Sinterklaas en We zijn in Götenborg

Sinterklaas

Zaterdag 02 juni 2012.

Vandaag is het geen vroeg opstaan maar ook geen uitslapen. We hoeven niet zo heel ver te rijden, maar willen voordat we vertrekken ook nog even boodschappen doen. Gelukkig is er vlak bij de camping een heel groot köpcenter (inkoopcentrum). En het is er echt groot. Diverse grote meubelzaken (waaronder Ikea en Jysk), megasupermarkten, garagebedrijven, fastfoodrestaurants, noem maar op. Wij gaan een supermarkt binnen en hebben gelukkig gisteren al een boodschappenbriefje gemaakt. Wat een grote supermarkt. Nu kun je er ook bijna alles kopen, van de gewone kruidenierswaren tot een complete badkamer aan toe. De boodschappen vinden we al snel en voorlopig kunnen we weer terugvallen op de eigen voorraad. In de supermarkt zit gelukkig ook een sleutelmaker. Kan ik eindelijk een kopiesleutel laten maken van de sleutel die ik al op de derde dag kapot draaide op het slot van de watertank. Als we alles hebben ingeladen, en de nieuwe sleutel hebben uitgeprobeerd, gaan we aan de rit van vandaag beginnen.

Al snel blijkt de door ons berekende afstand niet helemaal te kloppen. Dachten we gisteren nog ongeveer 170 kilometer te moeten rijden, blijkt het toch 50 kilometer dichterbij te zijn. Is ook niet helemaal waar. We hadden de afstand berekend via een omweg, de grote weg. Miepie stuurt ons weer eens binnendoor. Deze keer geen zandweg, of onbegaanbaar bospad, maar 10 kilometer lang keren en draaien, klimmen en dalen (tot een maximum van 21% toe). Echt doorrijden kan niet, maar als ik heel eerlijk ben, het geeft wel een echt lekker gevoel om met 8 meter lengte, ruim 3 ton zwaar, over dit soort weggetjes te rijden. Kom je opeens kort achter elkaar 2 stadbussen tegen op hetzelfde weggetje. Weg trots. Als zij hier kunnen rijden met een bus die 2 keer zo lang is, moet ik dat toch zeker kunnen. Het is uiteindelijk even zoeken naar de camping. Maar met heel diep spitten in mijn geheugen, en de nodige mazzel vinden we de camping. We hadden het al gelezen, maar toch weer iets nieuws. Een camping zonder beheerder. Ook hier zoek je maar een plaatsje, sluit je aan op de stroompaal en in de loop van de avond komt er wel iemand langs om af te rekenen. Kan ik me van 18 jaar terug niet meer herinneren, maar ook weet ik niet zeker meer of ik hier toen ook op de camping heb gestaan, thuis maar weer eens de oude foto’s opzoeken.

 Na een lekker vers broodje (boodschappen gedaan he), gaan we even kijken voor hetgeen we hier gekomen zijn. Haverud. Zoals al gezegd, een bijzonder punt waar verschillende verkeersstromen elkaar kruizen. De autoweg helemaal bovenin, dan de spoorweg, daaronder het aquaduct en helemaal onderin het eigenlijke riviertje / kanaal. Alles is hier meer dan 130 jaar oud, maar functioneert nog steeds. We stappen aan boord van het enige schip dat er ligt. Een extra afvaart. Nog wel even vragen of het een rondvaart is of alleen maar een enkelvaart naar een dorpje een eind verderop en dan met de trein weer terug. Nu is het hier ook nog geen seizoen, dus nog niet alles is al open of aan de gang. Dus je weet maar nooit waar je kunt stranden. Gelukkig is het een rondvaart. Eerst door de sluizen. In 4 stappen (duurt een uur) een hoogteverschil overbruggen van 10 meter (staat in de boekjes, maar volgens mij is het meer). Stukje varen, nog een sluis, rondje draaien op een groter meer, dat ene sluisje weer terug, nog een stukje varen en dan weer 4 sluizen naar beneden. Zo saai als hier beschreven is het echt niet geweest. Heerlijk weer, wel een fris windje, lekker zonnetje, rustig pruttelende MS Nils Ericson en schitterende vergezichten. De sluizencomplexen maken deel uit van het Dalslandkanal, een kanaal van meer dan 200 kilometer lang en vele tientallen sluizen. Totaal hoogteverschil is 66 meter, volgens de boekjes.

Wanneer we in het voorlaatste sluisje wachten tot het water is gezakt, wordt er vanaf een terras naast de sluis geroepen: “Hé daar gaat de boot van Sinterklaas”. “Alleen is hij de pakjes vergeten” reageert Grady direct. Dat is schrikken. Ongeveer 2500 kilometer van huis, krijg je een reactie op je lollig bedoelde opmerking. De dame in kwestie kleurt rood tot diep in haar nek. Dit had ze niet verwacht. Even later lopen naar de camping en lopen de betreffende dame voorbij. Gelukkig kan ze er goed om lachen. Daarna maar weer een keertje proberen te vissen. Na een uurtje geef ik het op. Het is mij veel te koud, ik doe het wel voor mijn plezier en ook nog in mijn vakantie, dus waarom afzien. Voor het avondeten hebben we beide geen inspiratie, dus maar even onze voorraadkamer induiken, wat hebben we nu eigenlijk allemaal? Uiteindelijk wordt het een gebakken eitje, met uitgebakken spek, en gebakken tomaten met ui.

