De heilige Franciscus en een tandarts nodig?

dinsdag 8 september 2015

Gisteravond waren we de enige in het campingrestaurant, maar de vriendelijke kok heeft voor ons weer heerlijk gekookt: opnieuw een lekkere pasta. Voor Danny met een pittige tomatensaus (penne arabica) en voor Grady met zalm en garnalen. Een heerlijke fles Chianti maakte het compleet. Ter afsluiting namen we nog een heerlijke kop koffie. De avond werd afgesloten met het traditionele spelletje: uitslag laten we voor wat het is: intimi weten genoeg.

We zijn vandaag op tijd opgestaan. We willen vroeg vertrekken. Om half acht zijn we startklaar. Alles opgeruimd en ingepakt. Nog even wachten tot acht uur voor we kunnen aanschuiven bij het ontbijt. De magen zijn gevuld en even voor half negen gooien we de kar aan de gang. Eerst een beetje terug op de route, naar Assisi. Het is maar een kleine 30 kilometer terug op de route. Al snel vinden we een parkeerplaats voor campers en bussen. We parkeren de camper lekker onder de bomen met de hoop dat deze lekker in de schaduw blijft staan. Maar dan: een steile wandeling omhoog. Valt tegen. Af en toe even een korte stop om de ademhaling weer onder controle te krijgen. Na een inspannende wandeling van ongeveer 25 minuten bereiken we de onderkant van de stad.

Kort daarna vinden we de kathedraal van San Franciscus. Groot en mooi. Hij bestaat uit een boven en beneden kerk. Op het moment dat we benden binnen lopen, vindt er ook een dienst plaats, best wel indrukwekkend. We luisteren er even, maar verstaan er niets van. Dan maar verder door de kathedraal. Ook nog even kijken in de souvenirshop.

Buiten vinden we nog een enkele griffioen. We stekkeren nog een poosje door de stad, en nemen een kijkje op het gemeenteplein. Bijzonder hoor: gemeentehuis politiebureau, kerk en toren samen aan een plein.

Aan de andere kant van het dorpje eindigen we opnieuw bij een prachtige kerk met daarvoor ook nu weer een prachtig plein. Vanaf daar hebben we een schitterend uitzicht over het dal en zien we in de verte tegen de berg Perugia liggen.

We nemen een bak koffie met wat erbij, en zoeken dan de camper weer op. Route instellen naar Siena en vooruit met de geit. Danny probeert nog even iets te veranderen aan de instelling en dan gaan we rijden. Door de instelling van Danny rijden we ineens een onverwachte route, maar wel een heel mooie. Tussen de olijfbomen. Wel vraagt het iets van de stuurmanskunst van Danny. Lekker bochtjes draaien en hier en daar ook goed rekening houden met de afmetingen van de camper bij de smalle straten en wegwerkzaamheden.

Dan op de doorgaande route naar Siena. We volgen, zeg maar de provinciale weg. Een kleine 150 kilometer te gaan. Maar wat is dit een slechte weg zeg. Soms heb je het gevoel dat je over de weg heen dweilt. Gaten, sporen en slechte reparaties van het asfalt. Je vullingen schieten uit je kiezen. Misschien morgen maar even een tandarts bezoeken?

In het begin  van de middag bereiken we Siena. Wat vooral opvalt is dat nergens de camping staat aangegeven. Pas vlak voor de camping zie we het eerste bord. Dank aan Miepie, die ons de goede  weg wijst. We vinden een mooie plek en we gaan morgen de oude stad van Siena in.