Een dag zoals je die eigenlijk niet wil

woensdag 24 augustus 2016

Een dag zoals je die eigenlijk niet wil

Ik (Danny) had gisteren via de sociale media al gezien dat er een collega was overleden. Er werd in de berichten geen naam genoemd, maar vanmorgen kwam er wel een naam voorbij. Schrik. Kippenvel. Een traan. Dit kan niet waar zijn. Eerst maar even nagaan of de berichten kloppen. Helaas, het klopt. Nog meer ongeloof. Woorden schieten tekort. Enige krachttermen volgen. Net zo oud als ik, 53 jaar, al heel veel mee gemaakt. Mijn buurjongen, vriendje, klasgenoot, later collega en nog steeds bevriend, een maatje. Hij is er niet meer. Ik zal je zeer zeker missen. Slaap zacht.

Een dag als deze wil je gewoon niet meemaken. Kon je hem maar over slaan of de tijd terugdraaien. Maar ja, dat kan helaas niet.

Ja, en na zo’n begin van de dag, wat ga je dan doen? Eerst maar even een beetje tijd voor mijzelf. Slenteren over de camping, mijn gedachten de vrije loop geven. Proberen een en ander te bevatten. Het klinkt zo simpel: het leven gaat door. En dat is ook zo, net als onze vakantie. Weet het ook even niet helemaal meer, maar we gaan toch maar even wat doen om de zinnen te verzetten. We stappen op de fiets naar de markt. Gelukkig is deze keer de markt veel groter dan dat we in juni gezien hebben. Het blijft alleen maar bij kijken. Echt Hollands dus. Nog even een paarboodschapjes en dan weer terug naar de camping. Inmiddels loopt de temperatuur verder op. Na een paar broodjes hebben we de waterkant weer opgezocht. Als we iets meer dan een uurtje of twee hebben zitten vissen, wordt het wel erg warm. We besluiten om maar even af te koelen onder de luifel, in de schaduw. Al snel blijkt het een juiste keuze te zijn. Het gaat zowaar regenen. Binnen een paar minuten daalt de temperatuur met minimaal een graadje of tien. Hopelijk duurt het allemaal niet al  te lang.