laatste dagen

Zaterdag 23 oktober

Weer een rare dag. Moesten we afgelopen maandag ons busje inleveren, van daag is het onze laatste dag in Australië. Als we zijn opgestaan blijkt het mooi weer te zijn. Eerst nog maar even ontbijten en dan de laatste dingen inpakken. Ondanks dat we veel “vakantiekleding” hebben meegenomen (kleding om weg te gooien na het gedragen te hebben) is het weer gelukt om voldoende souvenirs en zo te kopen dat beide tassen weer volledig gevuld zijn. Het restant van de boodschappen doen we in een doos en zullen we straks afgeven bij Sonja. Wij kunnen het toch niet meenemen en misschien kan Sonja of één van de kinderen het gebruiken. Later op de dag zal blijken dat de door meegaat met Rebecca (Beckey). Zij kan het blijkbaar wel gebruiken, een klein steuntje in de rug. Vanwege het mooie weer gaan we nog even naar Hillary’s Harbour, waar we 4 weken geleden ook al een paar uurtjes hebben doorgebracht. Dat beviel ons toen goed, dus vandaag maar weer. We proberen de toeristische route te nemen en zijn dus ruim een uur onderweg. Maar we weten het te vinden. Bakkie koffie, beetje rondslenteren en kijken of we de laatste spuit van Grady kwijt kunnen. Op het parkeerterrein staat een ambulance, waarvan de bemanning een ijsje staat te eten. Zij zullen het wel weten. Na een kort gesprekje, met zelfs een vleugje Zuid Afrikaans zijn ze bereid de spuit van ons in ontvangst te nemen en er zorg voor te dragen dat deze op de juiste plaats terecht komt. Verder slenteren en nog even genieten van het heerlijke weer. Het zal voorlopig wel de laatste dag zijn dat we in een korte broek kunnen lopen. Straks weer maanden dik ingepakt tegen de winterkou, en dat terwijl hier de zomer nog echt moet gaan beginnen. Even verderop lopen we een oud brandweercollega, Mark, met zijn vriendin Apple tegen het lijf. Op zich niet zo erg vreemd. Zij wonen, leven en werken hier in de stad. 6 weken geleden spraken we elkaar nog in Barendrecht in de kazerne. Maar toevallig is het toch wel. Zo ver van huis en dan een goede bekende tegenkomen die ook zo maar een dagje weg zijn, uitrusten van hun verhuizing van de afgelopen week. Halverwege de middag rijden we terug via de “grote” weg. Binnen het half uur zijn we bij Sonja en Rodney. De kinderen en kleinkinderen zijn er ook allemaal. Om nog even gedag te zeggen. De 4 jongens van Troy blijven logeren, want pa en ma gaan naar een concert van Metallica. Hebben ze maanden voor gespaard en ze kijken er echt naar uit. Na de BBQ kletsen we nog even, kleden ons om (zomerkleding gaat nu echt de tas in) en nemen we afscheid. Afspreken is lastig. Wanneer zien we elkaar weer, en vooral waar? Wie het weet, mag het zeggen. We krijgen nog een foto mee voor mijn moeder, van haar tante. Als 2 druppels mijn oma, de moeder van mijn moeder. Gelukkig is zij veel ouder kunnen worden dan mijn oma. Auto inleveren op het vliegveld, inchecken en dan maar wachten. Het inchecken verloopt inmiddels vertrouwd geweldig. Nog een keer vragen over de medicijnen, of we geen extra hulp nodig hebben? We krijgen samen weer een volledige middenrij toegewezen, hebben we lekker de ruimte volgens de steward. Ook krijgen we de boardingkaarten voor in Hongkong al, de bagage is al doorgeboekt, hebben we daar ook geen omkijken meer naar tot in Amsterdam. Nu nog even een vijftal controles doorlopen en dan maar wachten. Uiteindelijk kunnen we aan boord en kort na middernacht laten we Perth achter ons.

Zondag 24 oktober

Na een redelijk rustige vlucht landen we om half acht op de luchthaven waar we iets meer dan 5 weken geleden echt onze vakantie gestart zijn. We worden weer opgewacht aan de gate, maar wanneer blijkt dat alle medicijnen opgebruikt zijn en we geen assistentie meer nodig hebben is alles snel geregeld. Weer treintje, grenscontrole en dan met alleen de handbagage de luchthaven over op zoek naar de shuttlebus voor het hotel. We worden voor de deur afgezet. De kamer is al klaar, maar dan moeten we wel even extra betalen als we al naar de kamer willen. De kamer is natuurlijk ook geboekt per uur. Doen we niet, we gaan maar lekker uitgebreid ontbijten. We hebben allebei niet veel gegeten in het vliegtuig. Om 10 uur de sleutel halen en op naar de 6^de verdieping. De kamer valt niet eens tegen. Sterker nog. Hij ziet er zelfs wel luxe uit. Lekker douchen, beetje zappen een even de ogen dicht en dan vanavond weer terug naar de luchthaven. Daar weer wachten en dan hopen dat we ongeveer 13 uur vliegen maandagmorgen weer op Nederlandse bodem zullen staan. Ook al moeten we nog even niet denken aan de kou. Hebben we wel genoeg kleding bij ons om ons een beetje op tempratuur te houden? Nu maar hopen dat de verwarming in de auto van Frank niet kapot is.