verplichte stop bij de Mac

Een goed keuze of niet?

Zondag 6 oktober

We hadden afgelopen nacht een extra uurtje. De zomertijd is hier in NSW ingegaan, of is het nu een uurtje korter. Volgens ons het laatste. Het tijdsverschil is nu 9 uur met NL. gisteren zijn we op tijd gaan slapen omdat we allebei redelijk moe waren. Ondanks dat, en het korte nachtje, waren we toch op tijd wakker. Lekker op het gemak het ontbijt naar binnen en dan beslissen wat we gaan doen. Inpakken en wegwezen. Eerst naar de vuurtoren iets verderop. Via een smal weggetje, wat redelijk slingert en stijl omhoog gaat (gelukkig geen 12% gemiddeld zoals in Eungella) staan we al snel boven.

Naast de vuurtoren staat ook een gebouwtje dat werd gebruikt door mensen die de voorbij trekkende walsvissen telden. De walvissen waren ook nu weer te zien. Hoe die mensen de walvissen konden tellen, is een raadsel. Ook de kapitein tijdens de walvistocht bij Hervey Bay afgelopen week, kon het niet uitleggen. Hoe zie je van grote afstand het verschil tussen walvis één en walvis twaalf? Geef de oplossing maar. Na wat foto’s te hebben geschoten, weer terug naar beneden. Maar waarheen? In ieder geval zuidwaarts.

De temperatuur is inmiddels al fors opgelopen, dus eigenlijk is het in het busje beter uit te houden dan buiten. Gelukkig hebben we een dubbele airco aan boord. Eén in de cabine en één in het campergedeelte, prima uit te houden dus. Onderweg zoekt de gids een camping uit. Eentje tussen Woolgoolga en Coffs Harbour.

We hebben een stek op nog 20 meter van het strand. Alleen maar een klein duin en een rij bomen tussen de oceaan en de camping. Straks maar eens even gaan kijken op het strand of er hier misschien nog wat babes (en op verzoek van een enkeling ook dudes) zijn. Ondanks het warme weer, maar dankzij de airco, dus maar weer goed geweest dat we hebben doorgereden.

Sydney is nog maar iets meer dan 500 kilometer te gaan.  O ja, de M1 is al weer veranderd in de A1, alleen heeft de weg een andere naam gekregen, heet nu de Pacific Higway. Dus al ruim meer dan 2000 kilometer over dezelfde weg gereden. Hoeveel kilometer nog te gaan? We gaan het wel zien. Inmiddels al wel totaal 2720 kilometer achter de rug. Ne niet allemaal over de A1/M1. Ook nog wel wat kilometertjes binnendoor en over andere wegen. Nu maar weer snel hopen op een beetje verbinding.

Soms zijn er van die dagen die……

maandag 7 oktober 2013

Soms zijn er van die dagen die je eigenlijk niet op je kalender wil hebben staan, ook niet wanneer je met vakantie bent. En vandaag is er zo eentje. Van het weekend (toen we wel verbinding hadden) zagen we op FB een berichtje voorbij komen vanuit Hilversum. Dit voorspelde niet veel goeds, dus snel een bericht die kant op. En dan wachten op een antwoord dat je eigenlijk niet wil krijgen. Raar gevoel is dat wel, je wil het niet weten en toch wil je antwoord. En prompt sta je dan op een camping die problemen heeft de server, geen verbinding. Normaal is dat geen enkel probleem, maar nu even wel.

In de loop van de ochtend even een koffiestop gemaakt bij de gele M, gratis internet. Snel openen, en ja hoor, het antwoord dat je niet wil ontvangen. Afgelopen weekend is Tante Lien, de vrouw van de Peetvader van Danny, overleden. En dan zou je willen dat je niet op vakantie was, en zeker niet zo ver weg. Maar daar is nu  niets aan te doen. Verzoek was ook om even de familie in Barendrecht in te lichten. Geen probleem, doen we. O ja, tijdsverschil. In NL maandag heel erg vroeg, nog midden in de nacht. Bellen is dus geen optie, toch willen we niet te lang wachten met het doorgeven van het trieste bericht. En als je dan verbinding hebt, is de wereld toch weer klein.

