Eindelijk weer verbinding

vrijdag 18 mei 2012

We zijn vertrokken.

De afgelopen dagen hebben we de laatste voorbereidingen getroffen. Medicijnen in huis gehaald, gezorgd voor nieuwe medische paspoorten. De laatste boodschappen. Alles klaarzetten en dan wachten tot het vrijdag is, want dan mogen we de camper ophalen, oorspronkelijk om 14.00 uur. Woensdag nog even bellen met het verhuurbedrijf. We hebben nog een paar vraagjes. Gelukkig blijkt dat alle betalingen goed verlopen zijn. Als we willen kunnen we de camper al op woensdagmiddag ophalen. Op zich super, maar we kunnen  helaas de 7 meter lange wagen thuis nergens kwijt. We maken de afspraak dat we de wagen ophalen op vrijdagmorgen 10 uur.

Eerst donderdag nog een toernooi. Het jaarlijkse schutterstoernooi. Dit jaar doe ik niet mee, ik weet niet wanneer ik klaar ben met alles klaarzetten en de laatste wasjes draaien.  Wel hebben we nog wat werk te doen voor het beroemde en beruchte Vitesse-kamp. Dus al  te laat kan ik ook niet aankomen. In de loop van de ochtend belt Yvonne, de zus van Grady, dat ons nichtje Daniëlle nog even gedag wil zeggen. Altijd welkom, dus we passen het programma even aan. Wanneer zij er eenmaal zijn en we gezellig koffie hebben gedronken, ga ik naar het veld. Het is gezellig druk. Ook de meiden komen nog gezellig even langs. Aan het einde van de middag kunnen we terugkijken op een meer dan geslaagde middag. Twee meiden van de F3 (een van de 5 F-teams waar Frank en ik voor verantwoordelijk zijn) hebben het uitstekend gedaan. In de kwart finale meiden van de D1 (deelname aan het NK voor teams) volledig overklast. Uiteindelijk hebben  twee meiden uit de F1 de beker met de grote oren mee naar huis genomen. Gewonnen van twee kerels uit hetzelfde D1. Na afloop was ik echt wel supertrots.

Op tijd naar bed en het is nog maar een nachtje slapen. Vanmorgen, vrijdag, een beetje uitgeslapen. Om negen uur rijden we richting Nispen, het gaat gebeuren. Nog een paar uurtjes en we gaan echt op weg. We krijgen nog een keertje uitleg over de systemen, tekenen de nodige papieren en gaan op weg naar huis. Een kleine drie kwartier later staat de wagen voor de deur. Snel alles inladen, nog een kopje koffie en we gaan echt op weg.
Corine komt nog even langs om gedag te zeggen. Ze dwingt ons, nee mij, om één foto door haar te laten maken, het moment dat we echt weg gaan. Staan we in ieder geval samen op één foto. Ik laat me overhalen, maar eerlijk is eerlijk, gelijk heeft ze wel, de schat. Even na één uur trappen we af. We zien wel hoe ver we komen.

We zoeken een camping in Rheine, bijna 250 kilometer van huis. Er is niets te vinden, dan maar even navragen. Ik geloof dat ik naar iets heel bijzonders vroeg. Pas bij de vierde poging dacht de gevraagde dame een camping te weten in een gehucht 10 kilometer verderop. Maar helemaal zeker was ze ook niet. Dan toch maar even de computer opstarten. Geen verbinding. Gelukkig hebben we nog een programma opgeslagen op de harde schijf dat geen verbinding nodig heeft. Uiteindelijk vinden we een camping in Osnabrück. Nog een kleine 50 kilometer te gaan. Rijden maar weer. Een goede 45 minuten later rijden we de camping op. We worden ontvangen door een zeer gastvrije campingbaas. Dus niet. “Gereserveerd?” Nee. “Waarom niet?” Verder zal ik niet uitweiden. We hebben uiteindelijk een prima stek.

Mooie gelegenheid om op het gemak de camper in te richten. Grady neemt dat  voor haar rekening. Na het eten een bakje koffie. De gewoonte van het schrijven oppakken en straks nog een spelletje. Ook de planning voor morgen doornemen. Tijdstip van vertrek zien we wel. Bestemmingsdoel: Flensburg, vlak voor de Deense grens, dus ongeveer 380 kilometer voor de wielen. De camping hebben we zojuist telefonisch  gereserveerd, dus we zijn zeker van een plekje.

Zaterdag 19 mei 2012

Lekker ritje.

