Een dag met weinig bijzonderheden

Zondag 25 mei 2014

Eigenlijk zou deze dag kunnen worden beschreven met slechts enkele woorden: opstaan, rijden en plekje zoeken. Maar er valt ook wel wat meer te vertellen, dus dat doen we dan ook maar.

We zijn een beetje op tijd opgestaan. We willen vandaag kilmeters maken. Daarnaast wordt het ook weer erg warm, dus voordat het te warm wordt willen we er al behoorlijk stuk op hebben zitten. Zoals gisteren al geschreven, het doel is Limburg an der Lahn. We hoeven niet veel meer te doen om de bus rijklaar te maken. Het meeste hebben we gisteren al gedaan. We hebben nog geen zin ontbijt, doen we ergens onderweg wel. Hebben we gelijk een goede reden om te stoppen, anders heeft Danny toch maar de neiging om door te blijven rijden. Even na half negen rijden we de camping af.

Richting Ulm, dan Stutgart, Karlsruhe, Mannheim, Frankfurt, en vervolgens de camping.  Dat de rit veel langer duurt dan gehoopt, komt vooral door de vele wegwerkzaamheden en de files die dit met zich meebrengen. We lopen uiteindelijk een kleine twee uur vertraging op. Even na drie uur rijden we de stad in. We zijn hier (nog steeds) een beetje bekend en we rijden dus zonder navigatie richting de camping. Al snel blijkt dat er in de afgelopen jaren nog niets is veranderd. Dezelfde eigenaar, alle gebouwen nog steeds hetzelfde. We krijgen een schitterende plek toegewezen aan het water. Vissen vanonder de luifel behoort tot de mogelijkheden.

Wanneer alles is opgesteld, worden de visspullen uit de bergruimte gehaald. Deze camping is tenslotte ook uitgekozen om te gaan vissen. Voor het optuigen even snel naar kantoor om een vergunning aan te schaffen. Dus niet. Wordt allemaal erg ingewikkeld. Eerst aanmelden op internet, dan met je aanmelding en je Nederlandse vergunning naar het gemeentehuis. Daar een Duitse vergunning aanschaffen (zorg wel dat je een pasfoto bij je hebt (vanuit eerdere ervaringen heb ik dat dus) en dan alsnog weer naar een hengelsportwinkel om je lokale vergunning aan te schaffen. Lekker gemakkelijk dus. Waar is de tijd gebleven dat je op vertoon van je Nederlandse vergunning gewoon op de camping een lokale vergunning kon aanschaffen. Zo’n, zeg maar, schrijfblokje. Stapeltje van 50 vergunningen. Je betaald een paar Euro. De mevrouw van de camping vult e.e.a. in, er komt een stempel van de camping op het papiertje te staan en je kan aan de slag. Nu moet je eerst heel veel moeite doen en het kost ook nog van alles. Dus dan maar weer terug onder de luifel, spullen weer opruimen en maar wat anders gaan verzinnen.

Toch vermaken we ons goed. Schitterend uitzicht op de rivier waarop volop wordt gevaren. Genoeg te zien dus. In de loop van de avond maar even een hapje eten, in het campingrestaurant. Ook hier is niet veel veranderd. De baas staat nog steeds in de keuken, de bazin stuurt alles aan, en de dochter van de baas (die destijds zat te spelen in het restaurant) loopt nu in de bediening. Ook de menukaart is niet veel veranderd. Gelukkig staat onze voorkeur van toen, er nog steeds:  Schweinenmedaillons in Pfefferrahmsose mit Pommes. Dat alles geserveerd in één pan. En het smaakte gelukkig ook nog steeds uitstekend. Met een volle maag rollen we terug naar de bus. Nog even een beetje lezen, plannen maken voor morgen, en dan tussen de klamme lappen.