Een fantastische rit

zaterdag 25 februari 2017

Hoe dingen soms raar kunnen lopen. We zijn gisterenavond redelijk bijtijds naar bed gegaan. Natuurlijk eerst even een spelletje Skipbo gespeeld. Dat hoort bij de traditie van vakantie vieren. Na een paar potjes hebben we de gordijnen gesloten, het bed klaar gemaakt en zijn we gaan slapen. Inmiddels is vieze miezerregen overgegaan in een heuse regenbui. We moeten even denken aan een liedje van Rob de Nijs: zachtjes tikt de regen tegen mijn zolderraam, of zo iets. Gelukkig vallen we lekker in slaap. Wel zijn we allebei al vroeg wakker. Wat doe je dan? Het is pas 6 uur. Van de nood een deugd maken? Ja, we besluiten toch maar om op te staan. Even lekker koffie maken en de bus weer reisklaar te maken. Nog snel even iets eten en dan de motor weer aan de gang. Net even voorbij St Helen is er een mooi uitzichtpunt. Hier begint de kuststrook die bekend staat als The Bay of Fires.  Dit heeft te maken met oxidatie van  het ijzer in de stenen of de groei van de algen erop. Daarnaast, als de zon schijnt, zijn  de stranden volledig wit waardoor het rood extra opvalt. Even lekker rondwandelen en een paar plaatjes schieten en dan de bus weer aan de gang.  Richting Launceston.

We volgen nog steeds de A3. Achteraf een fantastische route. Via Halls Falls (watervallen), Derby (oude Tin-winningstad), Scottsdale, een mooi uitzichtpunt, zijn we aangekomen net buiten Launceston, in het plaatsje Hadspin. We hebben een heel mooie route gereden. 200 kilometer. 5 bergpassen, alleen de laatste 10 kilometer een 4-baans weg. De overige kilometers allemaal 2-baans, ook al was het High-way. Soms weliswaar minder dan 6 meter. Overal was de maximum snelheid 100 kilometer, maar als je dat op deze weg wilt rijden moet je wel een soort van Collin Ray (maar dan +) zijn. Menig coureur zal zich met deze snelheden te pletter rijden. Regelmatig staan er bordjes langs de weg met geadviseerde snelheid voor de bochten. Onze ervaring is inmiddels dat die snelheid echt de beste snelheid is. Zit je erboven, krijg je problemen in de bochten. Loop je er uit en knal je tegen de bergwand of donder je naar beneden. Danny geniet echt van het rijden.

Onderweg maken we 2 stops. De eerste bij een aangekondigde waterval. Een klein stukje off-road. Na de regenval van afgelopen nacht wordt dat op sommige stukken gewoon baggeren. Gelukkig kan het busje dat gemakkelijk aan. Parkeerplaats is nel gevonden. Veters strak strikken, camera op de  nek en dan een heerlijke wandeling door de bush. Geen verkeersgeluiden. Je hoort alleen maar de dieren die daar in het bos leven. Vooral de vogels communiceren met elkaar. Drie keer worden we opgeschrikt door wegspringende of lopende dieren. We kunnen niet wat het zijn, maar toch. Het pad is smal. Met een beetje verbeelding loop je door het dikke regenwoud in de Amazone en loopt de gids voor je uit om een veilig wandelpad voor je weg te hakken. Dit komt vooral omdat het pad heel smal is en het afgelopen nacht ook hier goed heeft geregend. De takken van de bomen en, vooral de mega grote, varens hangen over het pad heen. We moeten flink bukken om niet al te nat te worden van de neervallende druppels vanaf de bladeren. Na een kleine 20 minuten bereiken we de waterval. Niet spectaculair, maar zeer zeker de moeite waard.

Terug bij de bus spreken we twee Aussies die vertellen dat zijn zo juist een wallaby passeerden langs de kant van de weg. Op onze kilometer naar de highway zien inderdaad ook een klein buideldier langs de kant zitten. Een vergelijkbaar dier zagen we ook al op weg naar de waterval.

Nog iets minder dan 100 kilometer te gaan. We doen het rustig aan, zonder te sukkelen. Danny rijdt best wel aardig door maar houdt wel rekening met de aanbevolen snelheden. Toch nog even stop tussendoor. In alle gidsen wordt een bepaald uitzichtpunt aanbevolen. En ja, wat doe je dan als toerist? Juist, ook even stoppen. Weer een paar foto’s maken en dan weer verder. De stop was zeker de moeite waard.

Uiteindelijk komen aan het begin van de middag aan op de camping. Mooie plek, maar wel een beetje weinig schaduw, dus oppassen met het verbranden.

Terugkijkend op de route van vandaag? Super. Een heel mooie route. Heel veel bochtenwerk en mooie uitzichten. Vanavond een beetje rustig aan, morgen de stad in en slecht een kleine route voor de boeg, ongeveer 50 kilometer, naar de noordkant van het eiland.