zomervakantie 2016, eindelijke een deugedelijke verbinding

Zomervakantie 2016.

Trip back to memory lane.

Net als in de afgelopen jaren, was het ook dit jaar weer de vraag: waar gaan we naar toe? Maar ook vooral wanneer gaan we weg?
De laatste vraag was al snel beantwoord. We gaan 2 weken eerder dan afgelopen jaar. 19 augustus gaan we starten. Weer voor een periode van vier weken. De camper is al snel geboekt. Over het type camper hoeven we niet te twijfelen. We weten inmiddels na 5 camperreizen wat we plezierig vinden en welke indeling het beste bij ons past. Snel boeken. Gelukkig was de gewenste camper nog beschikbaar. Reserveren, aanbetaling overmaken. Zo, dat is geregeld.
Dan gaan bedenken waar we naar toe gaan. Daar zijn we snel uit. Vlak voor de vakantie gaat beginnen, zijn we volgens de notaris officieel 20 jaar samen. Zou het dan niet leuk zijn onze eigen Tour de France te gaan rijden? Alle plekken bezoeken waar we de afgelopen 20 jaar geweest zijn tijdens onze vakanties? Ja, leuk. Maken we tenslotte ons al lang gewenste rondje Frankrijk.
Maar dan begint de onrust in Frankrijk. Alle aanslagen, zelfs in een klein dorpje in ons geliefde Normandië. Moeten we dan wel gaan? Wordt het dan Duitsland? Ook aanslagen. Gekke mensen hebben we rondlopen op deze wereld. We weten het een kleine week voor vertrek nog steeds niet. Wat gaat het worden? Voorlopig plan: daar waar het lekker weer is. We gaan het zien. In ieder geval gaan de kaartenboeken van Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk, Italië en zelfs Scandinavië mee. Je weet maar  nooit. Nog iets meer dan een week te gaan.

vrijdag 19 augustus 2016

We zijn gestart. Gisteren zijn we begonnen met het bij elkaar zoeken en klaar zetten van de spullen die we mee wilden nemen. Vanmorgen eerst even uitslapen en de laatste dingen nog even pakken. Laatste boodschappen doen, nog wat dingen regelen voor de vereniging en dan begint het wachten. Dat wachten wordt ineens een paar uur korter. Om 11 uur gaat de telefoon, het verhuurbedrijf. Of ik de camper om één uur al kan halen, want dan is het busje klaar. Dat is toch 3 uur eerder dan dat officieel kan. Geen enkel probleem. Alleen even regelen dat een lieve vriendin ook wat eerder mee kan. Zij zal de auto waarmee naar Oud Gastel gereden moet worden, thuisbrengen. De kinderen gaan ook mee, willen wel eens in een camper zitten en willen graag mee terugrijden naar huis. Bij het verhuurbedrijf kijken ze wel een beetje vreemd. Ze kennen ons daar inmiddels een beetje en dan kom je daar ineens met een andere vrouw binnenlopen. Ook nog 2 kinderen. De man die de uitgifte van de camper doet snapt het ook niet helemaal. Denkt dat we met z’n vieren in de camper op stap gaan, terwijl er maar maximaal 3 slaapplaatsen zijn. Zie zelfs een beetje paniek. “Als dat maar goed gaat komen”, zie je hem denken. Toch maar even verteld dat de kinderen maandag gewoon naar school gaan. Verder niet te veel vertellen.
Na de uitleg, snel naar Barendrecht. Grady heeft de laatste zaken geregeld en alle spullen staan klaar. Na ruim een uur zit alles (bijna) op zijn plaats en even na vier uur draaien we de voordeur op slot. Maar waar gaan we nu naar toe?

Na lang wikken en wegen hebben we besloten om toch maar naar Frankrijk af te reizen en daar ons gewilde rondje te maken. Onze eigen tour de France, back to memory lane. En als je het dan doet, moet de start ook goed zijn. Dus op weg naar Zeeuws Vlaanderen, Oostburg. Zijn we 13 geleden ook al eens veertien dagen geweest.

