Thuiskomen, terug in Perth.

Zaterdag 25 maart 2017.

Gisteren hebben we eerst lekker genoten van het ontbijt in het hotel. Lekker gemakkelijk. Hoeven we niet echt de deur uit zeg maar. Maar ja, wat ga je dan doen? Eerst naar Paddy’s Market. Zijn we ook al eerder geweest, maar is gewoon leuk om nog een keer te zien. Is gevestigd in een oude tramremise. Wel heel toeristisch, maar toch. Het kleinste deel is de vers-markt, maar voor ons wel het leukste deel van de markt. Ook hier nog even rondneuzen. Dan weer verder.

Doorstekkeren naar de haven. Hier weer de groen gele boot pakken naar Circulair Quai. Hetzelfde tochtje als gisteren. Dan is het tijd voor koffie. We zitten net en begint het me toch te regenen. Niet normaal. Gelukkig maar een echte bui. Als we de koffie ophebben, is het al bijna droog en gaan we dus weer verder naar The Rocks. Een heel oude wijk waar ook een leuke markt moet zijn (volgens de boekjes). De markt valt wat tegen. Meer dan 15 kraampjes hebben we niet geteld. Jammer genoeg valt er opnieuw een bui. Dan toch maar even schuilen. Dat doen we op de cruise-terminal.

Als de bui over is, richting het Opera-House. Even lekker genieten van het gebouw en de omgeving. En dan op het gemak terug naar het hotel. Alleen maar rechtuit en dan de laatste honderd meter links af. Nee toch niet. Daar waar we eigenlijk moeten oversteken duiken we even een bar in. Eerst een glaasje en dan ook nog maar even lunchen. Voor lokale begrippen een beetje laat, maar het kan nog. Dan snel naar het hotel. Even de voeten en benen een beetje rust gunnen.

Oh ja, we moeten de taxi voor de rit van hotel naar luchthaven nog even bevestigen. Het hotel heeft geen informatie ontvangen (dat zijn we inmiddels wel een beetje gewoon geraakt). Met een beetje hulp van de receptioniste  krijgen we het taxibedrijf aan de lijn. Rit geannuleerd. Wat gaan we nu krijgen? Het taxibedrijf weet het ook niet. Eerst even nadenken. Terug naar de kamer. Dan maar bellen met de reisorganisatie in NL. Blijkbaar bellen we iemand uit bed. Nadat ze heeft opgenomen en ons verhaal heeft aangehoord moet ze even wat spullen bij elkaar zoeken. Dat duurt even, maar dan komt ze weer heel vriendelijk terug aan de lijn. Nogmaals het probleempje uitgelegd. “Mag ik u terugbellen? Wat is uw nummer?”. Snel doorgeven en dan even afwachten. Na iets minder dan een half uur worden we netjes teruggebeld. Alsnog is de rit geregeld. We worden morgen (zaterdag)  om 10 uur opgehaald. Als dat maar goed gaat. We vliegen om 12 uur en dan binnen die tijd door de drukke stad naar de luchthaven? Ook al is het maar dichtbij.

We zijn gewend dat de busjes of taxi’s altijd te vroeg zijn. Vandaag niet. Het busje komt pas na 10 uur. De tijd gaat dringen. Gelukkig is de chauffeur erg behulpzaam. Hij doet de achterklep open en voor de rest moeten we het maar uitzoeken. Dan ontstaat er ook nog een misverstand over de bestemming. De chauffeur vraagt om de terminal waar we vertrekken. Weten we niet. Wij hebben alleen een vluchtnummer, tijd en bestemming. Gelukkig komen we er wel uit en na een zwijgzame rit door de file in de stad komen we toch aan op de luchthaven, in dit geval terminal 3, domestic airport. We hebben tenslotte een binnenlandse vlucht geboekt. Oke, bijna 5 uur vliegen, maar toch.

Zelf inchecken. Gaat gelukkig allemaal goed. Nog even een scancontrole. Danny mag zich nog even extra laten controleren. Stel je voor dat er sporen van drugs op hem te vinden zijn. Wij weten wel beter en dus is de controle, en de uitslag, geen enkel probleem.

Een klein uurtje wachten en dan mogen we aan boord. Iets minder dan 5 uur later landen we op de luchthaven van Perth. Zijn we bekend. De tassen hebben we al snel te pakken. Het blijft toch verwonderlijk hoe al die logistieke programma’s allemaal (veelal) goed blijven lopen.

Snel op zoek naar de chauffeur van de transfer. Lukt ff niet. Na een beetje geduld en rondvragen, vinden we het busje alsnog. Nog even wachten op de andere meerijders en dan gaan we richting hotel. De driver weet precies waar we moeten zijn. Dus niet! Verkeerde hotel. Dan is het toch wel fijn dat we hier eerder geweest zijn en we hem kunnen wijzen op het juiste hotel.

Het voelt wel als thuiskomen. De omgeving kennen we een beetje. We zijn hier al 3 keer eerder geweest. Het hotel kennen we ook. Tijdens onze eerdere reizen zijn we hier ook geweest. We krijgen een mooie kamer in het nieuwste gedeelte van het hotel. Omdat we hier 5 dagen blijven toch de tassen een beetje uitpakken en de kamer een beetje inrichten. Na een opfrisbeurt besluiten we dat we ook nog maar een paar boodschappen moeten doen. Opgesplitst deze keer. Eerst nog even vragen of het winkelcentrum, een paar woonblokken verderop, nog bestaat. Toch wel lekker als je een beetje lokale kennis hebt. Ja, de winkels zijn er nog. Besluit is snel genomen. Grady links af naar de supermarkt, Danny rechts af voor een drankje. Allebei geslaagd.

Voor het avondeten maken we gebruik van het restaurant in de oude brandweerkazerne. Het hotel is gebouwd op een voormalig oefencentrum. Het eten is prima.

Voor lokale begrippen een beetje vroeg, maar toch zoeken we ons bed langzaamaan op. Hier is het half 9, maar onze klok staat na de afgelopen weken al op half 12. (tijdsverschil tussen oost en west is drie uur)Morgen volgen de foto’s van de afgelopen dagen. En waar we super heel veel zin in  hebben, we zien de familie weer. Vlak bij, nog geen kilometer verderop down the road, zoals ze dat hier zeggen.