We naderen Brisbane en vanavond op chique

dinsdag 1 oktober 2013

Nadat we al weer buiten hebben zitten ontbijten (dat gaat toch echt niet vervelen hoor) zijn we rond half acht van de camping vertrokken. De eerste etappe was een redelijk korte. Eerst naar Maryborough. In het centrum van dit stadje zijn nog een behoorlijk aantal gebouwen uit de 19de eeuw te vinden, die veel over de geschiedenis van de stad vertellen.

Eerlijkheid gebied te zeggen dat we ook een tip hadden gehad om deze stad te bezoeken. In de diverse gidsen die we hebben geraadpleegd in de voorbereiding, stond de stad ook vermeld. Het is toch wel leuk, en gemakkelijk, om die tips en de gidsen te kunnen combineren.

We parkeren de bus midden in het centrum, gewoon op een plekje langs de weg. Het is nog vroeg, alle winkels zijn nog dicht. Dus dan de camera maar pakken en de modus op wandelen. Al snel vinden we de rivieroever met daaraan een aardig wandelpad en zelfs een jachthaven. Deze jachthaven vertoond toch wel enig verval, ondanks de schreeuwende reclameborden langs de weg. Er liggen ongeveer 10 jachten aan een steiger die wel heel veel onderhoud nodig heeft. De aanbevolen winkel, het restaurant, het havenkantoor, alles ligt er vervallen bij en is gesloten. Uiteindelijk blijkt er ook nog een camping bij te zijn. Die is alleen te herkenen aan de roestige stroompalen die er staan.

In de stadskern staat ook het geboortehuis van de bedenkster van Mary Poppins. Je kunt er niet in. Tegenwoordig is het voor een gedeelte een restaurant.

Het Custom House, volgens de boeken een populaire uitgaansgelegenheid, staat er ook al vervallen bij en is eveneens gesloten, geen uitbater meer. Daar tegenover staat het gebouw van de H.M.Customs. Gaat pas om tien uur open, dus eerst maar even een bak koffie scoren. Dat gaat gelukkig wel lukken in een koffiehuis / restaurant daar vlak achter. Als we op de veranda zitten kunnen we zien hoe hoog het water komt bij overstromingen. Net als in Zeeland en Limburg staat op één van de gebouwen hoe hoog het water heeft gestaan. De laatste keer in januari dit jaar. Ruim 35 voet, ongeveer 10 ½ meter, boven het normale pijl. De tuin moet toen onder water hebben gestaan en de veranda net niet.

Na de koffie nog even binnen kijken in het gebouw van de vroegere collega’s. De deur staat open, dus we lopen naar binnen. Komt de schilder ons tegemoet en vertelt dat het museum, nog in gebruik als Douanegebouw tot 1987, is gesloten vanwege een grote opknapbeurt. Dat is ook te zien. Alle vitrines staan schots en scheef en er liggen allemaal kleden en lakens over het meubilair. Dat wat niet is afgedekt ligt onder een dikke laag stof. Dan maar weer op weg naar het volgende gebouw dat we willen bekijken. Ligt even buiten het centrum, dus we vragen maar even naar de weg. Het wordt goed uitgelegd en we vinden het gemakkelijk. Het is een echt oude kruidenierswinkel. Gerund door één familie, gedurende de 19de eeuw. Ergens rond 1903, als we het goed hebben onthouden, heeft de eigenaar de deur achter zich dichtgetrokken, en zo ziet het er ruim honderd jaar later nog steeds uit. De voorraden nog op de planken. De boekhouding zoals die destijds werd bijgehouden. Van één van de vrijwilligers krijgen we nog een korte toelichting. Zo werd er zelf drank gemaakt, fruit en groente geteeld en geoogst. Een piano die verscheept werd naar dit deel van de wereld staat nog steeds in zijn transportkist te wachten tot de rechtmatige eigenaar hem komt ophalen. Vreselijk leuk om te zien allemaal. Als je iets beter zoekt, zie je, ondanks de leeftijd van alle artikelen, nog best wel veel bekende merken. Na een klein uurtje stappen we toch weer in de hedendaagse tijd. We willen nog een stukje rijden, richting Brisbane. Onderweg in Gympie nog even een koffiestop. De stad die bekend is geworden om de goudvondsten eind van de 19de eeuw. 

Wat misschien nog wel aardig is om te vertellen, is dat we de afgelopen dagen al regelmatig grote borden langs de weg hebben zien staan met allerlei waarschuwingen voor vermoeidheid achter het stuur. Om dit tegen te gaan, staan er ook borden met triviale vragen. Nadenken helpt de vermoeidheid voorkomen zeggen ze hier. Een van de vragen was waarom de stad Gympie beroemd was geworden. Onze gids Grady had dat natuurlijk goed beantwoord, ze was dat in de voorbereiding in de boeken al tegengekomen.

Na de koffie nog een half uurtje te gaan. Ook vandaag weer voor de zekerheid de navigatie aangezet. Eigenlijk niet echt nodig, als je de ellenlange A1 maar gewoon blijft volgen en de kaart goed hebt gelezen, dan komt de juiste afslag vanzelf tegen. Zo ook deze keer. Toch rijden we de camping voorbij, eerst de stad in, Tewantin-Noosa. We hebben tenslotte nog tijd zat. Parkeren ergens bij een supermarkt. Lopen daar lekker even rond en kopen bij een groenteboer wat regionale verse spullen. Op naar de camping. Blijkt weer geen verkeerde keuze te zijn. Ziet er echt weer schitterend uit. Eén nadeel, het restaurant is, ook bij de beheerder van de camping, om onbekende reden, gesloten. Dus toch maar weer zelf koken. Even navragen of er nog iets in de buurt zit. Ja, de golf-club aan de overkant van de weg. Voor de zekerheid gaat Danny vast op verkenning. Mogen we daar wel komen als niet golfers? Hebben ze een dress-code? Gelukkig is het maar een klein kwartiertje wandelen. Dress-code hebben ze. Geen camping of sportoutfit. Reserveren kan gelukkig wel en dat doen we dus. Terug op de camping snel onder de douche, de netste kleren uitzoeken en dan snel weer terug naar de club. Dus, vanavond eten we op chique.

Morgen vroeg opstaan. Even verderop is er een beroemde markt met allerlei oude ambachten die we graag willen bezoeken. Daarna zoeken we een camping vlak bij het park van Steve Erwin, de overleden krokodillenman van Australië, hij die is overleden aan de steek van een pijlstaartrog. En dan op donderdagmiddag de laatste kilometers naar Brisbane, een camping op ongeveer 12 kilometer van het centrum.