Onze (inmiddels trouwe) volgers zijn bijna gewend geraakt dagelijks iets te lezen over onze reizen. Deze keer heeft het even geduurd voordat de eerste verhalen te lezen waren. Dat komt door de keuze voor Frankrijk. De afgelopen jaren zijn we diverse keren in Normandië op vakantie geweest. Dat doen we graag samen met vrienden, die hun zomervakantie daar ook doorbrengen. Momenteel zitten zij daar ook weer. Nu lijkt het ons leuk hen onaangekondigd te verrassen en plotseling bij hen op de camping te staan. Maar zij volgen onze avonturen ook. Als we nu direct al wat gaan schrijven op onze blog, dan weten ze dat we er aan komen. Dat is niet de bedoeling. Maar we willen iedereen toch ook op de hoogte houden van onze reis. Om de verrassing niet in gevaar te brengen besluiten we dan maar even te wachten met de eerste verhalen tot we in Normandië zijn. Vandaar is jullie geduld even op de proef gesteld. Sorry.

De eerste 219 kilometer hebben we onder de bijna nieuwe banden laten doorrollen, de eerste stortregens hebben we al achter de rug, we hebben een mooie plek en morgen maar eens kijken wat we gaan doen. We blijven in ieder geval twee nachten op deze camping staan. Morgenavond misschien wel meedoen met de altijd zeer gezellige familiebingo (volgens de mevrouw van de camping dan).

Zaterdag 20 augustus 2016.

Pokémon zijn ouderwets.

Gisterenavond lekker gemakkelijk gedaan. Even een hapje gegeten in het restaurant van de camping. Daarna een beetje lezen en redelijk op tijd naar bed.

Vanmorgen eerst geprobeerd een beetje uit te slapen, maar dat lukte natuurlijk niet. Het is weer even wennen aan de andere bedden, maar vooral ook aan alle geluiden die je buiten hoort. Daarnaast vond één van de boeren uit de omgeving het nodig om even na zessen te beginnen met het oogsten van zijn graan op het veld naast de camping. Uiteindelijk verse broodjes gehaald en ook nog even een krantje kunnen scoren. Rustig starten dus vandaag.

In de ochtend lijkt het weer goed te zijn en te blijven, alleen wel heel veel wind. Toch pakken we de fietsen van de drager af. Even banden bijpompen en dan als echte Hollanders stoempen tegen de wind (windkracht 6 tot 7) in. We kijken even rond in Oostburg, doen nog wat boodschappen en pakken de stalen rossen weer om terug te rijden naar de camping.

Na een broodje gegeten te hebben, zakken we lekker neer in het zonnetje en genieten van het lekker weer. Hier en daar nog wat dingen op een andere plaats leggen in de camper. Langzaamaan begint alles zijn vaste plek te krijgen. Verder nemen we het er van. Wat ons wel weer opvalt, net als eerdere jaren, is dat het kiezen van een goede kampeerplek voor heel veel mensen nog een lastige zaak is. Oké, vandaag de dag zie je hele horden mensen met telefoons  in hun handen op zoek naar die vreemde beestjes: Pokémon. Wij zien al jaren mensen op zoek naar de juiste plek op de camping. Gewoon een ouderwets velletje papier met de platte grond in hun handen. Twijfel over de keuze. Veel of weinig schaduw? Hebben we ontvangst op de schotel? Waar is het toiletgebouw? Ga zo maar door. Dus dat zoeken naar de juiste plek is helemaal niet zo nieuw. Mensen doen dat al jaren, maar dan zonder telefoon en scorelijst.

Voor het avondeten hadden we nog een restje van eerder deze week in de koelkast staan. Even opbakken en dan snel opeten. Daarna de afwas. Danny verzamelt alle vaat en gaat richting afwasbakken. Geen medelijden met hem, hij kiest er zelf voor. Maar dan! Is hij druk bezig om alles schoon te maken, stapt daar een “oude bekende” binnen. Speciaal voor de meelezende korfballers van Vitesse 5, 6 en 7: Brammetje van RWA. Hoe krijg je het verzonnen. Toch maar even een vriendschappelijk praatje gemaakt. En voor de nog spelende heren: hij is nu echt gestopt met wedstrijden, dus de kans dat iedereen heel het veld kan verlaten is alleen maar weer groter geworden.

Bakje koffie en misschien straks wel naar die gezellige familiebingo. Morgen na het ontbijt vertrekken we richting Frankrijk. We zien wel hoe ver we komen.

zondag 21 augustus 2016

Het lijkt wel herfst

Ja, we zijn uiteindelijk toch nog even langs geweest bij de bingo. We hadden nog even zin in een glaasje en dus zijn we nog even naar de kantine geweest. En als je er toch bent speel je ook even een paar rondjes bingo mee. En zoals altijd: alle prijzen gingen naar een ander. Helaas. Maar als je niet meespeelt heb je zeker geen prijzen.

