Een rustige zondag en Bezoek aan Pippi en Emile

Zondag 27 mei 2012

Na het inmiddels gebruikelijke ochtendritueel, willen we zo rond tien uur van de camping afrijden. Eerst nog even afrekenen. Gelukkig is de gezellige campingbaas nu wel aanwezig. Hij spreekt nog geen tien woorden met me en in deze paar woorden weet hij ook nog even te vertellen wat ik moet afrekenen. Een zeer uitgebreide conversatie dus. De eindbestemming voor vandaag is Vimmerby, de stad van Astrid Lingren, de bedenkster van Emile en Pippi Langkous. Ruim tweehonderd kilometer te gaan. De eerste tussenstop is gepland in Kalmar, na ongeveer 90 kilometer. Rondom de haven is het even zoeken naar een geschikte parkeerplaats. We rijden achter een viertal bekende rode wagens aan, die zullen toch wel weten waar je kunt parkeren? Einde van de straat links, direct weer links en we staan op een redelijk grote parkeerplaats aan de haven, waar zelfs een aantal parkeerplaatsen is ingericht voor campers. Extra groot dus. Eén van die plekjes is voor ons. In de haven blijkt een soort maritieme markt te zijn en dat maakt dat het er gezellig druk is. We maken een rondje en worden uitgenodigd een kijkje te nemen aan boord van een landingsvaartuig van de Zweedse marine. Leuk om eens te zien. Kort daarna geven ze een korte demonstratie en laten ze het vaartuig volledig zijwaarts varen en keren ze het om de eigen as heen. En dan te bedenken dat dit vaartuig op volle snelheid wel 40 knopen vaart. Na nog een bakje koffie te hebben gedronken, stappen we weer in Trac Men en vervolgen onze weg. We nemen vandaag de snelweg, de E22 voor het grootste deel voor deze middag. Met nog 100 kilometer te gaan rijden we de E34 op. Ook een rijksweg. Ja, wel 2 banen breed, soms drie, geen vluchtstrook, dus lekker breed. Onze provinciale wegen zijn nog breder. Maar met een beetje goed oog voor de breedte en de snelheid op vakantie modus rijden we op het gemak noordwaarts. Na 232 kilometer te hebben weggereden vandaag, arriveren we op de camping in Vimmerby. Het blijkt een compleet park te zijn met allerlei activiteiten en meerdere restaurants. Het is ook gezellig druk. De bezetting op de camping breiden wij uit met 50%. Er zijn met ons meegeteld, dus maar drie plaatsen in gebruik. Misschien later op de middag wat meer? Ik denk het niet. Het officiële seizoen start hier volgende week pas. Dan zal het wel aanmerkelijk drukker zijn. Het progamma voor vanavond? Ik weet het nog niet. Het is nu nog veel te lekker weer om daar over na te denken. We zitten lekker buiten in de zon te genieten van weer een dag met heerlijk weer en een temperatuur van weer meer dan 25 graden.

Bezoek aan Pippi en Emile

Maandag 28 mei 2012.

Eerst ook vandaag weer even terug naar gisteren. Ik had gisteren al vroeg geschreven en kon dus nog niet alles vermelden. We hadden geen zin om te koken en dan met een hotel op 25 meter afstand is dat geen enkel probleem. We gaan wel in een hotel eten, dus eerst even scheren, haartjes knippen (ja, de elektrische kapper is mee op vakantie), douchen, nettere kleren aan en dan met je beste schoenen aan de voeten de hele afstand overbruggen. Melden we ons bij de receptie, is het restaurant gesloten. Hoe verzin je het. Een hotel met gasten, we hebben ze gezien en gesproken, en dan de kok en zijn staf een vrije dag. We laden de fietsen maar weer af en rijden naar het centrum. Midden in het centrum eten we bij een ander hotel. Wat opvalt wanneer we het terras oplopen is dat er twee ongure `sportschooltypes` ook op het terras zitten en een poging doen om de hele tafel vol te krijgen met lege glazen. Ze lopen iedere keer van het terras af om te telefoneren. Hierbij denken ze dat je moet schreeuwen in een telefoon. Het is dat je ze niet verstaat, maar anders zou je alles letterlijk kunnen volgen. Ze worden van het terras verwijderd en vervolgens zien we ze gedurende de hele maaltijd regelmatig terugkeren op het plein voor het hotel. Gelukkig is het een groot plein, want om vooruit te komen hebben ze het hele plein nodig. Ze zwalken dusdanig dat een vissersschip midden op de oceaan in een orkaan er niets bij is.

