Kilometers, muggen, koala en jeu de boules.

Donderdag 16 maart 2017

Over gisteren valt er eigenlijk niet zoveel te vertellen anders dan dat we wat kilometers hebben gemaakt. We willen een beetje opschieten richting Sydney. En we hebben nog maar acht dagen (zeven nachten) te gaan. En er liggen toch nog wel ruim 1000 kilometer voor ons, als onze berekeningen kloppen.

Het doel voor vandaag is Bairnsdale. Volgens de navigatie 262 kilometer, maar de Tom Tom stuurt ons over de grote weg en dat willen we niet. Wij willen graag de toeristische route volgen. De Princess Highway, de alternatieve route van Melbourne naar Sydney. Via een mooie weg, soms veel bossen en bergen, dus veel sturen, komen we via Foster, Greenmount en nog een aantal kleinere gehuchten in Sale. Hier gebruiken we de lunch en gaan dan weer zitten voor de laatste kilometers. Nu richting Bairnsdale.

Het is even zoeken naar de camping. Het adres kent de navigatie niet en de borden onderweg staan er ook niet allemaal. Met het richtingsgevoel van Grady zit het wel goed. Hier links, daar rechts, nog een beetje rechtdoor. En ja, daar is de camping. Ze hebben nog plek. Het blijkt een nette camping te zijn waar het erg stil is. Wel een eigen natuurpark met emoes, alpaca’s, ibissen en lepelaars. We genieten van de rust. We hebben toch 288 kilometer weggereden. Een beetje schaduw aan het zwembad. Grady neemt een verkoelende duik. Danny rijdt terug de stad in om nog even wat boodschappen te doen.

En dan gebeurt het. Wanneer hij terug is van het boodschappen doen, zoekt hij zijn zwembroek op en uiteindelijk duikt hij ook even onder in het zwembad. Gebeurt zelden. Gelukkig zijn er geen foto’s van gemaakt. We maken een lekkere pastamaaltijd en kruipen bijtijds in bed. Ook al is het erg warm, nog steeds boven de 25 graden, maar de airco maakt veel goed.

Vanmorgen op tijd weer opstaan. Wat opvalt is, dat ondanks de uitgebreide jacht van gisterenavond, de muggen hun avond van hun leven hebben gehad. We dachten ze allemaal gevangen te hebben, maar dat bleek dus niet het geval. Danny 7x beet, Grady minimaal 17 x beet. Grady heeft echt last. De zalf vanuit Italië brengt wel wat verlichting, maar ook weer niet helemaal. Maar even kijken hoe we hier mee omgaan.

Ook vandaag weer kilometers maken. Weer een mooie route. Net als gisteren staat ook vandaag de regio bekend om haar landbouw en veeteelt, en dat is te zien ook.

Ook nu weer op zijn tijd lekker draaien en keren en daar waar het een beetje doorrijden. We maken een koffiestop in Orbost, een klein dorpje op de route. Nog iets meer dan 140 kilometer te gaan naar Mallacoota, onze bestemming voor vandaag. Een dorpje aan de kust waar in ieder geval een aantal campings zijn.

De laatste 22 kilometer leken op de kaart eenvoudig, maar het tegenovergestelde is waar. Eerst 16 kilometer door een dicht bebost gebied waarbij we een bergrug over moeten, dus weer draaien en keren in optima forma. Soms stapvoets een haarspeldbocht, anders kun je de bocht niet nemen. De laatste 6 kilometer gaan weer gewoon.

Dan rij je het dorpje binnen. Vol in de ankers. Steekt er vlak voor je een koala de weg over. Snel maar een aantal foto’s maken en dan alsnog op zoek naar de camping. Deze is al snel gevonden, maar waar is de receptie? Kost ons toch wel even wat tijd. De camping blijkt groter dan we hadden gedacht. Uiteindelijk hebben we de receptie gevonden. We krijgen een mooie plek toegewezen. De camping blijkt voor een deel in een natuurgebied te liggen en heeft meer dan 700 plekken. Hebben we nog niet eerder meegemaakt tijdens onze reizen hier. Gelegen aan een zogenaamde inlet, met mogelijkheden om te varen en vissen en nog veel meer.

Als we onze stek hebben gevonden en ingericht, toch maar even wat eten. Het is al ver na lunchtijd. Grady krijgt steeds meer last van de muggenbeten en Danny stelt voor om even naar de apotheek te gaan. Wandelschoenen aan, veters stak, pet op de kop en wandelen maar. Na een beetje zoeken vindt hij de apotheek.  Anti histamine is snel geleverd en via de waterkant wandelt hij weer terug. Pilletje innemen en het moet snel gaan verbeteren voor Grady.

Dan ineens een bekend geluid. Bouls die elkaar raken. Even kijken. Zijn er een aantal mensen bezig met een potje jeu de boules. En wat doe je dan? Stoel erbij pakken, glaasje wijn on the site en kijken. Danny raakt aan de praat met de spelers (hij kan het niet laten). Ze hanteren wat vreemde regels en Danny helpt ze op weg hoe een en ander wel gespeeld moet worden. Wordt zeer zeker gewaardeerd. Dan nog even nakletsen, ervaringen uitwisselen en nog wat toelichting op het balletje gooien. Gezellig. Terug naar de bus, hapje eten en wachten op het voorspelde noodweer. Zeer harde wind, onweer en regen. We gaan het meemaken.