Een heerlijk relaxte dag

8 september 2018 - Bernkastel-Kues, Duitsland

zaterdag 8 september 2018

Na op ’t gemak te zijn opgestaan hebben we eerst even een bak koffie gedronken. Daarna de laatste spullen ingepakt. Kost nu nog maar vijf minuten. Ervaring zullen we maar zeggen. Gas afsluiten, pootjes indraaien. Stroomkabel oprollen. En blokken terug in de bergruimte. Rond half tien vertrekken we. Eerst even afrekenen en dan richting Cochem.

Een mooi stadje aan de Moezel een kleine veertig kilometer verderop. Een stadje waar we zes jaar geleden voor het laatst zijn  geweest met de familie Stoopendaal. Destijds hebben we het er ook meer dan naar ons zin gehad en we vinden het wel leuk om even wat herinneringen op te halen. Dat lukt prima. Ergens een bak koffie, een beetje winkels en oude pandjes kijken en ook nog even ergens wat eten. Een paar uur later terugkijkend hebben we geen spijt ervan dat we er al zo vroeg waren. We hebben een uitstekende plek gevonden om de camper te parkeren en de kosten vallen ook nog helemaal mee, vier uur voor vier euro.

In de loop van de middag zoeken we de bus weer op zetten koers richting Bernkastel Kuess. Zijn we ooit lang gelden ook al eens twee weken geweest. De camping vinden we gemakkelijk. Even geen rekening gehouden met de Ruhezeit. Dus sluiten we aan in de rij. We zijn nummer 6. Na ons sluiten er nog meer eenheden aan. Maar geduld, dat kennen heel veel mensen niet. Wij denken wachten tot je voor aan de rij staat, inchecken en dan je plekje zoeken. Vele nadere denken daar anders over.

Wij staan te wachten tot we vooraan in de rij bij de slagboom staan, anderen gaan vast inchecken. Dan heb je een “voordeel” een grote bus te hebben en daarnaast een beetje Rotterdamse mentaliteit. Ik sta nu nummer één. Pleur de bus voor de slagboom, ga op ‘t gemak inchecken en hopen dat we een leuke plek krijgen toegewezen. Dat krijgen we. Maar de achter ons staande gehaasten willen dat onze bus aan de kant gaat. Dus niet. Gewoon wachten. Die Duitse senioren begrijpen dat niet. Maar ze hebben pech. Wanneer we eindelijk zijn ingecheckt, kunnen ook wij de slagboom passeren en onze plek zoeken. Als dan ook nog een paar van die senioren gaan vragen hoe de indeling op de camping is, barst de bom. Zoek het lekker zelf uit, ga naar het bureau en zoek het daar lekker uit. Wij besluiten om voortaan maar gewoon in het Nederland te antwoorden en net te doen of we dom zijn. Anders is Engels ook nog een alternatief. Danny heeft zijn Australië-shirt aan en geeft aan als Aussie een reis te doen in Europa. Laat die Duitsers maar komen met hun commentaar.

De buitenkeuken wordt aan de gang gegooid en we eten heerlijk Grieks, een beetje van Knorr en een beetje van de chef. Het smaakt heerlijk op ons eigen terras, onder de walnotenboom. Afwassen, bak koffie en dan weer het gebruikelijke avondritueel. Slaap lekker.

Foto’s

2 Reacties

  1. Elly:
    9 september 2018
    Cochem is zeker mooi ,wij haden een hotelletje vlakbij de kerk ,ook fijn als je lekker ligt te slapen hi hi
  2. Henk Stoopendaal:
    9 september 2018
    Ze zijn er dus nog steeds. de moeilijke mensen. Maar we weten er mee om tegaan. Dat blijkt. Toch leuk om op oude plaatsen te zijn.

    Zo langzamerhand gaan jullie je home ruiken. Aan alles komt een eind. Maar dat alles is ook dit jaar behoorlijk prettig. Er gaat niets boven het aloude bekende. Maar geniet nog maar van de laatste eindjes. Het is maar een keer per jaar.