Even geen internet

donderdag 10 september 2015

Ja we hebben even geen internet, en dat in deze tijd. Waar zijn we nu helemaal mee bezig? Dan maar een paar verhalen in één keer.

Gisteren in de loop  van de middag, begin van de avond, liep de camping helemaal vol. Vanmorgen vroeg ontstond er een ware uittocht. De campers stonden in de rij bij de slagboom. Het is dan alleen weer erg verbazingwekkend dat mensen niet willen lezen of luisteren wat aangegeven staat of gezegd wordt. De camping ligt in een soort pan en je moet een steile helling nemen om de camping te kunnen verlaten. Je wordt vriendelijk gevraagd je vakantieverblijf te houden staan op je plek, af te rekenen en dan pas naar boven te rijden. En wat doen de meesten? Eerst inpakken, wegrijden naar boven en lekker met z’n allen de uitgang blokkeren. Toch moeilijk voor veel mensen, aanwijzingen opvolgen.

Zo rond kwart voor tien rijden wij de helling op. We zijn even bang dat we helemaal binnendoor worden gestuurd door Miepie. De eerste kilometers vragen weer de nodige behendigheid van de man achter het stuur. Ook alertheid. Niet alles is even goed te overzien op de weg en dan moet je soms geluk hebben als er een vrachtwagen je tegemoet komt. Op het laatste moment vol in de ankers en zo ver mogelijk naar de zijkant van de weg zodat je elkaar kunt passeren. Na een paar kilometer komen we toch weer op de snelweg terecht. Nou ja snelweg, IJsselmeer bij windkracht 5 is vlakker. Dus weer een lekker ritje schommelen en heen en weer over de weg.

Gelukkig vandaag niet zo veel kilometers. Een klein uurtje later rijden we de camping op, net buiten Florence. Camping ligt op een heuvel en heeft geen enkele vlakke plaats. Dus even zoeken naar een plekje waar we met wat hulpmiddelen de camper zo vlak mogelijk kunnen zetten. Het is aardig gelukt, maar helemaal waterpas is onmogelijk. Snel een boterham en dan met bus 37 de stad in. We lopen lekker in het rond, maken wat foto’s, drinken wat en kijken vooral weer naar de mensen. Aan het einde van de middag weer terug met de bus richting camping. Een drukte, niet te geloven. Terug deden we er bijna een over om een afstand van ongeveer 5 kilometer af te leggen. Wat een hectiek hier in het verkeer in en om de stad.

We eten wat in het restaurant op de camping en klimmen dan weer naar de camper. Hadden we al geen spierpijn, dan nu zeker. Grady maakt de plannen voor morgen, we doen nog een spelletje en gaan lekker op bed liggen lezen, voor zolang we het volhouden en de luiken niet te zwaar worden. Morgen weer een nieuwe dag.

Een dagje cultuur snuiven.

vrijdag 11 september 2015

We zijn inmiddels aan de tweede helft van onze vakantie begonnen. 2 weken onderweg en nog 2 weken te gaan. Wat gaat de tijd snel, en aan de andere kant heb je het gevoel al veel langer onderweg te zijn. We hebben al zo veel gezien en gedaan en hebben (een deel van) onze doelen voor deze vakantie al bereikt. Nu kunnen we langzaam weer gaan beginnen aan de route in noordelijke richting. Niet te snel, want vooral het weer is hier nog zo lekker, vandaag al weer rond de 25 graden. Al was het vannacht voor het eerst wel frisjes met 14 graden, zijn we niet meer gewend.

Helemaal vergeten te vermelden: gisteren hebben we een van de publiekstrekker van Florence al bekeken: de Ponte Vecchio. Je kon hier echt over de mensen lopen. Van oorsprong een brug waar ambachtslieden hun werkplek vonden. Vandaag de dag alleen maar juweliers die hun waar proberen te verkopen tegen ongewoon hoge prijzen. Wij hebben niets gekocht, maar toch zagen we in alle winkeltjes mensen dingen kopen, vooral Aziaten.

Na een tijdig ontbijt, hebben we even na negen uur de bus weer gepakt. Al misten we die bijna. We waren wel op tijd vertrokken, 20 minuten voor een wandeling van ongeveer 10 minuten naar de bushalte. Danny moest alleen nog even buskaartjes halen bij de receptie. Daar zijn de kaartjes, Hollanders als we zijn, aanmerkelijk goedkoper, dan in de bus. Vooraf gekochte kaartjes voor heen en weer voor beide: € 4,70 , in de bus € 8,00. Niet dat je hier op een terras voor die € 3,70 verschil een biertje kunt kopen (vaak minimaal € 5,00) maar toch. Staat er voor Danny een Oostenrijker aan de receptie zijn rekening te betalen en begint een hele discussie met de dame achter de receptie over het verschil in kosten van de diverse chalets die kunt huren. Hij wil een uitgebreide toelichting over het hoe en waarom. En Danny maar geduldig wachten. Nog 5 minuten totdat de bus komt, en nog zeker een route van meer dan 4 minuten af te leggen. Dan maar in de run-modus. Stel je voor dat de bus net even te vroeg is. Gelukkig komt alles goed en rijden we na een ritje van iets meer dan 20 minuten langs het station, waar de bushalte is (gisteren ruim een uur terug, weet je nog).

Voor vandaag hebben we een culturele dag te boek staan. Eerst naar de dagelijkse markt. Ook hier wordt je overspoeld met kleding en textiel. Gelukkig hebben zie hier ook een markthal. Nee, deze haalt het bij lange na niet bij die van Rotterdam, maar toch, ze hebben er één. Hier bijna alleen maar verse producten. Vis, vlees, groente, fruit, brood en banket en noem maar op. Bij één van de stalletjes nemen we wat kruiden en olie mee. Ook nog voor een schappelijke prijs. We willen tenslotte ook wel wat souvenirs meenemen. Na de markt naar het archeologisch museum van Toscane. Gelukkig weten we hier ook weer een aantal griffioenen te scoren. Alleen jammer dat de afdeling met Griekse vazen is afgesloten, anders hadden we er zeker weten nog meer gescoord.

Dan weer lekker verder door de stad slenteren. Op weg naar de Dom. Staat ook op het lijstje voor vandaag. Als we er aankomen staan er wel heel lange rijen te wachten, in de brandende zon. Hier hebben we echt geen zin in. Dus dan alleen maar de buitenzijde. En weer op pad.

Op zoek  naar de zelfbenoemde beste ijsmaker van de wereld. Toch maar een ijsje gekocht in een eerlijk gezegd tegenvallende zaak. Langzaam aan worden we moe en besluiten de bus maar weer op te zoeken. De laatste paar honderd meter een beetje doorlopen zodat we de bus nog net kunnen halen, anders moeten we weer 20 minuten wachten. Het is gelukt. Je kan direct merken dat het nog spitsuur is, wel iets drukker. Redelijks snel naderen we de camping. Onderweg nog even uitgestapt bij een heel grote supermarkt en nog wat boodschappen gedaan. Volgende bus weer opgestapt en dan het laatste stukje lopen.

We rusten even lekker uit, drinken een glaasje en maken plannen voor morgen. We zijn er nog niet uit, vooral wat betreft een campingplaats. Zo eten in het restaurant van de camping, dan hebben we eindelijk weer internet en kunnen we net wat meer opzoeken.