Terug naar het startpunt

Vrijdag 03 maart 2017

Nadat we de bus weer reisklaar gemaakt hebben, vertrekken we om negen uur precies vanaf de camping. We hebben besloten om de bezienswaardigheden onderweg vanzelf te pikken. De eerste stop is vlak bij de camping, Fortescue Bay. We moeten wel even 11 kilometer zogenaamd off road rijden. Onverhard wegdek, dus hobbelen en bobbelen, gaten ontwijken en hier en daar gewoon de bus zijn gang laten gaan. Sturen op grind is niet altijd even simpel als het lijkt. We bereiken een mooi stukje Tasmanië. Mooi strand en een mooi uitzicht. Even rondkijken en dan weer terug hobbelen. Even verderop een kleine dierentuin, met als specialiteit de Tasmanian Devil. Momenteel komen ze in het wild niet meer zo heel veel voor, ze zijn serieus bedreigd. In  de afgelopen 20 jaar is er nog maar 10% van de populatie over. Oorzaak: een soort kanker die overdraagbaar is en waaraan ze binnen een paar maanden overlijden. Geluk voor het zuiden van Tasmanië is hetzelfde als voor het tegenhouden van de gisteren al genoemde gevangenen. Twee engtes in het schiereiland, waardoor ze het zuiden eigenlijk niet kunnen bereiken. Inmiddels hebben de Devils in het noorden van Australië, volgens de gids, wel een natuurlijke immuniteit ontwikkeld waardoor ze niet meer worden gegrepen door de kanker. 

Een paar kilometer verderop stoppen we bij Eaglehawk Neck, ook zo’n landengte. Beetje snacken en   bezienswaardigheden. De blow hole valt tegen. Grady gaat nog even naar het uitzichtpunt over Pirates Bay. Danny kijkt nog even bij de haven en loopt alvast terug naar de bus. Dan begint zijn hart sneller te kloppen. Er komt een groep van 12 motorrijders aan en met zijn scherpe oog herkent hij een aantal V-strom’s. snel de reserve camera en terug naar de parkeerplaats. Hij telt er 4. Snel paar foto’s maken en ook een praatje. Eén van de mannen geeft aan dat hij afgelopen jaar in de zomer (in Europa) 6 maanden heeft rondgereden in ons eigen westen. De stickers op zijn koffers tonen het zichtbare bewijs. Berlijn, Schotland, Ierland en zelfs de Stelvio. Was leuk om even te zien en te kletsen.

Dan weer de kar aan de gang. Bij de volgende engte, Dunalley maken we een koffiestop. Een leuk restaurant aan het water. We bestellen koffie en krijgen antwoord in het Nederlands. De koffie smaakt opperbest. De dame van dienst blijkt uit Zuid-Limburg te komen maar geeft aan niet veel zin te hebben een snelle terugkeer naar Nederland. Gaan we gewoon weer verder. In Sorell, ons inmiddels een beetje bekend, doen we nog een beetje boodschappen en rijden dan door naar de camping vlak bij het vliegveld. Het is maar goed dat we de afgelopen week al hebben geboekt. In de loop van de middag stroomt de camping vol en eer dat het donker is, zijn alle plaatsen gevuld.

Langzaamaan wordt het tijd de restanten uit de koelkast een beetje op te maken. We kunnen niets meenemen. In de loop van de middag gaan de toastjes en de kaasjes er aan. “Hare majesteit” neemt plaats op haar balkon en geniet van het uitzicht. Bij het avondeten een beetje experimenteel koken. BBQ-worst gebakken in de pan met ui en tomaat. Daarbij een geroosterde boterham en als toetje vers fruit. Smakelijk. Beetje opruimen, afwassen, plannen voor morgen, spelletje, glaasje en slapen. Tot morgen.