We hebben hem gevonden.

Donderdag 30 augustus 2018

Beroemde woorden. Maar vandaag ook wel een beetje van toepassing. We hadden het plan bijtijds te vertrekken, maar Grady voelt zich niet helemaal lekker en wil zich nog even omdraaien nadat ze een en ander heeft ingenomen. Danny vermaakt zich prima met FB, de digitale kranten, een beetje puzzelen en zijn tweede boek. Uiteindelijk rijden we even na tienen van de camping weg. Eerst een heel mooie en leuke route binnendoor over ongeveer 50 kilometer. Danny geniet. Dan een stukje rijksweg van ruim 100 kilometer. Tegen onze principes, maar we willen ook nog wat bekijken vanmiddag. Goed op de borden letten. We willen, zoals gisteren al geschreven naar Mauthausen. Gelukkig staat het goed op de borden aangegeven. Ook op de autobahn.

Na een stukje binnendoor komen we er aan. Het is groter dan we hadden verwacht. Kaartjes kopen hoeft niet. Gratis toegang. Lekker als Hollanders. Wanneer we rondlopen krijgen we af en toe toch echt wel de kriebels en kippenvel. Je ziet het wel eens op foto’s en filmbeelden, maar wanneer je er zelf fysiek rondloopt en alle verhalen leest, besef je pas wat er echt in zo’n concentratiekamp heeft afgespeeld. Heel toepasselijk begint het vreselijk te regenen. Alles is nat en grijs, wat een vreselijk plek om te moeten verblijven. Dan is er nu nog geen eens sneeuw.

Wat we daar door missen is de heuvel met het denkmal, maar van een afstand onder de poort zien we een belangrijk deel. Regenkleding ligt in de bus en we hebben er geen zin in om ons tot op de onderbroek nat te laten regenen. Wel eten we nog wat voor de lunch. Het lunchcafé wordt gerund door een gemêleerde groep werknemers: ook jongens en meiden met een beperking. Het was heerlijk en prima geregeld.

We gaan weer verder onderweg. De navigatie geeft op een zeker moment aan dat we links moeten naar de Autobahn. Maar zoals een beetje gebruikelijk houdt Danny zich daar niet aan. Hij heeft op de borden een andere route binnendoor gezien. Die wil hij gaan volgen. Nog 20 kilometer te gaan. Midden door het industriegebied van Linz. We bereiken gemakkelijk de camping. Jammer alleen dat het vandaag een zogenaamde ruhetag in het restaurant is. Dus zelf maar koken. Na het inchecken even terug op de route om de dagelijkse boodschappen te doen en dan terug naar de camping.

Plek 85. We staan prima. Nog eerst even wat drinken en lezen en dan de gaspitten aan de gang. Het weer voorspelt niet echt veel goed. Morgenochtend wel lekker, en daarom besluiten we morgenochtend naar Sankt Florian te gaan, niet zo heel veel weg hiervandaan. Een grote wens van Danny. En daarna mogelijk richting Passau.

Voordat we gaan eten, loopt Danny nog even een rondje over de camping. Altijd even genieten van wat er allemaal staat. En dan heeft hij hem gevonden, eigenlijk recht tegenover de plek waar we staan.: Frans Bauer. Helemaal geen plek in Fijnaart, of heeft hij hier in Linz een geheime plek om zich terug te trekken? Hij wil wel laten weten dat het zijn plekkie, en die van Mariska en de kids is. Ha, ha, we hebben er heel hartelijk om gelachen….