Een mooie route en veel verkeersslachtoffers.

woensdag 7 september 2022

Eerst een beetje uitleg. We hebben navigatie aan boord. We noemen haar Miepie. Zoals al eerder beschreven volgen we niet altijd Miepie op de uitgezette route. We maken nog altijd, met veel plezier, van ouderwetse kaartenboeken. In die boeken hebben de verschillende wegen diverse kleuren. Rood / geel: autosnelweg. Rood: internationale of nationale verbindingswegen, geel: interregionale wegen, en zo aflopend naar witte wegen. Dit zijn echt lokale routes. En die volgen we graag. Gelukkig is Mippie daarin zeer behulpzaam, als je haar maar juist instelt.

Na een bak koffie en thee gooien we de kar om even na negen uur aan de gang. Ontbijten doen we wel ergens onderweg. We volgen een fantastische route. Hoe witter de wegen hoe mooier, maar ook smaller. Danny wordt echt wat gevraagd van zijn stuurkunsten. Maar hij geniet meer dan meer. Waar we in eerdere routes Miepie soms negeerden, hebben we haar vandaag volledig gevolgd. En echt genoten van de prachtige omgeving. Volop velden met mais, afgewisseld met bossen en grasland.

Maar dan over de verkeersslachtoffers (idee van Grady). Het gaat hier gelukkig niet om mensen, maar ook helaas om dieren. Platte dieren zoals wij zij noemen. Onderweg komen we de nodige platgereden dieren tegen. 2 x een vos, een eekhoorn, meerdere egels en eenden en duiven. Jammer, dat is de prijs die dieren betalen voor al deze wegen in hun habitat. Gelukkig zien we ook nog een marter en een bruine eekhoorn voor ons veilig oversteken.

Rond het middaguur komen we aan op de gezochte camping. Een stadscamping in Nantes. In eerste instantie moeten we wachten tot vier uur voordat we het terrein op mogen. Maar tijdens het inchecken blijkt onze plek toch vrij en schoon te zijn. We hebben een zogenaamde luxeplek. De luxe bestaat er uit dat de plek wat groter is dan normaal en voorzien is van een soort schuurtje. 2 zonnebedden, koel/vriescombinatie, droogrek, BBQ, picknicktafel, parasol en een afwasgelegenheid. Hebben we allemaal niet nodig. We hadden liever privé sanitair gehad, maar dat kennen ze hier nog niet.

Het inparkeren is wat krap. Maar na een goed idee van Grady gaat het toch uitstekend lukken.

Voor de lunch bakt Grady een paar lekkere worstjes. Smaken heerlijk op een broodje. Na het eten maken we plannen voor de middag. We besluiten, geheel volgens onze vakantietraditie, gebruik te maken van het lokaal OV. Met de tram de stad in. De afwas wordt eerst verzameld en in de afwasteil op de picknicktafel gezet. Stel je voor dat het nog gaat regenen. Kan het alvast een beetje gaan weken.

Tramtickets gekocht bij de receptie. In minder dan een kwartier staan we in het centrum van de stad. Wel heel veel vreemde figuren die zich ophouden rondom de tramhaltes. Gelukkig zijn we niet te opvallend gekleed en hebben de mogelijke doelen van zakkenrollerij goed weggestopt. Lekker slenteren door het centrum. We beginnen met een toeristische trekpleister: een bezoek aan het kasteel. Heeft ooit gediend als huisvesting voor meerdere hertogen van Bretagne. Was erg mooi. Nog een beetje rondkijken en dan met de tram weer terug naar de camping. Dit alles tussen de regenbuien door.

Wanneer we terug zijn op de camping, wordt Danny aangesproken door onze Franse overbuurman. Zoals al gezegd, wij hadden de afwas op tafel laten staan. In de pan van de worstjes was wat vet achtergebleven. De buurman had een filmpje opgenomen hoe een ekster zich tegoed deed aan het vet. Hij liet het Danny zien en wilde het doorsturen. Helaas wilde dat niet lukken, het filmpje was te lang. Dit alles werd duidelijk dankzij het handen en voeten gebruik van Danny samen met de buurman die geen Engels sprak en Danny geen Frans.

Nu is het tijd om te gaan eten. In het restaurant van de camping. De bedoeling is dat we morgen op de fiets de stad in gaan en andere mooie bezienswaardigheden gaan bekijken. Na het eten nog een spelletje, dan lekker slapen en niet te lang blijven liggen morgenochtend.