De terugreis gaat nu echt beginnen en We zijn terug in Denemarken

De terugreis gaat nu echt beginnen

maandag 4 juni 2012

Vanmorgen waren we allebei redelijk op tijd wakker, zelfs voor de wekker. Deze hadden we bij hoge uitzondering gezet op kwart voor acht. We wilden uiterlijk de bus van even na negen uur proberen te nemen. Omdat we vroeg wakker zijn, de winkel geen verse broodjes heeft, besluiten we al snel om de bus van half negen al te pakken.

Tussendoor even opmerken dat we geen internetverbinding hebben op de camping. Dit is wel van belang voor hetgeen we vandaag allemaal van plan zijn. Gisterenavond hebben we er voor gezorgd dat alle apparatuur is opgeladen: telefoon, camera, computer, alles heeft de maximale capaciteit weer. Precies om negen uur stappen we midden in het centrum uit de bus. Even oriënteren waar we staan en dan richting de haven wandelen. De haven vinden we gemakkelijk, we hebben gelukkig een duidelijke kaart van de stad meegekregen gisteren op het kantoor van de camping. Nu nog even op zoek naar het boekingskantoor voor het boeken van de overtocht.

Al snel lopen we op de terminal van Stena Line. Dit is de reder die o.a. zorgdraagd voor de overtocht naar Denemarken. Oude kriebels komen boven. Ik loop gewoon een expeditieloods binnen. Even vergeten. Dat groene uniform draag ik al ruim 5 jaar niet meer, dus niets te controleren. Nee, alleen maar even vragen waar het kantoor te vinden is. We worden verwezen naar een gebouw verderop langs de weg. Hier wordt het gemakkelijk. Bordjes wijzen ons de weg naar de 3^e verdieping. We zijn direct aan de beurt en worden te woord gestaan door een beeldschone Zweedse jongedame. Nu spreek ik wel steenkolen Engels, maar ik durf te beweren dat ik mijzelf toch zeer goed verstaanbaar kan maken in deze taal, helemaal wanneer je al bijna drie weken niet anders spreekt. Haar Engels komt waarschijnlijk uit het jaar “kruik”. Maar uiteindelijk is het gelukt om een overtocht te boeken.

Morgen, dinsdag, hebben we de boot van 16.00 uur. Overvaren naar Denemarken, Frederikshavn. De overtocht zelf duurt ongeveer 2 uur, maar met het inschepen en ontschepen duurt alles bij elkaar ruim drie uur. We dienen uiterlijk anderhalf uur voor vertrek van de boot op de terminal aanwezig te zijn. Ik denk dat het dus een lekker relaxte dag zal worden morgen. Uitslapen, op het gemak ontbijten, beetje opruimen, uitchecken (even vragen wat de beste route is) en dan richting haven. Laten we het maar beschouwen als een reisdag, zonder veel kilometers zelf te hoeven maken. Dineren kunnen we waarschijnlijk wel aan boord en een camping is vlak bij de haven. Een makkie dus morgen, denk ik, hoop ik.

Nadat we de overtocht hebben geregeld gaan we de stad weer in. Grady heeft gisterenavond een en ander zitten voorbereiden en min of meer een route uitgezet. Het is nu nog droog, dus zetten we er fors de vaart in. Komen we langs een winkeltje met allerlei speelgoed. Nee, geen Intertoys of iets dergelijks, maar een leuk winkeltje om even lekker in rond te neuzen. Veel houten speelgoed. En eindelijk, ik weet mijn eerste aankopen te doen om mijn verzameling brandweerbeeldjes uit te breiden. Vier stuks. Wat een opluchting. Een vakantie zonder nieuwe aanwinsten kan eigenlijk gewoon niet bestaan. De dame achter de toonbank vraagt of het een cadeautjes is en of ze het moet inpakken. Wanneer ik nee zeg, reageert ze gelijk door te zeggen dat ik dan ongetwijfeld brandweermannen verzamel. Ik kan dit uiteraard alleen maar bevestigend beantwoorden. Wanneer ik ook vertel dat ik er inmiddels bijna, of ruim, 400 heb, krijg ik ook nog een brochure mee waar er nog meer in staan. Over twee weken thuis maar weer eens gaan zoeken op het www.

