Wateroverlast en ja, het is echt gebeurd

woensdag 2 oktober 2013

Wat betreft het laatste (ja, het is echt gebeurd) straks meer. Eerst de wateroverlast. Terwijl we ons klaar maken om te gaan eten “op de club”, blijkt dat alle tassen en spullen, opgeslagen in de doucheruimte, al weer nat zijn geworden. Dat, terwijl we de douche en het toilet helemaal niet gebruiken daar waar het voor bedoeld is. Wat kan daar nu de oorzaak van zijn? Eerst even wat spullen herschikken in het busje. Dat levert geen probleem op, want we hebben ruimte genoeg en een drietal kastjes nog steeds niet in gebruik. Maar waar komt dat water nu steeds vandaan? Na een beetje puzzelen, speuren en nadenken, denken we het te hebben gevonden. De vuilwatertank zou wel eens kunnen teruglopen door de afvoer van de douche. Als het busje lekker schommelt tijdens het rijden, zou er wel eens water via de afvoer naar boven kunnen komen en zo steeds de tassen natmaken. Morgenvroeg eerst de tank maar eens legen en als het zonnetje schijnt alles maar te drogen leggen in het gras.

Het eten smaakte gisteren uitstekend, en zeker ook nog voor een redelijke prijs. Nog wel even het restaurantsysteem hier toelichten. Meldt je aan de bar. Bestel je drinken en reken direct af. Ga naar je tafel, bestudeer de kaart, ga naar de balie bij de keuken, bestel je eten en ook hier direct afrekenen. In dit geval krijg je een bordje met een nummer mee en wanneer het eten klaar is, zoekt één van de dames uit de keuken de tafel met het juiste nummertje op en je krijgt je bord voor je neus gezet. We kenden dit systeem al van onze vorige reis, maar toch is het weer even wennen. Overigens niet in alle restaurants gaat het zo, maar het is wel erg gebruikelijk.

Na het eten, lekker teruggewandeld, nog een spelletje gedaan en weer slapen. Vanmorgen zowaar een keertje niet buiten ontbeten. Lag niet aan de temperatuur, maar aan de regen van vannacht. We hadden de stoelen buiten laten staan en waren dus te nat om op te gaan zitten. Dus nog meer natte spullen, niet alleen de tassen, maar ook de stoelen.

Bijtijds rijden we naar de markt in Eumundi. Het is geen ambachtsmarkt, zoals gisteren beschreven, maar meer een braderie-achtig ies waar vooral (artistieke) mensen uit de regio hun zelfgemaakte spullen proberen te verkopen. Het is er gezellig druk en er is van alles te zien. Zeker de moeite waard om er even wat tijd door te brengen. Eén van de mooie dingen die ons opvielen, waren snijplanken, gemaakt van ruw hout, met diverse geuren, afhankelijk van het soort hout. Heel erg mooi. Broertje, ze zouden zeer zeker niet misstaan op jouw buffettafels. Er hingen wat foto’s met voorbeelden van hoe je die planken kon opmaken. Leken wel van jou gestolen. Buiten dat ze redelijk aan de prijs waren (de grotere planken vanaf ongeveer € 150) waren ze ook te groot om mee te nemen in het vliegtuig. De mooiere , en dus duurdere planken, hadden al snel een afmeting van 90 x 60 centimeter. Iets te groot voor onze tassen.

Als we het allemaal wel hebben gezien, lopen we terug naar de auto. De vanmorgen afgelegde route willen we voor een deel weer terugrijden en dan vervolgens naar de kust. Als we de parkeerplaats afrijden, zien we dat het maar goed is dat we er vroeg waren. De wegen naar de parkeerplaats staan tot aan de doorgaande route helemaal vol met wachtende auto’s. Het strand vinden we in Coolum Beach. Maar nu nog een parkeerplaats. Even zoeken en dan vinden we een ruime plaats achter de Mac. Daar blijkt ook een bowlsclub te zitten en daar kun je ook als niet-lid een hapje eten. Eerst maar even naar het strand. Het is er behoorlijk druk. Eerst kijken we een poosje vanaf de esplanade uit over het strand en de zee. Zien we in de verte ook nog wat walvissen maar veel te ver weg om op beeld vast te kunnen leggen. We trekken onze schoenen uit en wandelen heerlijk door de branding heen. Na ruim een half uur wandelen is het dan zover. De vroegere waterrat Danny (ooit lang geleden wedstrijd gezwommen en zeven dagen, minimaal negen keer per week in het zwembad te vinden) trekt zijn shirt en korte broek uit, doet zijn bril en petje af, en loopt de oceaan in. Hij is niet te geloven, maar toch echt waar: hij gaat zwemmen. Wel even door de kou heen bijten, maar dan is het toch lekker. Daarna weer opdrogen in de zon en vervolgens nog even een stukje verder langs de esplanade. Terug naar de parkeerplaats en vervolgens een lunch bij de club. Wel eerst even inschrijven, drankje bestellen en weer direct afrekenen. Dan met de lunchbon naar de volgende balie. Wederom hebben we weer heerlijk gegeten.

Dan nog een klein stukje naar de camping. De navigatie stuurt ons ergens heen, waarvan we denken dat het niet kan kloppen. Soms zegt je richtingsgevoel ook heel veel, zo ook deze keer. Verkeerd gestuurd dus. Doodlopend straatje. We kunnen maar net keren en dan maar weer op het eigen gevoel verder. Blijkt dat toch weer te kloppen. Al binnen een half uurtje vinden we de camping, midden in het bos, en gelegen op een heuvel. Een deel van de camping bestaat uit terrassen. Nu hebben we daar in het verleden best wel ervaring mee, vooral als het gaat regenen, veel gaat regenen. Toen stonden we op het hoogste terras, nu bijna onderaan. Nu hebben we niet de verwachting dat het hier niet zo veel zal gaan regenen, ondanks afgelopen nacht. Ze zitten hier in de regio al maanden te wachten op regen van enige betekenis, dus zo’n vaart zal het allemaal niet lopen.

Wat wel prettig is, we kunnen alvast kaartjes kopen voor de dierentuin voor morgen. En ja hoor, natuurlijk ook weer met korting. Maar vast gedaan. Aan de overkant van de receptie is een speelweide. Ook worden hier in de middag de vogels gevoerd. Allemaal papagaai achtigen.  Wordt netjes verzorgd door mensen van de camping. En dan komt het. Ook hier kuki’s. Het voer wordt op de daarvoor bestemde plek neergelegd, komen die kuki’s met hun $%^&*. Sorry, even netjes blijven. Met hun handen halen die net niet pubers het voer weg, maken er ballen van en proberen zo de vogels naar hun toe te lokken. Dat er mensen staan die foto’s willen maken, heeft hun interesse niet. Als de vogels dan uiteindelijk vlak bij ze komen, schrikken de kids en vervolgens schrikken de vogels weer en vliegen weer terug richting bomen. Zal ik ze……. Nee, niet doen. Ze weten wellicht niet beter. Terug bij de bus, maar een biertje open maken en lekker schrijven en lezen. Alleen weer geen verbinding. Dus geduld allemaal.

O ja, tank geleegd en probleem bleek dus opgelost. En vandaag was het gelukkig  prima weer en hebben we alle tassen uitstekend kunnen drogen.