Hoe het komt weten we niet, maar al even na negen uur stappen we in bed. Binnen 10 minuten gaan de boeken al aan de kant. Het licht is niet aan geweest. Het is tot laat in de avond nog zo licht, dat je een lampje niet nodig hebt. Morgen naar Gotenburg en dan hopelijk wel verbinding met internet. (wat zijn we eigenlijk verziekt. Een dagje geen internet en we weten al helemaal niet meer hoe we nu verder moeten. Kan niet mailen, het www niet inzien, FB niet aanvullen, niet chatten met vrienden, familie en (vage) bekenden. Oh, wat nu? Heel simpel, pak een boek {stapel papier met een story} of doe eens een spelletje met een stapel speelkaarten {je kent ze wel van vroeger, A tot en met een Koning, klinkt het bekend? vraag anders je ouders eens} en je weet niet wat je meemaakt. Voorwaarde: laat wel je telefoon liggen, of schroef hem los van je lichaam en leg hem ver weg, desnoods in je slaapzak, zodat je Phone geen kou vat en zodra je in Nederland terug bent, hij weer helemaal is opgeladen om een hectische periode tot de volgende vakantie door te maken.) Welterusten.

We zijn in Götenborg.

zondag 3 juni 2012

Na een behoorlijke frisse nacht, en heel vroeg naar bed gaan, was ik uiteraard weer vroeg wakker. Even na zes uur toch maar mijn bed uitgegaan. Beetje lezen, puzzelen en rond half acht de stoute schoenen aangetrokken. Een ochtendwandeling. Wel met een doel. Kijken of we ergens verse broodjes kunnen scoren. Nergens een winkel, of benzinestation, te vinden die op zondag al vroeg open is. Dan toch maar weer het traditionele vakantieontbijt. Of toch niet. Dan alleen maar een bakje koffie, de laatste dingen reisklaar maken en vertrekken maar.

 Een mooie route over grotendeels een 2-baans weg. Wat wel erg opvalt, is dat om de 3 á 4 kilometer flitspalen staan. Kan twee oorzaken hebben: er zijn in het verleden heel veel ongelukken gebeurd of er werd veel te hard gereden. Wanneer we een snelle stop maken om de tank weer vol te gooien, maak ik een kort praatje met één van de medewerkers van het benzinestation. Hij ziet aan het kenteken dat we uit Nederland komen. Hij verteld net terug te zijn uit Nederland. Hij heeft vrienden bezocht in Kaatsheuvel, daar wat klusjes gedaan en veel op de mountainbike rondgereden in de bossen en duinen rondom “ons “ dorp. Hij gelooft zijn ogen niet als ik hem vertel, en laat zien, wat onze achternaam is. Wel worden we vrolijk uitgezwaaid als we het station verlaten.

Uiteindelijk komen we steeds dichter bij de grote stad. Het verkeer wordt drukker en de wegen worden breder. Soms wel 8 banen breed. Ook hier vinden we de camping vrij gemakkelijk.

De camping ligt tussen een industrieterrein en een flink aantal sportcomplexen in. Het industrieterrein is eigenlijk meer een bedrijventerrein, er staan voornamelijk kantoor gebouwen en een enkele fabriek. Vandaag worden we weer eens vriendelijk aangesproken door een beheerder. Keurig legt hij uit hoe een en ander hier op het terrein er aan toe gaat. We krijgen onze stek aangewezen. Even kijken op de plattegrond en inparkeren maar. De camping had op internet niet al te beste recensies. We snappen nu waarom. De servicegebouwen kunnen er nog mee door, hoewel een beetje meer toezicht op het schoonmaken geen kwaad kan. Het terrein, in ieder geval dat deel waar wij staan, is aan een grondige opknapbeurt toe. Vooral onderhoud aan de ondergrond mag nodig worden uitgevoerd. Daarnaast lijkt een deel van het terrein wel een caravanstalling. Alle caravans vlak bij elkaar en in een staat dat ze de weg echt niet meer opkunnen. Toch zijn deze wagens in gebruik, naar we verwachten door seizoenarbeiders die de wagens alleen gebruiken als “goedkope” slaapplaats. In ons rijtje staan verschillende campers met toeristen uit verschillende hoeken, dus we voelen ons toch prima thuis

Als we alles hebben aangesloten, willen we de stad in. De bushalte is bij de camping en kaartjes zijn bij de receptie te koop. Erg gemakkelijk dus. De vriendelijke meneer achter de balie legt uit hoe het gaat met de bus en voorziet ons van de nodige informatie. Na een half uurtje staan we in hartje centrum Götenburg. Gezien de drukte zou je niet zeggen dat het zondag is. Bijna alle winkels zijn open en het is een drukte van belang. We eten nog ergens een broodje en nemen wat te drinken en gaan vervolgens weer terug naar de camping.

Na het eten, een eenvoudige pasta met salade, is de gebruikelijke afwas weer aan de beurt. Als ik even een sigaretje sta te roken, word ik uitgenodigd door de overbuurman, een Duitser uit de omgeving van Stuttgart. Hij biedt mij een glaasje van zijn eigen gestookte drankje aan. Gezellig even een praatje maken, glaasje erbij en dan aan de koffie. Plannen maken voor morgen. Weer de stad in. Kijken of we een overtocht naar het noorden van Denemarken kunnen boeken (als het lukt gaan we nog een keer op jacht naar concertkaartjes voor Runrig). Beetje cultuur snuiven en verder zullen we wel zien. Zal ook een beetje van het weer afhangen, de voorspellingen zijn niet al te best.