Plannen wijzigen soms

In het restaurant was het niet echt druk, een tafeltje of zes was bezet. Het eten smaakte uitstekend en voor een prijs die we niet echt gewend zijn. Inclusief de drankjes en koffie reken ik nog geen € 40 af. Waar maak je dat nog mee. Hier hadden ze televisie wel aan staan en hebben we na het eten de wedstrijd Portugal – Duitsland gekeken. Toen de wedstrijd bijna gespeeld was zijn we naar de camper gelopen. Plannen maken voor de komende dagen. Eerst maar eens naar de voorspellingen van het weer kijken. Alleen morgen nog redelijk weer en daarna is het huilen met de pet op. Regen en nog eens regen, vooral in het noordelijk deel van Duitsland en Nederland. Het plan tot nu toe was om via Ost Friesland (het noord-westelijk deel van Duitsland) weer Nederland in te trekken. En dan daar vandaan weer naar huis terug te keren. Maar rekening houdend met het voorspelde weer, trok ons dat niet echt aan.

Dan maar kijken naar mogelijke alternatieven. Nog een keertje lekker eten op de camping in Limburg aan de Lahn? Nee, dat is veel te ver weg en moeten we twee dagen echt doortrappen. Was wel leuk geweest, bijna ons schildje verdiend. Bij 5 keer campingbezoek krijg je in het restaurant een schildje met je naam erop. Het zou voor ons de vierde keer zijn geweest. Wat dan? Na een beetje puzzelen hebben we de oplossing gevonden. We gaan naar Hameln, kijken of de rattenvanger zijn werk nog doet. Autosnelwegen zijn verboden vandaag. Miepie blijft dus uit en we rijden lekker ouderwets op de kaart. Gelukkig hebben we een heel goed kaartenboek bij ons (dank Kees en Annet). Zelf zijn we ons kaartenboek van Duitsland vergeten. Niet aan gedacht, maar het boek dat we hebben mogen lenen bevat gelukkig ook de kaarten van Duitsland. Lekker binnendoor.

Het is natuurlijk wel een risico: een vrouw en kaartlezen. Maar dit keer durf ik het risico wel te nemen. Grady heeft veel bijgeleerd. (voor alle lezende en ons volgende vrouwen: grapje, voor de mannen: kaart nooit uit handen geven, ligt altijd verkeerd, links is rechts en rechts is links) We rijden maar 2 keer verkeerd, en dat ligt niet aan de kaartlezende vrouw. Gewoon heel onduidelijke bewegwijzering. Beetje door het centrum van een stadje sturen, de route weer oppakken en dan op weg naar Hameln. Een erg mooie route. Ik kan me nu de naam van de motorclub uit Hameln beter voorstellen (zie verslag dinsdag 05 juni, Göthenborg). MC Wesersleife. Heerlijk langlopende bochten, zowel links als rechts. Het rijdt ook met Trac Men heerlijk.

In het begin van de middag bereiken we de camping. Er staan opvallend veel Engelsen. Al snel blijkt dat het bouwvakkers zijn die even verderop aan de brug werken. Nadat we de wagen hebben neergezet, pakken we de camera en de waardepapieren bijeen en lopen we richting centrum, een wandelingetje van amper tien minuten. Kijken of we het hotel van 15 jaar geleden nog kunnen vinden. Uiteindelijk vinden we een hotel dat het zou kunnen zijn, maar zeker weten doen we het niet. De naam en de organisatie, waaraan ze zijn verbonden, is veranderd. Toch wel leuk om het terug te zien.

We lopen terug de stad in en zoeken een terrasje. Even wat drinken. Grady neemt een ijscoupe. Het is tenslotte een zomerse dag…. Achter ons passeert de optocht van de schutterij (hoog niveau dakduif, maar ook jeugdgroepjes). 15 jaar geleden hebben we het befaamde klokkenspel “am Markt” gemist, maar deze keer ziet Grady de rattenvanger tweemaal voorbij komen: eerst met de ratten en daarna met de kinderen, geheel volgens de legende. Nadat we heerlijk zijn uitgerust, wandelen we terug naar de camping. Plannen maken voor de komende dagen. Eerst verzetten we Trac Men nog even. Vlak naast de camper heeft iemand in het verleden zijn afvoer gewoon laten lopen (niet opgevangen dus) en het stinkt verschrikkelijk. Hele dikke bromvliegen op het stukje grond. Bah. Dan maar twintig meter verderop gaan staan. Met een beetje puzzelen hebben we het plan voor de komende dagen  vastgesteld. Morgenochtend nog even de stad in. Bandenplaksetje scoren. Kan ik mijn lekker band van een paar dagen geleden plakken.

 Dan doorreizen naar Münster, ook weer lekker binnendoor en daar mogelijk twee nachten blijven staan. Verder zullen we wel weer zien. Hangt uiteraard nog steeds van het weer af. Ik mag koken vanavond, en een zin dat ik daar in heb. Nee dus. Gelukkig zit er een restaurant naast de camping, een Griek. Heel vervelend. Dus op naar Zorba, oh nee, het restaurant heet Athene. Nu ook maar hopen dat het ook hier smaakt.