We staan vanmorgen op een redelijke tijd op. Gelukkig schijnt het zonnetje weer. Maar buiten ontbijten is er vandaag niet bij. We maken koffie, pakken de wagen in en gaan al lekker vroeg naar Astrid Lindgrens Väld (wereld). Dit is park waar aan vele van aan haar brein ontsproten figuren aandacht wordt besteedt. Het park gaat pas om tien uur open, maar wij zijn er al om even na negen uur. Het is nog lekker rustig op de parkeerplaats en we zoeken een plekje. Op aanwijzing van een van de medewerkers zetten we Trac Men aan het einde van de parkeerplaats. Daar staat hij goed volgens hem. Wat wel leuk was, toen hij ons aansprak vroeg hij of we Zweeds of Engels spraken. Toen we zeiden dat we ook nog Duits, Frans en natuurlijk Nederlands spraken, wilde hij toch wel graag in het Engels overgaan. Even voor tienen mochten we het park in. Opvallend veel kleinere kinderen. Het park is niet zo heel erg groot, maar met kleine kinderen kun je je er prima een aantal uur vermaken. Alle ons bekende en minder bekenden personages komen voorbij. Pippi Langkous met haar vader en de matroos, Emile met zijn familie, de gebroeders Leeuwenhart en nog een paar die ik in ieder geval niet herken. Elk personage heeft zijn eigen straat of buurt. De huisjes zijn nagebouwd op basis van de beschrijvingen in de boeken of aan de hand van de illustraties die in de boeken gebruikt zijn. De gebouwen zijn klein voor de volwassenen maar de kinderen voelen zich er groot. Zij kunnen de huisjes in en daarin rondkijken. Erg leuk. Alleen Pippi en Emile hebben we zien optreden. De andere personages begonnen volgende week pas met hun shows. Wat wel weer heel erg leuk was dat je kon kijken bij de repetities, je werd er zelfs voor uitgenodigd. Op deze manier kon je zien dat het absoluut geen spelletje is met die shows, maar dat het zeer serieus werk is. Een enkele scene moest zelfs meerdere keren worden overgespeeld. Nadat we alles hadden gezien, hebben we de motor maar weer gestart. De planning is om te stoppen op een camping in Linköping, een kleine honderd kilometer verderop. Onderweg lunchen we net voorbij Kisa op een parkeerplaats bij een supermarkt. Even snel een eitje halen, spek, tomaat, ui en brood hebben we nog. Grady bakt alles lekker en we hebben heerlijk gegeten. Dat gaat gemakkelijk wanneer je alles bij je hebt en niet alles eerst hoeft op te zetten. Op naar de bestemming. Met een klein beetje zoeken hebben we de camping gevonden, helemaal buiten de stad, rondom omgeven door allerlei sportaccommodaties. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het zit er wel. Ook hier niemand aan de receptie en het restaurant is ook niet geopend. Toch wel weer vreemd. We kijken even rond op de camping, maar we hebben er niet zo’n goed gevoel bij. Dan toch maar even verder zoeken. Snel vinden we een camping in Kolmarden, vlak bij Norrköping. We stellen onze Miepie in en gaan de volgende kilometers weer wegdraaien onder de wielen. Afslag 127, nog 30 kilometer te gaan. Kaart hebben we niet nodig, we hebben Miepie. Afslag 127, er staat wel een bordje camping, einde afslag links af. Vervolgens geen bordjes meer, dus volgen we Miepie, die weet het wel. Een smal bosweggetje, heel af en toe een huisje. Nog tweehonderd meter te gaan zegt ze. Zandpad midden in het bos, geen camping te zien. En de camping moet aan het water liggen. Nou, deze camping dus niet. En de camping nog steeds niet te zien. Het zandpad gaan we niet op en we rijden iets verder. Gelukkig staat er een auto geparkeerd met de bestuurder naast de auto. Uitstappen, campinggids in de hand en voor ik iets kan vragen zegt de man: “Je kan me alles vragen, maar een antwoord heb ik niet, ik weet de weg ook niet en ben hier pas een paar dagen en kom uit Texas USA”. Dat schiet lekker op dus. Nog even sta ik met hem te kletsen en het blijkt dat zijn roots (vijf generaties voor hem) in Nederland liggen. Wat een toeval. Met enige moeite keren we Trac Men op het smalle weggetje en rijden weer terug. Eerst maar weer even in de campinggids kijken voor het juiste adres. Miepie zetten we uit, geeft toch de verkeerde route. Gelukkig hebben we diverse ouderwetse kaarten bij ons en al snel vinden we de juiste route. Nog wel weer even een stukje rijden, hadden gewoon afslag 126 op de rijksweg moeten hebben. Gelukkig vinden we de camping redelijk simpel. Ook niemand aanwezig, winkel op slot, restaurant uitgestorven. Wel een telefoonnummer. Deze keer een vriendelijke meneer aan de andere kant. Zoek maar een plaatsje, sleutels liggen daar en daar en morgen rekenen we wel af. Toch raar niemand aanwezig op de camping. Maar eens kijken of we kunnen vinden waar dat aan ligt. En gevonden hebben we het. Het echte zomerseizoen begint pas over twee weken, dan zijn alle campings pas de hele dag open. Op dit moment zijn maar enkele campings alle dagen de gehele dag bezet met personeel. Nu kennen we het systeem dus wel en weten we hoe het gaat. Aanpassen dus. Plekje gevonden, bus aangesloten op stroom en onderuit dan maar. Glaasje, boekje en we zien wel weer.