Zoals gisteren al geschreven, het waaide hard. En het ging steeds harder waaien. Zo hard, dat we zelfs moesten besluiten de luifel in te draaien, ondanks alle scheerlijnen die we hadden gebruikt. In de loop van de avond begon het ook nog eens te regenen en gedurende de nacht werden dat echte plensbuien. Vanmorgen vroeg was het af en toe even droog, maar tijdens een forse bui zijn we om even na negen uur vertrokken. Richting de Belgische kust. De bedoeling van vandaag is om zo veel als mogelijk langs de kust te rijden. Bestemming Boulogne Sur Mer. In Oostende missen we waarschijnlijk een bordje, dan toch maar over de snelweg richting Calais. Inmiddels een meer dan bekende route. We zoeken onze vaste koffiestop (vakantie in juni) even verderop op en nemen een broodje en een bakje koffie. Even de benen strekken en dan weer richting Calais. Maar wat een slecht weer onderweg. Bakken regen en nog steeds heel veel wind. Is de herfst dan nu al begonnen?

In Calais zoeken we de kustroute weer op. Gewoon lekker ouderwets met de kaart op schoot. De route snel gevonden. Het weer wordt ook maar niet beter. Jammer, want de route is het rijden meer dan waard. Zou er nog beter uitzien bij mooi weer. Omdat het weer maar  niet wil opknappen besluiten we om maar gewoon door te rijden na Boulogne. Uiteindelijk komen we na de mooie rit aan in Criel sur Mer, vlak boven Dieppe. Een kleine camping op een heuvel met uitzicht op een mooi dal en de zee. Gelukkig kunnen we een plekje vinden. Door de nog steeds harde wind staat de camper lekker te schudden. Dan mis je het toch wel dat er geen steunpoten onder de wagen zitten. Maar ja, nu worden we misschien wel lekker in slaap gewiegd. Morgen op weg naar een vertrouwde omgeving. Niets verklappen.

maandag 22 augustus 2016

Verrassing.

Het in slaap wiegen is niet gelukt. In ieder geval niet voor Danny. Hij heeft slecht geslapen. Is ook vroeg wakker. Maar dat geeft ook weer mogelijkheden om vroeg te vertrekken, ware het niet dat de slagboom pas om half negen open gaat. Na het ontbijt wordt de geplande route nog een keer doorgenomen. Binnendoor naar Dieppe, dan een stukje Route  National en dan de snelweg. De vertrouwde A29 richting Le Havre en dan nog 200 kilometer te gaan naar Baubigny. Het verrassen van onze vrienden zit er aan te komen. Omdat het dit jaar toch een reis van de herinneringen, en tradities, is stoppen we ook op onze vaste koffiestek vlak voor Le Havre. Ook nemen we wat lekkers bij de koffie. In voorgaande zes keer zijn we nog nooit zo vroeg hier geweest. Dan op naar de mooie brug, Pont Du Normandie. Als onze vriend deze brug oprijdt, noemt hij dat altijd thuiskomen. Van ons krijgt hij de afgelopen vijf keer dat we samen deze kant op gaan, altijd de eer als eerste de brug te passeren terwijl hij de rest van de reis juist ons volgt.

We hebben de navigatie nog wel ingesteld, maar eigenlijk hebben we die niet nodig. We kennen deze na enkele jaren wel uit ons hoofd en zonder problemen vinden we de supermarkt in Barneville – Carteret. De mannelijke helft van onze vrienden heeft zo zijn voorkeur voor bier en brie, daar willen we hem mee verrassen. Helaas is het gewenste bier uitverkocht. Brie is er genoeg. Dan de laatste paar kilometer richting de wereldstad Baubigny. Ja er komt zelfs een trein. Oké, het is de toeristentrein die een enkele keer per dag (alleen in het seizoen) langs rijdt. We zetten de camper op de parkeerplaats voor het kantoor en bellen even op of onze vriend ook zin heeft in een biertje. Dat heeft hij wel, maar we zijn al herkend. Ze hadden min of meer al een beetje op ons gerekend. De verrassing was dus ietsje minder dan dat we hadden gehoopt. Voordeel is wel (vooral voor alle volgers) dat we nu weer dagelijks jullie kunnen meenemen in onze verhalen. Er dan wel van uit gaande dat we iedere dag verbinding met het wereld wijde web hebben.

