We zijn in Cairns

Donderdag 19 september 2013.

Ja, we zijn inmiddels aangekomen in Cairns, Queensland. Hierover straks meer, maar eerst terug naar gisteren, toen nog in Singapore.

We hebben inderdaad redelijk uitgeslapen. Het was al na negen uur voordat we aan het ontbijt begonnen. Lekker op het gemak, want echt haast hadden we toch niet. Nadat we nog lekker afsluiten met een bak koffie, zoeken we de kamer maar weer op. We moeten tenslotte ook nog inpakken. Het lijkt wel of we ervaring gaan krijgen met dat inpakken. Binnen nog geen 10 minuten zit alles weer in de tassen. Alle bagage afgeven in de lobby en dan gaan we de stad in. Grady heeft gisterenavond de gidsen en kaarten naast elkaar gelegd en we gaan naar een oude stadsdeel, daar waar Sir Stamford Raffles voor het eerst voet aan land zette in Singapore. Mooi om te zien, want dit oude stadsdeel ligt tegen het financiële hart van de stad. Oud tegen nieuw. Over de rivier varen allerlei bootjes en het is gezellig om naar te kijken. We lopen wat door het oude stadsdeel heen. Uiteindelijk komen we toch weer (bij toeval) op het circuit uit. Deze keer worden we niet tegengehouden en lopen we over het asfalt waar zondag de bolides toch echt voorbij scheuren.  We drinken een bak koffie bij een ons meer dan bekende zaak, Star en nog wat. Na een beetje te zijn opgedroogd, rond de 35 graden en een heel hoge luchtvochtigheid, lopen we een klein stukje verder. We stappen op zo’n bootje. O ja, natuurlijk eerst een kaartje gekocht. Moeten we de volgende halte er al weer af. Duidelijk iets niet goed gegaan in de communicatie. Nog maar een kaartje aangeschaft, gelukkig vallen de kosten heel erg mee. Na een kleine 20 minuten varen weer een ander oud stadsdeel opgezocht. Hier ook lekker kunnen lunchen. We lopen langzaamaan maar richting Metro. De vanmorgen gekochte chipkaarten hebben we alvast opgezocht. Na een ritje van een minuut of 8 stappen we weer op het juiste station, City Hall, uit. Nog even een paar minuten naar het hotel. Hier nemen we eerst nog wat de drinken, nog tijd genoeg. De lobby begint langzaamaan ook in de sfeer van de F1 te komen. Diverse vlaggen zijn opgehangen en een zithoek is opgeofferd ten behoeve van een racesimulator. Als ik even sa te kijken hoe een van de directeuren het er vanaf brengt, mag ik het ook eens proberen. Waarom niet. Ik stap in de simulator, die eigenlijk veel te klein is. Stoel wordt iets aangepast en dan sta ik ineens als Danny Alonso, of was het toch Fernando Kaats, in een Ferrari aan de start in Singapore. Zelfs het rijden in die simulator viel heel erg tegen, nu maar hopen dat Fernando Alonso het zondag beet doet dan ik.Na dat leuke ritje is het tijd om ons een klein beetje te verfrissen. Droge shirts aan, lange broek aan (voor in het vliegtuig) en dan wachten op de taxi. Even voor vijf uur komt hij ons halen. Ondanks het spitsuur, en de vele afsluitingen in het centrum, zijn we binnen 20 minuten op de luchthaven. Bij het inchecken ontstaat er even verwarring over de overstap op Sydney, morgenochtend. Uiteindelijk  zitten we voorlopig weer voor 8 uur in het vliegtuig.

We hebben een prima vlucht gehad, wel een paar keer wat turbulentie, vooral het laatst half uur. Jammer genoeg hebben we beide weer niet kunnen slapen en hebben zodoende in 5 dagen al 2 nachten overgeslagen. Rond half zes zetten we voet op Australische bodem. In Singapore hadden ze onze bagage alvast doorgeboekt. Dit blijkt echter niet helemaal te kloppen. Doorgeboekt was er omdat we direct zouden doorvliegen. De tweede vlucht wordt dan aangemerkt als een binnenlandse vlucht en dus moet je toch je bagage ophalen en door de controle heen. Deze keer verliep de controle nog sneller dan de vorige keer. Moesten we drie jaar geleden nog door de scan met de bagage, vanmorgen mochten we gewoon doorlopen zonder enige vorm van controle. Dan drie uur zien door te brengen op de luchthaven. Een deel wordt gebruikt voor het afgeven van de bagage en het vervoer per bus naar de terminal voor binnenlandse vluchten. De terminal kennen we al van de vorige keer. Weer een safety-check en dan maar ergens een broodje en bak koffie scoren. Beetje lezen, puzzelen en voorzichtig een beetje indommelen. Weer aan boord en vervolgens een vlucht van ruim drie uur voor de boeg. En je raad het al. Beenruimte gemaakt op mensen van maximaal 1,60 meter. Dus weer krap zitten. Gelukkig zit het vliegtuig niet helemaal vol en de man naast ons vraagt een andere plek. Die krijgt hij ook, dus we hebben iets meer ruimte, maar het blijft krap. Dan de oude en vertrouwde truck maar weer uithalen. Iets onderuitgezakt, benen in het gangpad en wachten tot de stewardessen hun nek breken over die maat 45. Gebeurt 2 keer en dan krijg ik het aanbod elders in het toestel plaats te nemen op een lege rij. Gelijk het aanbod aangenomen natuurlijk. Door de tussenleuningen van de drie stoelen omhoog te zetten, kan ik zelfs een beetje gaan liggen. Ik heb dan ook ongeveer drie kwartier even kunnen slapen en Grady nog wat meer. Gaat de vlucht gelukkig ook lekker snel voorbij. Blijkbaar hebben we ook wind in de rug gehad, of de piloot wilde graag naar huis, want na iets meer dan twee en een half uur staan we al in Cairns. Ook hier is het warm, zo rond de dertig graden, maar het is hier beter de handelen, de lucht is veel droger. Hier hebben we ook vooraf vervoer geregeld van de luchthaven naar het hotel. We melden ons bij de opgegeven balie. We worden doorverwezen naar perron 14. Staat een busje met aanhanger, de chauffeur staat ons al op te wachten. Danny krijgt wel twijfels, de chauffeur is waarschijnlijk al ver in de 70 en moet alle zware tassen en koffers van alle passagiers in die aanhangwagen zien te krijgen. Zal hij niet afbreken of ter plekke in elkaar storten? Toch maar even een beetje helpen. Als alle passagiers er zijn, rijdt hij heel soepel het verkeer in. Toch wel een beetje verrast, als we eerlijk zijn. Nog geen tien minuten later zet hij ons bij het hotel af. Het is nog geen een uur als we beiden lekker hebben gedoucht. De kamer is prima in orde, al komt hij qua inrichting wat minimaal over. Toch past het wel binnen het hotelcomplex. Je zou het zo kunnen oppakken en in een oude koloniale filmset neer kunnen zetten, met Wilem Nijholt in een van de hoofdrollen. Geeft wel een apart sfeertje, maar we kunnen ons er wel wat bij voorstellen. Even de ogen dicht en dan vanavond eten in het restaurant van het hotel. Een Balinees restaurant. Vandaar misschien ook wel de inrichting en het sfeertje van het hotel.  En er moet gezegd worden, het eten was voortreffelijk. Maargoed dat we nog een tafel hadden gereserveerd, want het  zat er vol en er werden mensen weggestuurd die geen reservering hadden geboekt. Het restaurant staat waarschijnlijk bij de locals ook als goed bekend.