Nu hadden wij het gevoel dat we met Trac Men, lengte 7 meter, ingericht voor twee personen, al een fors grote camper hadden. Maar je hebt altijd goed, beter, best en groot, groter, grootst. Onderweg hebben we dat ook wel gezien, maar wanneer we naar de camper van de Duitse buurman kijken, hebben we toch maar een klein hokkie hoor. Deze camper is minimaal 2 meter langer, een meter hoger en zeker een halve meter breder. Ik weet inmiddels wat dergelijke wagens ongeveer kosten. Een gemiddeld gezin kan er een leuke starterwoning van kopen. Je vraagt je wel eens af waar de mensen het van betalen in deze tijden van crisis. Speciaal voor mijn collega en kamergenoot Ruud heb ik nog navraag gedaan bij de buurman. Hij had hem niet bij elkaar verdiend met handel in bordeaurode fietsen. (Malene, vertel jij Ruud dat hij ook genoemd wordt)

Wanneer ik mijn rondje over de camping loop, zie ik dat er in het douchegebouw ook een sauna is. Staat niet aan, maar ik vind wel de schakelaar waarmee je de sauna aan kunt zetten, nu maar hopen dat hij ook werkt. Na een uurtje even controleren. En warm is het er nu. Beetje water op de stenen, deur snel weer dicht en nog even wachten. Na nog een uurtje weer terug. Handdoekje mee, even lekker ontspannen. En dat lukt, heerlijk gewoon. Na een bakje soep lopen we nog even de haven in. De camping ligt aan deze haven, dus ver hoeven we niet. Nu is haven een groot woord, jachthaven is beter op zijn plaats. Even kijken bij de mensen die aan het vissen zijn. Met kleine, lichte hengeltjes vissen ze op een soort makreel, maximaal 20 centimeter. Ze halen er in korte tijd tientallen uit. Wat wel opvallend is dat er een groepje jongeren staat te vissen, jongens en meiden, die bang zijn om vis beet te pakken. De gevangen vis wordt van de haak geschut, valt op de steiger en wordt met een tangetje in een emmer of plastic zak gedaan. Zouden ze geen vieze handen willen krijgen? We hebben het een poosje met verbazing aan zitten kijken. We gaan terug en maken koffie. Eens kijken of we de verwarming aan de gang kunnen krijgen. Het weer gaat veranderen (kouder, natter) en er wordt hier en daar zelfs mogelijk nachtvorst afgegeven. Is die mooie zomer alweer voorbij? Was dat niet een liedje van Gerard Cox? Morgen naar ons eigenlijke doel: Stockholm. De camping is uitgezocht, ook op de kaart teruggevonden. Nu maar hopen dat het weer een beetje mee wil zitten zodat we hier 2 of 3 dagen kunnen blijven zonder weg te spoelen of te bibberen.