family-BBQ. Ieder heeft wat meegenomen of gemaakt. Met z’n allen, 9, nemen we plaats aan de tafel in de serre en Rodney zorgt er voor dat alles gaar en warm is. Gezellig knabbelen met z’n allen. De kleine meiden beginnen aan ons te wennen en we kunnen af en toe even een beetje kletsen met elkaar. We blijven toch wel grote onbekenden van elkaar, ook al zijn we in de verte familie.

Wanneer Beckey en de meiden naar huis gaan, blijven wij nog even hangen. We praten over heel veel onderwerpen, maar vooral over de wederzijdse familie. Hoe gaat het met iedereen, hoe oud zijn ze inmiddels en wat doen ze allemaal.

Het begint al te schemeren als we besluiten terug te gaan naar het hotel. We spreken af om elkaar woensdag weer te zien. Mogelijk met elkaar naar Fremantle.

Als we terug zijn in het hotel krijgen we een berichtje van een oud brandweer collega. Of we zin hebben om morgenavond met elkaar wat te gaan eten? Deze collega is meerdere jaren geleden naar hier geëmigreerd en woont met zijn gezin niet zo heel ver van het hotel vandaan. Vinden we wel heel erg leuk, en dus spreken we af voor morgen.

Vanmorgen niet echt uitslapen, maar ook weer niet al te vroeg op. Na een bak koffie zoeken we de bushalte op. Echt zoeken is het niet. Net om de hoek en we hebben er al meer staan wachten. Wel hebben we gezorgd voor voldoende muntgeld. Dat was vorige keer het grote probleem. De chauffeurs hebben niet al te veel wisselgeld, en het is dus lastig wisselen / terugbetalen wanneer je met wat grotere briefjes (lees meer waarde) de kaartjes betaald. Dus volle zak met muntjes. Al snel staat de bus aan de halte en blijken de prijzen van de kaartjes al weer mee te vallen. Slecht 3 dollar pp naar het centrum. Ruim een kwartier later staan we midden in het centrum. Snel naar de ferry-haven. We willen proberen voor morgen een excursie naar Rottnest Island te boeken. Hebben we al lang op ons lijstje staan maar is tijdens onze vorige reizen niet gelukt om te doen. De boeking is al snel geregeld. Morgen wel even de wekker zetten, anders missen we de bus en zijn we te laat om te vertrekken. Kwart over 8 inchecken voor vertrek.

Om even 4 uur draait de voormalige collega de parkeerplaats van het hotel op. Na een warm onthaal stappen we snel in en rijden we snel richting Fremantle. Mark vertelt onderweg nog de nodige verhalen over de omgeving. We drinken eerst wat en besluiten hier ook wat te eten. Na een paar uur heerlijk gezeten, gedronken en gegeten te hebben worden we terug gebracht naar het hotel. We kijken terug op een meer dan geslaagde dag en avond. Nu tas inpakken voor morgen, wekker zetten, nog even het nieuws bekijken en dan oogjes toe.