weer thuis

Maandag 25 oktober

We zijn weer thuis. Nadat we gisterenmiddag even hebben gerust, zijn we nog even door een groot winkelcentrum vlak naast het hotel gelopen. Kunnen we bij toeval een model scoren voor Frank. We hopen maar dat hij deze nog niet heeft. Nog even een uurtje slapen en dan op weg naar de luchthaven. Weer een prima service. We gaan als eerste aan boord van de “kist”. Nog een keertje navragen of alles wel goed gaat en of we echt geen extra hulp nodig hebben. Gedurende de vlucht wordt diverse keren gevraagd of alles goed gaat en of er echt geen extra verzorging en hulp nodig is. Alles loopt op rolletjes. We krijgen 3 stoelen toegewezen en hebben dus volop ruimte. Maar de grote vraag is hoe we de uren vol gaan krijgen. Filmpje kijken, spelletje doen, hapje eten en uiteindelijk allebei een beetje geslapen. Ook nu weer een rustige vlucht. Even na 6 uur worden de wielen aan de grond gezet op Schiphol. Koffers ophalen, als ze zijn meegekomen. Uiteindelijk hebben we de tassen en gaan snel  op zoek naar Frank. Geen bordje deze keer, maar we weten hem als snel te vinden en drinken nog even koffie. Druk is het toch al op de weg, dus ook hier maar rustig starten. Tot bij Leidschendam hebben we file, daarna gaat het lekker vlot. Wat is het hier koud. Thuis eerst de stapels post doornemen en dan gaat de wasmachine al weer aan de gang. De vakantie is nu echt over. Wanneer gaan we weer?

Iedereen die ons de afgelopen weken heeft gevolgd, bedankt voor de vele reacties. Wij hopen dat jullie het leuk gevonden hebben regelmatig te lezen wat we gedaan hebben. Wij hebben erg veel plezier gehad in het schrijven van de verslagen en het lezen van jullie reacties. Tot de volgende reis.  Grady en Danny

Naschrift.

Hoe dicht liggen geluk en verdriet bij elkaar? Maandagavond even na 6 uur. We zitten vol van alle verhalen en de dingen die we gezien en meegemaakt hebben. Vanmiddag even langs bij Pa en Ma Kaats. Eerder op de dag hebben we al contact gehad via de telefoon. Gewoon even gedag zeggen en bijpraten over de familie Down Under en vertellen over alles wat we hebben meegemaakt. Dit en dat, zus mooi, en dat niet te vergeten. Hoe was het daar, hoe ging dat? Dan gaat de telefoon. Vriend Ruud. Hé, gozer. Leuk dat je belt. Dan blijkt al snel dat het niet zo leuk is. Zonet is zijn vrouw en onze goede vriendin Elly overleden. Dat het niet goed ging wisten we voordat we weg gingen al. Gelukkig goed afscheid kunnen nemen, maar je hoopt toch dat we nog even kunnen vertellen wat we hebben meegemaakt. Dat hadden we ook “afgesproken”.

 Wat liggen geluk en verdriet toch dicht bij elkaar. Ik zeg het deze keer maar gewoon zoals ik het denk. Na zoveel plezier, brak van de reis, voelen we ons gewoon klote. Lieve Elly, we houden van je en missen je nu al. We kunnen helaas het souvenir niet meer aan je persoonlijk overhandigen. De dolfijn die je graag wilde zien. De foto heb je hopelijk nog kunnen zien elders op deze site. Een kopie geven we straks aan je “ventje” Ruud. Een kaarsje hebben we voor je willen opsteken in de kerk in Perth, maar een elektrische verdien je niet. Hij brandt nu naast ons. Dikke kus van ons tweetjes.