Verplaatsing naar het zuiden

Woensdag 1 maart 2017

Als we wegrijden van de camping is het nog mistig, zeker de eerste 40 kilometer. Bij vertrek weet Grady bij toeval toch nog een griffioen te scoren, twee tuinbeelden bij de entree van de receptie van de camping. Verwacht je niet hier in Down Under. Het doel voor vandaag is Port Arthur. Een stadje met een redelijk uitgebreide geschiedenis. Onderweg willen we niet al teveel oponthoud en eigenlijk alleen maar de snelweg volgen. Volgens de navigatie ongeveer 170 kilometer. Omdat we de navigatie niet helemaal volgen (geeft een toeristische route aan) rijden we uiteindelijk er iets meer dan 200. In Oatland doen we even wat praktische zaken: tanken, kapotte koplamp (laten) vervangen en geld pinnen. Dan weer snel onze weg vervolgen. Halverwege, net voor Bridgewater, maken we een koffiestop. En dan snel weer verder. Ook hier hebben ze een mooie “hoge” brug. Deze passeren we zonder moeite, ondanks de lastige baankeuze om de goede richting aan te houden. De route is goed te doen. Geen meter vlak en nergens rechtuit. We rijden langs de camping in Hobart waar we afgelopen woensdag zijn begonnen. Hier willen we ook weer eindigen. Lekker dicht bij het vliegveld en de locatie waar we de camper weer in moeten leveren. Even verderop terugdraaien en snel nog even naar de camping om alvast een plekje te reserveren voor vrijdag en zaterdagnacht. Ook gelijk maar even vragen of er nog plek is op de camping in Port Arthur. Gelukkig is de dame achter de receptie weer bereid om te bellen en we hebben een gereserveerde plek. Nog 70 kilometer te gaan. Nog even boodschappen doen onderweg. Zo rond een uur of 2 bereiken we de camping. Inchecken en ons plekje zoeken. Op diverse borden wordt gewaarschuwd om de loslopende dieren. Maar we zijn wel wat gewend geraakt de laatste dagen. De rest van de middag doen we niets. Beetje hangen, beetje lezen, glaasje, maar vooral genieten van het mooie weer. Voorzichtig een beetje plannen maken voor morgen.

Voor het avondeten proberen we pannenkoeken te bakken. De meegekregen pan is er niet geschikt voor. Te veel geschuurd met allerlei sponsjes en totaal niet voldoend aan de eisen die Danny aan een pannenkoekenpan stelt. Met extra veel boter en een beetje improviseren lukt het vrij aardig. Ze smaken in iedere geval prima. Na het bakken zet Danny de pan vol met water om alvast wat schoon te weken. De meeuwen vinden de restanten van de pannenkoeken en het water erg lekker. Brutaal als ze zijn, trekken ze zich niets van ons aan en pikken smakelijk vanuit de pan de restanten op. Snel afwassen, want het begint al licht te schemeren. De eerste mini wallibi’s springen al over de camping. Welk soort het precies zijn weten we niet, maar het ziet er leuk uit. Het lijkt wel of het sein gegeven is om uit de bosjes te verschijnen. Binnen enkele minuten zijn er wel een stuk of 15 achter de camper aan het springen, eten en rondkijken. Jammer genoeg is het al te donker om nog een beetje leuke foto’s te maken, zeker wanneer er een moeder met twee van haar jongen ook even komt kijken. Afwas opruimen, nog een spelletje, een beetje lezen en dan al weer gaan slapen.