Nadat we vanmorgen op het gemak zijn opgestaan en hebben ontbeten, hebben we de boel ingepakt. Gelukkig heb ik het werkritme nog te pakken en was ik even na zessen al wakker. Zo lekker vertrouwd, alleen jammer dat je nu mag uitslapen en het niet wil lukken. Voordeel: eindelijk weer eens een boek uit kunnen lezen. Even na negen uur gooien we de kar aan de gang. Onze bus hebben we dit jaar Trac Men genoemd, een anagram van het verhuur bedrijf: Mc Rent. De eerste 20 kilometer binnendoor, soms wel erg smal, maar ik begin te wennen aan de afmetingen van Trac Men. Dan rijden we de Autobahn op, heel simpel. De borden volgen naar Bremen, dan Kiel en vervolgens Flensburg. Het is opvallend rustig op de weg en we schieten dus lekker op. Na ongeveer 150 kilomeer de eerste stop. Even wat drinken, plakje koek en de benen strekken. Dan de volgende etappe. Na weer ongeveer 140 kilometer een sanitaire stop. Gelijk maar een broodje en een bakkie koffie halen. Nog 99 kilometer te gaan. Heel gemakkelijk vinden we de camping. Een heel eenvoudige, maar nette plek. Alleen weer geen verbinding met internet. Terwijl dit wel is aangegeven als extra in de campinggidsen. We stellen Trac Men op. Al snel blijkt dat we verkeerd staan. We hadden 7 meter naar links moeten staan, maar daar had ik niet voldoende ruimte voor. Laat maar staan, we zien wel wat of wie er naast ons komt staan. Regelen we wel. Wel decadent hoor, dat je te weinig ruimte hebt om je busje neer te kunnen zetten. Jammer genoeg is er vanavond geen voetbal te zien op de camping. Finale champions league, Bayern Munchen tegen Chelsea. Dan de fietsen maar afladen. Gaan we straks  richting de stad om daar een hapje te eten en een gelegenheid te zoeken waar we wel kunnen kijken. Morgen naar Odense, Denemarken, waar we twee nachten blijven staan. De stad waar lang geleden de ouders van Grady zijn verloofd. We hebben laatst wat foto’s uit die tijd bekeken. Kijken of we een en ander nog kunnen terugvinden.

zondag 20 mei 2012

We zijn in Denemarken.

Gisterenavond zijn we op de fiets het centrum van Flensburg ingereden. Er waren zowaar nog de nodige winkels geopend. Nu maar even kijken of we een stek kunnen vinden waar we ook voetbal kunnen kijken. Na lang zoeken is er alleen een Turks restaurant dat een tv heeft opgesteld op het terras. Maar om nu buiten te gaan zitten terwijl de temperatuur ook nog niet helemaal lekker is, nee, daar kiezen we niet voor. Nog even verder zoeken. We belanden uiteindelijk in de haven. Er is waarschijnlijk een zeilwedstrijd geweest voor klassieke schepen. Er liggen tientallen (minder) mooie schepen aan de kade. Het is er gezellig druk, maar nergens voetbal te zien. Uiteindelijk belanden we bij de Griek. Heerlijk gegeten, maar dan moet je ook weer terug fietsen. Het is weliswaar niet heel ver, 5 kilometer, maar met 3 kilometer vals plat omhoog valt het toch vies tegen. Gelukkig redden we het. Kopje koffie, spelletje en dan vermoeid met kramp in de kuiten toch maar naar bed.

Na het opstaan hebben we heerlijk buiten onder de luifel kunnen ontbijten. De lucht was blauw en de zon scheen al volop. Lekker rustig starten. We hoeven vandaag toch niet zo heel veel te rijden. Wanneer we alles hebben ingepakt gooien we Track Men aan de gang. Al snel zitten we op de snelweg en kilometers vliegen onder de wielen door. Een collega van kantoor (BvdH) had al gezegd dat Denemarken over de snelweg saai was. Maar na onze vele reizen naar Duitsland en Frankrijk moet ik eerlijk zeggen dat het ons meevalt. Gewoon zoals een snelweg is. Weinig te zien onderweg en gewoon lekker doordraaien met die wielen. Net na 12 uur komen we aan op de stadscamping in Odense. Een mooie camping met uitstekende voorzieningen. Alles is superschoon, eigenlijk zoals ik uit het verleden gewend ben op Scandinavische schepen. Heerlijk. Lekker ons plekje inrichten, even rust en dan op de fiets naar de stad. Bijna alles is dicht, niet heel vreemd op zondag. We pakken een terrasje en gaan morgen zeker terug. Stappen weer op de fiets en we weten de camping gelukkig heel simpel terug te vinden. Grady is zich al aan het inlezen. Ik heb het echte vakantiegevoel. Een lekker glaasje, een dikke Cubaan in de hand (enkele jaren geleden meegenomen door schoonzus en zwager, maar bewaard), muziek (Runrig) op de oren, zonnetje op de bol, ongeschoren en op de koop toe een lekker tijdschrift om te lezen. Wat kan een mens zich nog meer wensen.

Na een paar druppels regen, hebben we heerlijk gegrilde worstjes gegeten. Dan is het afwassen en het vaste avondritueel. Afdrogen, koffie, weblog bij werken en dan een spelletje. Kijken of ik mijn achterstand een beetje weet weg te werken.