Een rustige reisdag maar ook met een traantje en nog een rustdag

maandag 19 september 2022

We slapen lekker uit. We hebben tenslotte en relatieve korte route voor de boeg. Ongeveer 140 kilometer. Danny is al vroeg wakker. Gaat lekker lezen en leest zijn tweede boek uit deze vakantie. In de verte dondert het al een poosje, maar echt dichterbij komen doet het nog niet. Wanneer we allebei echt wakker en  opgefrist zijn, gooien we de kar aan de gang. Eerst nog even  boodschappen doen en de dieseltank volgooien. Dus naar de andere kant van de stad. Naar een groot winkelcomplex. Dat lukt gemakkelijk. Een van de medewerkers van het pompstation wijst ons nog op de krappe bocht om het station te verlaten en wijst een alternatieve route aan. Tegen de gebruikelijke route in, maar het maakt wel een stuk gemakkelijker.

Grady blijkt toch meer gevolgen te hebben van haar val van gisteren met de fiets. Haar linker pols doet niet helemaal mee en heeft er best last van. Beetje koeling met ijs helpt wel, maar slechts tijdelijk. Straks maar even kijken of we een beetje kunnen tapen om wat te ondersteunen.

We hoeven vandaag niet veel kilometers te maken, “slechts” een kleine 140, waarvan de meeste toch weer de meeste over de rijkswegen. We rijden met een rustig gangentje richting Portugal. Geen grenscontrole. Op richting Evora. We hebben gekozen voor een camping, onder Nederlandse begeleiding, ongeveer 30 kilometer buiten de stad, in Evora Monte. Blijkt ook nog een camping te zijn met een SVR-registratie. Kenners weten wel wat we bedoelen. Mooie ruime plek. Blijven we twee nachten staan.

Iets wat ook nog wel het vermelden waard is, vinden wij. De afgelopen jaren hadden we een camper waar we lekker onze “vakantiemuziek” konden afluisteren. We hebben een mapje met ongeveer 25 CD’S die we altijd meenamen. Dit jaar helaas vergeten in te pakken. Gedurende de eerste week van onze vakantie bleek dat niet heel erg te zijn. Geen CD-speler aan boord. Met een beetje puzzelen is het gelukt om één van onze telefoons te koppelen aan de boordcomputer, en dus kunnen we lekker luisteren naar onze eigen play-listen op één van de streamingsdiensten. Misschien een advies voor onze volgers?

Dan toch ook nog een triest nieuws. De afgelopen dertien, misschien wel veertien jaar, heeft Danny altijd een blauw petje op  tijdens de vakantie. Australië, Bangkok, Duitsland, Singapore, Zweden, Denemarken, Duitsland, Dubai, Hongkong, Oostenrijk, Frankrijk, nu Spanje en Portugal, en nog veel meer. Hij heeft zijn petje dagelijks op zijn kale kop. Maar er vallen steeds meer gaten in het petje en hij heeft vandaag besloten dat het dragen van het blauwe petje echt tot een einde komt. Snel op zoek naar een alternatief. Gelukkig heeft hij ook nog een rood exemplaar bij zich.

Na ons geïnstalleerd te hebben maken we er een rustige middag van. Zeg maar een beetje chillen. Lekker onder de luifel en genieten van het mooie en warme weer. 35 + qua temperatuur. Verder weinig activiteit. Voor het avondeten een restje uit het vriesvak.

Ben je bijna drie weken onderweg en dan heb je allebei ineens een dipje, weinig energie en gaan we beide op tijd naar bed. Zelfs geen tijds en moeite om een nieuw dagverslag te plaatsen. Ook niet erg, dan morgen maar een verslag van twee dagen.

dinsdag 20 september 2022

Eerst lekker uitslapen, ook wel weer even wennen het uur tijdsverschil. In Portugal kennen ze geen zomer of wintertijd. Dus is er een uur verschil. Thuis negen uur, hier acht uur. Na een laat ontbijt toch maar weer een beetje bewegen. Gaan we fietsen? Grady durft het nog niet aan. Niet zozeer het fietsen, maar ze heeft nog heel veel last van haar pols en schat in dat het gebruik van de remmen lastig is. Toch halen we de fietsen van het rek. Danny wil graag op de fiets naar het naastgelegen dorpje. Evora Monte. Slechts vijf kilometer verderop.

Danny maakt zijn fiets klaar. Accu in het frame, petje en helm op en de computer op het stuur. Ja, dat heb je met een e-bike. Na een vette knuffel gooit hij zijn stalen ros aan de gang. Camping afrijden en dan linksom. Toch wel een stevig stukje trappen blijkt al snel. Het dorpje is maar vijf kilometer verderop. 4500 meter klimmen, vooral vals plat. En dan is het lekker genieten op zo’n e-bike. Veertig versnellingen. Als je het dan niet lukt, moet je gewoon stoppen met fietsen. Maar dat is niet nodig. Met het zweet op zijn voorhoofd bereikt hij het centrum van het dorpje.

Niets te beleven. Twee kroegen en een heel kleine “supermarkt”, annex café, goklokaal en een tankstation. Ook is er nog een kasteel te bezichtigen, maar de weg ernaartoe is zo stijl dat hij dit zich maar voorbij laat gaan. Even een plekje in de schaduw opzoeken, uitzweten. Het nodige water drinken. En dan terug naar de camping.

Als snel blijkt dat de terugweg, vijf kilometer, bijna allemaal “down hill” is. Met het nodige bijremmen weet Danny de snelheid beperkt te houden op ongeveer veertig kilometer. Maar goed dat Grady niet is meegegaan.

Rest van de middag gewoon lekker niets doen. Na het avondeten, een heerlijke pastamaaltijd, voorzichtig alvast een beetje inpakken en de route voormorgen bepalen. Op weg naar onze doelbestemming. Ongeveer 270 kilometer en dan zijn we daar waarvoor we deze vakantie deze route hebben gekozen. Helaas wel weer snelweg, maar anders zijn we veel te lang onderweg.

Wel hebben we alvast zoveel mogelijk ingepakt. Luifel, stoelen en tafel, fietsen op het rek. Gezien de veranderingen in de lucht, zou het zomaar kunnen gaan regenen vannacht. Hebben we in ieder geval alles droog ingepakt. Nu nog een spelletje, beetje lezen en dan lekker de kussens opzoeken.

Slaap lekker.