eindelijk weer gewoon verbinding

We zijn in Sydney

Dinsdag 8 oktober 2013

Nou, in Sydney. Een heel eind buiten de stad dan. We hadden in eerste instantie een camping uitgezocht, net buiten de stad en vlak bij het Olympisch dorp. Dat wilden we gaan bekijken en ook het Olympisch stadion. Bleek dat ze er geen kampeerplaatsen hadden, alleen maar accommodaties. Wel kregen we netjes een routebeschrijving naar de dichtstbijzijnde camping. 15 kilometer verderop, maar dus ook verder van de stad. We hadden het plan om twee nachten te blijven, maar zodra we verbinding hebben, maar eens kijken wat we morgen nu gaan doen.

Vanmorgen was het fris. We hebben dus voor de verandering maar eens een keertje binnen het ontbijt naar binnen gewerkt. Nog even afwassen en dan alles inpakken. Een lange weg voor de boeg vandaag. Even een stukje langs de oceaan en dan de A1 weer opzoeken. Na een uurtje de eerste koffiestop. Uiteraard bij de Mac. Kunnen we dus de geschreven stukjes weer uploaden, gelijk gebruik maken van het toilet en snel even de belangrijkste berichten scannen. Waar zouden we toch zijn zonder het internet. Hoe deden we dat 20 jaar geleden eigenlijk? Zou de jeugd van tegenwoordig dat wel weten?

Daarna snel weer verder. Zoals gezegd, de eerste camping was geen camping, en dus met de routebeschrijving in de hand maar weer snel de wielen laten draaien. De plek waar we uiteindelijk terecht komen, ziet er niet verkeerd uit. En je kan goed merken dat de schoolvakantie voorbij is. Zo druk als het eerder vlak bij Coffs Harbour was, zo stil is het op deze plek. Nu snel kijken of ze internet hebben. We krijgen het wachtwoord van het netwerk. Blijkt dit niet te kloppen. Even navragen bij de receptie. De dame achter de balie is heel behulpzaam, maar niet heus. Dan weet ze het ook niet, maar komt (voorlopig) ook niet met een oplossing. Afwachten dus maar weer en hopen dat de oplossing alsnog komt.

De Olympische gedachte

woensdag 9 oktober 2013

Gisterenavond eerst maar eens kampoverleg / familieberaad gehad. Wat gaan we nu morgen doen? Blijven we op deze camping, ja of nee? Informatie verzamelen gaat niet dankzij de welwillende medewerking van de dames achter de receptie. Dan maar ouderwets het papier op tafel. Kaarten, boeken, brochures, folders en noem maar op. We zijn er snel uit. We blijven niet twee, maar één nacht op deze camping. We gaan gewoon met de bus richting Sydney Olympic Park en zien daar wel verder. Of we de bus kunnen parkeren, wat we kunnen gaan zien en zo. Volgens de beschikbare informatie moet er ook een touristinfo zitten. Komt mooi uit, kunnen we daar vragen of er in de buurt een camping is, waar we na de ongetwijfeld vermoeiende dag, kunnen overnachten. Soms lopen dingen anders, maar daarover straks meer. Na het overleg pakken we de speelkaarten weer. Terwijl Danny aan het schudden is, uit hij dat meedoen belangrijker is dan winnen. Hij verliest toch (bijna) altijd met spelletjes die hij met Grady speelt. Dat deze uitspraak bevestigd zal worden weet hij dan nog niet.