We krijgen een plekje toegewezen naast onze vrienden. Er moet wel gezegd worden dat we er om hebben gevraagd. Snel installeren, flesje open maken en aan het schrijven. Het is dan wel vakantie maar de schrijver moet gewoon dagelijks aan de bak. En zoals een goed schrijver het betaamt, dat doet hij onder de luifel van zijn verblijf, onder het genot van een slokje.

We waren op zoek naar de zon en die hebben we hier gevonden. Heerlijk. 24 graden. De dames zitten lekker in de zon en doen hun ding. Lezen, handwerken maar vooral kletsen. 

De internet verbinding is (dankzij een ons wel bekend persoon) meer dan uitstekend, dus we kunnen alles weer lekker bijwerken. De reisblog eindelijk publiceren, foto’s plaatsen. De sociale netwerken weer bekijken en noem maar op.

Toch wil ik nog even iets anders kwijt. Iets meer dan 2 jaar geleden schreef de ANWB in één van hun bladen, de KCK, dat wanneer je naar het buitenland reisde, het heel verstandig was om verschillende soorten plastic mee te nemen. Credit cards en pinpassen dus. Mocht er bij één van de systemen dan een storing zijn, had je voldoende alternatieven om toch te kunnen betalen. Contant geld was steeds minder nodig. Wij willen daar toch graag wat tegen in brengen. Na de publicatie hebben wij een reis gemaakt naar Zuid-Duitsland. Op bijna geen enkele camping kon je daar met plastic betalen. Bijna alles moest contant. Ook afgelopen jaar in Italië bleek het betalen met plastic lastig, zeker wanneer je maar één of twee nachten op een camping verbleef. Veel campings hanteren een minimum betaling met plastic. Daar is wat voor te zeggen. Maar ook dit jaar blijkt dat contant geld nog steeds hard nodig is. In vier dagen tijd staan we nu op de derde camping van deze reis en geen van de drie kon met plastic worden betaald. Alles moest contant. Dus de boodschap van ons is: neem plastic mee maar zorg zeer zeker ook voor voldoende contant in de knip, anders kan je wel eens voor verrassingen komen te staan.

dinsdag 23 augustus 2016

De eerste tussenstand.

Na een super gezellige middag, avond en ochtend zijn we aan het einde van de ochtend begonnen aan onze superlange reis van Baubingy naar La Haye du Puits, onze inmiddels vertrouwde campingstek. Het is al weer de 7de keer dat we hier komen. We hebben besloten om hier drie nachten te blijven. Ten eerste omdat het weer echt super is. Ten tweede omdat we dan lekker kunnen vissen en de onderlinge strijd aan kunnen gaan. Ten derde, we voelen er ons gewoon thuis. Als we aankomen na een lange rit van wel 28 kilometer, weet de eigenaar zelfs onze naam, uiteraard wel uitgesproken op z’n Frans, maar toch. Blijkbaar hebben we in de afgelopen jaren een goed indruk achtergelaten. Zal wel door het vele vissen van ons tweetjes komen. Na een gemakkelijke lunch en even lekker luieren maakt Danny de hengels in orde. Zo rond een uur of vier zoeken we ons vertrouwde stekkie op. Na een kleine twee uur besluiten we te stoppen zodat we ook nog een beetje op tijd kunnen eten. Net niet Nederland en net niet Frans, zo om een uur of zeven. Lekker de skottel opgestookt en een paar stukjes vlees en voor Grady een stukje vis. Na het eten nog even lekker luieren, boekje lezen en dan de afwas. Ja, die blijft terugkomen. Danny gaat nog even vissen, maar voor het mooie is het al te donker, dus de tussenstand blijft 6-4, in het voordeel van Danny. Echt grote vissen zijn er nog niet gevangen, maar er komen nog twee dagen met de nodige uren aan de waterkant.

Morgen eerst even naar de markt in het dorp. We hebben besloten om dat op de fiets te gaan doen. De heenweg is gemakkelijk, allemaal naar beneden.  De terugweg zullen we wel zien.

De internetverbinding die we verwacht hadden was gisteren toch niet van die kwaliteit dat we het verhaal tot nu toe konden plaatsen. Vandaag gaat het zeker lukken.

Oh ja, naast de tussenstand van het vissen hebben we ook nog wat kilometers weggereden. Tot nu toe 905.