Jetlag en dagje toerist

Zondag 19 september.

Ik kijk op de wekker. 3.28 in de morgen. Is dat nou wat ze noemen een jetlag. Eigenlijk wel een beetje raar. Nu kan ik toe met weinig slaap, maar mijn klok is echt wel van slag. We hebben allebei al geslapen, maar liggen elkaar nu aan te staren. Toch maar proberen nog even wat slaap mee te pikken. Om 7 uur gaat de wekker weer. Nog maar een paar uurtjes en dan worden we al weer opgehaald voor onze excursie. Terwijl ik dit schrijf, hoor ik in ieder geval vanuit het bed naast mij een `heerlijk` gesnurk. Voor deze keer dan. Ik weet dat Grady veel meer slaap nodig heeft dan ik, maar ook veel meer last heeft van de tijdverschillen.

Toen we gisteren de kamersleutel kregen, nadat we in het restaurant een lekker ontbijtje naar binnen hadden gewerkt, konden we de kamer gaan opzoeken op de 17^de verdieping. Het is (zoals beloofd) een kleine kamer, maar van alle gemakken voorzien. Oké, de bedden zijn aan de korte kant, maar dat mag de pret niet drukken. Grady wil graag even slapen. Prima. Na een verfrissende douche ga ik de omgeving van het hotel even verkennen. Wat een hectiek, niet te geloven. Je wordt overspoeld door het superdrukke verkeer, alle geuren en de reacties van de duizenden mensen op straat. Vreemde winkeltjes en rare bedrijfjes. Je ziet ouderen met allerlei karretjes karton en blik verzamelen en dat dan in een achterafstraatje of steegje weer in een persmachine stoppen om daar alles te bundelen. Zal hier wel geld opleveren. Brommers die voorbij scheuren met een krat op de bagagedrager, gevuld met dode eenden, op weg naar een of ander grillapparaat (Pekingeend denk ik dan maar). In de loop van de dag, wagen we het er toch op om de hitte te trotseren. We zien duizenden paraplu´s. Niet dat de voorspelde regen met bakken naar beneden komt, maar ze worden gebruikt tegen de zon. We slenteren over Nathanroad (harder lopen is onverstandig met dit weer) en worden om de 10 meter aangesproken door kleermakers. De een heeft een nog beter of sneller aanbod dan de ander. Voor 1800 Hongkongdollar (ongeveer € 180) heb je al een maatkostuum, gereed binnen 2 uur. Mooi niet dus. We zitten al aan de maximum bagage en hoe neem je zo´n maatpak dan nog mee, de komende vijf weken. Uiteindelijk belanden we aan de haven. Chaos in het verkeer maar ook zeker op het water. De vissersschepen, ferry´s, loodsboten, sleepboten, vrachtschepen gaan kris kras door elkaar. Daar tussendoor ook nog 5 zeilwedstrijden, gewoon  tussen alle verkeer door. Maar wel leuk om deze bedrijvigheid te zien, afgetekend tegen alle hoge gebouwen aan de andere kant van de haven. Ook worden we door meerdere groepen studenten aangesproken. Ze zijn waarschijnlijk bezig met hun introductieprogramma en moeten een aantal opdrachten uitvoeren.  Ga met een buitenlander op de foto, of zo. Wel moeten we allerlei handgebaren aannemen en wanneer we uitleggen wat die bij ons betekenen, geeft dat grote hilariteit. Niet alle gebaren hebben internationaal dus dezelfde betekenis.  We hebben zin in een bakkie koffie, gelukkig zit de wereldwijd befaamde Starbucks ook aan de boulevard. Lekker vertrouwt en nog veel lekkerdere koffie ook. Gelukkig gaat er ook een lekker briesje over het terras. Na een half uurtje weer verder. Op zoek naar een speldje van Hongkong. Voor op de hoed waar we een ware verzameling op hebben zitten van speldjes van bezochte steden en bijzonderheden. Tot nu toe, die van hier nog niet kunnen vinden. Tot overmaat van ramp, wel mijn eerste brandweerbeeldje kunnen scoren. Komt oorspronkelijk ook nog uit Nederland, blijkt later. Goed voorteken, of gaat het echt te gek worden. Na een rustige wandeling terug naar het hotel, via een heel mooi park, inclusief de zwarte nekzwanen en flamingo´s, gaan we terug naar de kamer. Wel even opfrissen. Ook even de ogen dicht en dan op zoek naar een locatie voor het avondeten. Wat vanmiddag wel is opgevallen is dat zaterdag waarschijnlijk een dag is om te trouwen, hier in Hongkong. We hebben zeker 10 stelletjes gezien die bezig waren met het maken van foto´s. Ook stonden we in de lift met een kersvers bruidspaar. Na onze felicitaties in ontvangst te hebben genomen zei de bruidegom dat ik vast wel wist hoe één en ander ging. Ik had ervaring, zei hij. Toen ik vertelde dat wij niet getrouwd waren, keken alle mensen in de lift wel erg vreemd naar ons. Uiteindelijk eten we in het hotel. Een prima maaltijd die ons beide uitstekend smaakt. Nog even een straatje om, en dan proberen een paar uur te slapen. En dan de echte toerist uithangen.

En dat echte toerist uithangen hebben we gedaan. Het is even na drieën en we zijn totaal vermoeid net terug in het hotel. Maar een supergave dag gehad. Om kwart voor acht werden we al opgehaald. Bij een ander hotel alle ballen verzamelen en verdeeld worden over de diverse bussen. Wij gaan de Half Day Hongkong Islandtrip maken. Het noorder eiland wel te verstaan. We beginnen met de Man Mo-tempel. Een tempel bestaand uit drie delen dat helemaal vol staat met rook van de duizenden wierookstokjes en stokken. Man is de god van de literatuur, Mo is de god van de oorlog. De tempel is gebouwd zo rond 1840. In de omgeving van de tempel is goed te zien dat bouwvakkers voor het bouwen van steigers bamboe gebruiken. Onvoorstelbaar. Het gaat tientallen meters omhoog.  Dan weer snel in de bus op weg naar The Peak. Het gaat hier, zoals wellicht verwacht, om een berg. Met de Peak tram (1880)naar de Peak lookout. Van oorsprong een hele oude tram via een hele steile klim, binnen 5 minuten naar een hoogte van enkele honderden meters. Je zit gewoon achterover in de banken. Wat een uitzicht op de Peak, wat uiteindelijk The Victoria Peak blijkt te heten. Fantastisch. We kunnen Kowloon redelijk goed zien liggen en bepalen waar we gisteren hebben gewandeld. Dan met de bus weer snel naar beneden, naar de haven aan de Zuidkant, Eberdeen harbour. Gaan we een rondvaart maken met een sampan, zo’n typisch chinees bootje. Erg leuk en ook een beetje verfrissend zo op het water. Boottochtje moet nog wel even worden afgerekend, zat niet bij de prijs inbegrepen. Gelukkig maar ongeveer € 5,50 per persoon. Dan het verplicht rondje langs een juwelenatelier. Hopen dat we allemaal wat kopen en dan als laatste naar Stanleymarket. De markt in Beverwijk is er niets bij. Alles wordt er verkocht, soms vanuit een winkel die niet groter is dan een kast. Prijzen zijn erg aantrekkelijk, maar alles is namaak. Na een uurtje hebben we het wel gezien en gaan we de bus weer opzoeken. Terug naar het hotel.