Gelukkig een lieve schoonzus die ook actief is op FB, en volgens ons iedere morgen aan de ontbijttafel even de berichten nakijkt. Dus dan maar een privébericht aan haar met het verzoek de ouders zo spoedig mogelijk op de hoogte te brengen. Wij weten niet of we wel verbinding (internet en telefoon) hebben de komende uren en om nu alles via SMS door te geven geeft ook geen fijn gevoel. Even nadenken of wij hier vandaan nog iets moeten kunnen doen. Nee, nu maar even hopen dat het thuisfront e.e.a. oppakt. Lieve “familie” in Hilversum en omstreken, heel veel sterkte. Wij nemen in ieder geval een borrel op Tante Lien. Zou volgens mij ook haar eigen advies kunnen zijn. Proost en slaap zacht.

En dan gaat het vakantieleven en vakantieverhaal (hoe raar ook) gewoon weer verder.

Gisterenavond zowaar de televisie aan gehad. Al de hele week hoorden we op de radio aankondigingen voor de grote finale van de NRL (National Rugby Leage). Zender op gezocht, en net als vele andere campinggasten voor de buis. Een hele ceremonie rondom de opening, met (inter)nationale artiesten, opkomst van vele oud vedetten uit het rugby, prominenten en noem maar op. En dan de wedstrijd. Wat een spektakel. Uitverkocht stadion, ruim 82000 aanwezigen. Spanning, ook op het veld en een leuke wedstrijd om naar te kijken. Wanneer er wordt gescoord, hoor je reacties op de camping. En dan na afloop de huldiging van de kampioenen, Sydney Roosters, kunnen de in de Nederlandse sportwereld nog wat van leren. Een groot feest.

Daarna nog een spelletje en vervolgens bijtijds weer lekker slapen onder een set schone lakens. O ja, die hebben we gisteren onderweg bij een van de locaties van het verhuurbedrijf ingeruild tegen de vuile lakens.

Vanmorgen bij het opstaan, liepen er een aantal kangoeroes op de camping op het gemak te grazen. Snel terug naar de bus en camera pakken. We waren er in de lokale krant, nou ja krant, een stenciltje van de camping met wetenswaardigheden, die ze een krant noemden, al voor gewaarschuwd. Wel leuk om even te zien.

Nadat we weer eens een keertje buiten hebben ontbeten, snel alles reisklaar maken en wegwezen. Nog even naar een uitkijkpunt naast de camping. Al weer walvissen kijken. Nee hoor, dat gaat echt niet vervelen. Dan weer de A1, richting Sydney aanhouden. Hier en daar verlaten we de route en proberen we langs de kust te rijden. Lukt niet als de weg ophoudt. Dan weer terug naar de hoofdroute en een stop maken bij de eerste de beste Mac die we tegenkomen (zie voorgaande). Dan weer de weg op. We rijden uiteindelijk Port Macquarie binnen.

Een behoorlijke plaatsje, waar de camping direct aan zee ligt. Plek zat. Het weer is weer goed, gewoon te warm om naast de bus in de zon te gaan zitten. Wel staat er heel veel wind. Onderweg ook behoorlijk last van gehad. Maar ja, 21 m2 meter blik, wind op de zijkant, dan wil de bus wel reageren. Je bent gewoon een lekkere windvanger. Toch maar even een stukje bewegen. We wandelen nog een klein stukje richting zee.

Pet afnemen, nee niet voor het weer of het strand, maar vanwege de wind en Danny wil er graag nog wat langer van genieten en de pet niet in zee laten waaien. We wandelen nog even richting centrum en bij de VVV vindt de gids weer wat informatie over de regio’s die nog voor ons liggen.

Dan de benen omhoog, boekje, glaasje en plannen maken. De gids heeft een voorstelletje gemaakt. Even bespreken en aanpassen. En een aanpassing is het geworden. We gaan weer een voorsprong nemen op het bedachte schema. Morgen op naar Sydney, iets minder dan 400 kilometer te gaan (als de berekeningen kloppen) en dan van Sydney, later deze week, naar Canbarra om vervolgens midden volgende week te eindigen in Melbourne. Dus niet via de kust, maar door het binnenland van de Zuidoosthoek van Australië. Dus: morgen op tijd reisklaar, dieseltank en watertank vol, afvalwatertank leeg en karren maar. En hopen op verbinding, anders weer een verplichte stop bij de Mac.