Dagje gevangenis

donderdag 2 maart 2017

Port Arthur, waar we nu staan, staat bekend om zijn gevangenis. Tweede kwart 19de eeuw is hier op het zuidelijke punt van het schiereiland een gevangeniscomplex gebouwd. In de hoogtijdagen verbleven hier meer dan 200 mannelijke gevangenen. Het ging vooral om de veelplegers. Vreemd genoeg staat er geen muur of hekwerk om het complex. De gids vertelde dat dat ook niet nodig was. Het schiereiland wordt aan drie kanten omgeven door water en een kleine 50 kilometer noordelijk van Port Arthur is het eiland nog geen 80 yard (ongeveer 70 meter volgens mij) breed. Op deze lijn waren er wel bewakers aanwezig, maar ontsnappen ging toch niet lukken. Ook door de wachtposten met honden wilde er niemand langs. In het complex werden de gevangenen aan een beroep geholpen, wel 40 verschillende en de product die ze maakten werden verkocht. Er was zelfs een scheepswerf, bijna 200 grotere en kleinere schepen werden er in een tijdsbestek van iets meer dan 20 jaar gebouwd. We hebben lekker rondgewandeld op het complex en de nog bestaande gebouwen bekeken.

Ook hebben we nog een kleine boottocht gemaakt. In de baai, vlak voor de kust liggen nog 2 eilandjes. De grootste was het gevangenkamp voor de jeugdigen, tot een jaar of 19. Het kleinste eiland is eigenlijk het meest lugubere eiland. Hier liggen volgens de officiële cijfers tussen de 900 en 1100 overleden gevangenen, bewakers en hun familieleden, begraven. Bijna allemaal anoniem. Onder begeleiding van een gids  maken we een korte wandeling over het eilandje. Op een leuke manier (misschien niet de juiste woordkeuze) weet ze nog een heel verhaal te vertellen over deze begraafplaats en de mensen die er moeten liggen. Na 40 minuten worden we weer opgehaald door de boot en varen terug naar het vertrekpunt. Nog even een paar gebouwen bekijken, waar ook enkele voorstellingen plaatsvinden. De voorstellingen moeten een beeld geven hoe het er in die vroege jaren aan toeging.

Aan het einde van de middag zoeken we de camping weer op. Is vlak bij, dus we zijn er zo. Nog even een beetje genieten van de rust, voordat de camping weer volloopt. Beetje eten klaarmaken en dan voorbereidingen voor de route van morgen. We hoeven niet ver. Op naar Hobart, onze laatste tussenplaats hier op Tasmanië. Een kleine 80 kilometer, maar wel heel wat bezienswaardigheden onderweg.