Sightseeing Salzburg.

zaterdag 25 augustus 2018

Eerst nog even terug naar gisteren. We hebben lekker genoten van het niets doen. Beetje lezen en een beetje hangen. Voor het avondeten hebben we gemakkelijk gedaan. Er kwam een Food-Truck, rijdende snackbar, op de camping. We hebben daar heerlijk een burger gegeten. Langzaam trekt toch de lucht weer dicht. Het begint al vroeg te schemeren. Op een zeker moment staat Danny buiten een sigaretje te roken, komen er drie motoren de camping opgereden. Helemaal verzopen rijders. Eén van drie is een V-strom en Danny kan het niet laten even een praatje te maken. Blijken het Tsjechen te zijn, onderweg van het Comomeer naar huis. Ze hadden vandaag de Stelvio gereden. Een bergpas die bijna iedere motorrijder op zijn / haar to do lijst heeft staan. Zij moeten hun tent nog opzetten wanneer de eerste druppels al vallen. Wat zijn wij dan blij dat wij dat niet hoeven doen bij aankomst op een camping. Parkeren, stroomkabel aansluiten, pootjes uit en we zijn klaar.

Na een regenachtige nacht vanmorgen op normale tijd opgestaan. Het gebruikelijke ritueel volgt. Koffie, ontbijt en op pad. We hadden het idee om op de fiets naar het centrum van Salzburg te gaan. De voorspellingen zijn ons alleen niet gunstig gestemd. Er wordt gedurende de hele dag regen voorspelt, zeker in loop van de middag moet het goed gaan vallen. We besluiten om dan toch maar met de bus te gaan. Helaas niet gratis, ha, ha. De bushalte ligt naast de camping, dus dat is gemakkelijk. Na een ritje van een minuut of twintig stappen we in het centrum van de stad uit.

Even oriënteren  we ons even waar we precies staan. Plattegrond er bij en even navragen. Al snel hebben we in de gaten waar we staan. Naast ons een voetgangersbrug. Helemaal volgehangen met zogenaamde liefdessloten. We trekken het centrum in. Bekijken wat etalages, hier en daar even een winkel in. Gelukkig is het nog droog. Koffie, taart en dan weer verder. Langs de Dom. Grady gaat binnen kijken en probeert wat foto’s te maken. Nog weer verder. Lopen we langs een plein waar een heel groot beeld van de Heilige Florian staat. Deze heilige is de beschermheer voor de brandweer. Waarom hier zo’n groot beeld staat van Florian weten we ook niet een, twee, drie. Later maar eens achterhalen. Misschien komen we er nog op terug. Verderop in een aantal winkels verkopen ze miniaturen van Florian. Danny gaat er uiteraard op af, kijken of hij zijn verzameling uit kan breiden. Gelukkig zijn ze erg duur en laat hij ze daar waar ze zijn, in de winkel. Grady weet haar eerste griffioen te scoren. Weliswaar op een spandoek voor een aankondiging van een tentoonstelling, maar toch.

Dan is het al weer tijd om wat te eten. We vinden een klein terrasje waar we heerlijk hebben zitten lunchen. Een aantal terrasbezoekers behandelen de wereldpolitiek in hun discussie. We kunnen het goed volgen. Het ene onderwerp volgt het andere al snel weer op. Niet te veel aandacht aan besteden.

Daarna nog even naar de burcht. Of zoals een heel klein Engels meisje vanmorgen inde bus zei: het kasteel van de prinses. In het Engels uiteraard. Met een soort skiliftje omhoog en je krijgt een fantastisch uitzicht over de stad en omgeving. Even kijken hoe laat het is en dan besluiten we de bushalte weer op te zoeken. Inmiddels regent het lekker. We hoeven nog geen drie te wachten of de bus staat voor ons klaar. Het is erg druk in de stad en we doen er dan ook bijna 40 minuten over de terugreis. Het blijft flink doorregenen. Maar we zitten hoog en droog in ons zwarte monster. Wel zetten we ook even de kachel aan. Het wordt toch wel wat kouder en met die natte jassen en schoenen wordt het ook een beetje klam. Nou, die temperatuur krijgen we wel omhoog. Op een gegeven moment geeft de thermostaat wel 28 graden aan. Ja, je gaat wel wennen aan die warmte na de afgelopen maanden. Dan maar een beetje lezen en de trip van morgen voorbereiden. Ook met een schuin oog naar de voorspellingen van de komende dagen kijken. We besluiten om morgen naar Wenen te rijden. Feitelijk ons doel voor deze reis. Maar gelukkig nog niet het einde, daar willen we nog maar even niet aan denken. We hebben tenslotte nog bijna drie weken te gaan. Omdat het hier nog steeds vakantietijd is, en het weer vanaf maandag weer de goede kant opgaat, voor de zekerheid maar even de door ons uitgezochte camping vlak bij Wenen gebeld. Gelukkig, ze hebben nog plek voor een paar kaaskoppen met hun rijdende hok. Morgen verder.