Deze dag een keertje geen ontbijt. Maar een vroeg vertrek vanaf de camping. Richting de stad en dan met name het park waar in 2000 de Olympische Spelen werden gehouden. Wel hadden we afgesproken dat als we onderweg een groot winkelcentrum tegen zouden komen dat we dan zouden stoppen voor wat boodschappen. Mooi niet tegengekomen dus. Het park vinden we gemakkelijk, maar dan. De VVV, zo mooi vermeld in de boekjes, is niet te vinden. Ook het kantoor waar de tours door het park geboekt kunnen worden: onvindbaar. Niet goed voor het humeur van de chauffeur. Inmiddels begint ook de dieseltank behoorlijk leeg te raken. Dan aanspraak maken op flexibiliteit. Park uitrijden, op zoek naar tankstation. Snel gevonden. Boodschappen wil nog steeds niet lukken. Weer terug en op goed geluk de bus parkeren. Kost wel een paar dollar, maar vooruit. Weer op zoek naar de VVV. Na een uur heen en weer gestuurd te zijn geven we het op. We gaan in ieder geval naar het grote stadion, het Olympisch Stadion, tegenwoordig ANZ Stadium genaamd. Hier kunnen we een tour doen onder leiding van een gids. Die doen we dus ook. Afgelopen zondag werd hier nog de finale van het NRL gespeeld. Samen met een gezin uit Nieuw Zeeland doen we de tour. Krijgen een mooie rondleiding die begint boven in het stadion. We krijgen uitleg over het veld, de sporten die er gespeeld worden en ook een toelichting over de verbouwing na de spelen. Het stadion is verkleind. De atletiekbaan is verdwenen, de tribunes zijn kleiner geworden en het veld is verkleind. Er worden nog vijf sporten beoefend in het stadion, drie soorten rugby (allen foorball genoemd), cricket en soccer (het voetbal dat wij veel beter kennen). We krijgen ook nog een inkijkje in de perskamers, de VIP-tribune, kleedkamers en interviewruimtes. Ook mogen we nog even door de spelerstunnel naar het veld, maar niet er op. Snel even een foto maken op de plek waar destijds de medailles werden omgehangen, het ereschavot. Alleen staan we daar 13 jaar te laat om het echte goud op te halen. We kunnen in ieder geval terugkijken op een leuke rondleiding.

Op het plein voor het stadion staat een kunstwerk om alle 70000 vrijwilligers van de spelen te bedanken. Alle namen staan genoemd op een soort pilaren. Even stiekem kijken of er ook een Kaats of een Stoopendaal tussen staat. Helaas niet het geval. Wel staat er ook zo’n pilaar met de gedachte van de bedenker van de moderne spelen: meedoen is belangrijker dan winnen. Danny besluit dit motto nu ook echt voor de spelletjes te gaan handhaven. Winnen kan hij de spelletjes toch niet.

Daarna nog even op zoek gegaan naar het hockeystadion. Met een beetje verkeerd lopen, hebben we dat ook weten te vinden. Hier haalde Nederland toch goud? Ook dit stadion is na de spelen verbouwd. Vooral ook kleiner geworden. Maar alle stadions en speelvelden zijn nog wel steeds in gebruik, sterker nog, er wordt volop gebouwd aan nieuwe velden en tribunes voor andere sporten. Toch even een paar kritische noten: de VVV (tourist-info) is er dus gewoon niet. Bewegwijzering laat hier en daar te wensen over. Een souvenirshop: wij hebben het niet kunnen vinden.

Vermoeid keren we terug naar de parkeerplaats. Blijkt een aardige keuze geweest te zijn. De temperatuur is weer boven de 30 graden, dus het zal wel warm zijn in de bus. Gelukkig blijkt deze volledig in de schaduw te staan. Valt weer mee. Maar wat nu? Kaarten weer op tafel en al weer overleg. We zijn er al weer uit, we gaan een stukje rijden naar het zuiden, niet helemaal volgens de geplande route, maar toch doen we het. Stad weer uit, route oppakken en knallen maar. En weer over die A1. Gelukkig mogen we al snel de A3 gaan volgen, eindelijk een andere weg. Met behulp van de navigatie vinden we de camping gemakkelijk. Inchecken en dan eerst boodschappen doen. We krijgen netjes een kaartje meer, met daarop de route aangetekend die we moeten rijden. Na de bevoorrading snel weer terug. Mooie camping, tussen twee kliffen, direct aan de oceaan, maar we hebben geen zin meer nog even aan het strand te gaan kijken. Het is al bijna zes uur en we willen ook nog even lekker buiten kunnen eten. De zon zakt al. Voor de verandering onze eigen buiten grillplaat maar  weer eens aangestoken. Vlees erop, bobo er bij, sausje, uitje, glaasje en dan gaat het allemaal wel lukken. Smaakt weer heerlijk.

Morgen op naar Canberra, ook weer een uurtje of drie sturen, maar we hebben er wel zin in. Ook in deze stad willen we weer het een en ander gaan bekijken.