Dan eerst naar de vismarkt. Is vlak bij de terminal. Natuurlijk, het is maandag, dus is de markt gesloten. Wat wel apart is, de vismarkt is gevestigd in een voormalige kerk. Het opschrift van het gebouw vertaal ik al snel met mijn talenknobbel naar Visserijkerk. Hiervandaan gaan we naar een oud stukje Götenborg. Een paar winkeltjes in vroegere stijl en een gebouw dat werd gebruikt als Arsenaal. Dit laatste is en blijft gesloten op maandag. De overige winkeltjes, glasblazerij, chocolaterie, bar, klokkenwinkel, pottenbakkerij en een houtwinkeltje gaan net open. Even rondkijken in het kleine “openluchtmuseum”. Grady koopt er nog wat lekkere chocolade. Wel inhouden om het niet gelijk op te eten. We wandelen verder door het centrum en gaan weer naar dezelfde koffiezaak als gisteren. Hebben ze gratis internet, en we zijn tenslotte Hollanders. Gebruik maken dus. Bakkie leut, inloggen en even alles wat we van belang achten even checken. De overtocht is geboekt, dus zullen we proberen nog kaartjes te boeken voor Runrig, komende dagen concerten in het noorden van Denemarken. Snel de website opzoeken. Via internet boeken duurt te lang, kaartjes gaan via de mail en het duurt minimaal 5 dagen voor een en ander is geregeld. Aalborg was al uitverkocht, dan Vimb maar proberen. Yep, nog kaarten beschikbaar. Snel bellen met Denemarken. Na een ondefinieerbaar muziekbandje op de lijn, heb ik eindelijk verbinding. “Zijn er nog kaartjes beschikbaar?” “Nee, helaas uitverkocht”. Raar, op internet zijn ze nog wel beschikbaar, maar alle tekst is in eerste instantie in het Deens. Met een beetje moeite weten we een Engelse versie binnen te halen. Bestellen, en een code krijgen via SMS. Zullen we het proberen? Nee, het risico willen we niet nemen, we moeten te veel gegevens intoetsen en het netwerk is niet beveiligd. Na een beetje wikken en wegen besluiten we de gok maar te nemen en morgen gewoon de overtocht te maken, een camping te zoeken vlak bij de haven en dan woensdag richting Vemb te rijden, langs het theater te gaan en daar bekijken of we nog kaartjes kunnen krijgen voor het concert voor donderdag.

Nadat we dit alles hebben afgesloten, gaan we weer verder de stad in. Weer lekker aan de wandel. We zijn nog maar net buiten, of de beloofde regen komt naar beneden. We zijn niet van suiker en geen watjes, dus de capuchon omhoog, regenhoes over de rugzak en verder stekkeren. Grady wil nog een belangrijk beeld vastleggen. Daarna nog even langs een zeer bekende en uitgebreide souvenirshop, kijken of we voor de “kleinkinderen” nog wat kunnen scoren. Via de Champ Elysé van Götenborg vinden we het beeld en ook al snel de winkel. De winkel valt super tegen. Staat in bijna alle boeken en gidsen vermeld, maar veel is het absoluut niet. Verslagen verlaten we deze gigantische winkel van 15m2 en zoeken gedesillusioneerd maar de bus weer op. De jongens en meiden houden het tegoed. Misschien dat het in Denemarken wel gaat lukken.

Terug op de camping lekker onderuit en de vermoeide voeten rust gunnen. Lekker lezen, hangen, glaasje, hapje en maar hopen dat we nog even buiten kunnen zitten.

We zijn weer terug in Denemarken

dinsdag 5 juni 2012

En dat buiten zitten is gelukt. Het was nog heerlijk, wel uit de wind gaan zitten, anders was het toch wel wat kil. Lekker gekookt, alleen bij Grady viel het eten niet lekker en dus heeft zij daar achteraf gezien de hele nacht last van gehad en is dus veel wakker geweest. Ik heb wel lekker geslapen. Vanmorgen had ze nog steeds last van haar maag. Wel vervelend. Het heeft niet aan het eten gelegen, als er iemand snel last van zijn maag heeft wanneer iets niet goed is, ben ik het wel. En ik heb gelukkig helemaal nergens last van. Gewoon verkeerd gevallen dus. We starten lekker op het gemak. We hoeven niet zo veel vandaag. We hebben de overtocht en eigenlijk is het gewoon een kwestie van de uren volmaken. Na het ontbijt drinken we op het gemak een bakje koffie en nemen we het gemak ervan. Beetje lezen en de tijd zien vol te maken. Na een hevige regenbui, waarbij het stof weer een keertje van de wagen spoelt, maken we Trac Men reisklaar. Afrekenen en nog even vragen naar de beste route naar de haven. Snel gevonden, maar dan moet je wel op de borden blijven letten. En niet alleen opletten, maar ook blijven volgen. Met een klein beetje omrijden rijden we als snel de terminal op. Het wordt dan nog wel even een paar uurtjes wachten. Lezen, broodje, spelletje en we komen de tijd wel door. Na ruim twee uur wachten, sluiten de eerstvolgende reizigers zich aan in de rij. Een groep van 6 Duitse motorrijders. Zien er vervaarlijk uit, maar blijken uiterst vriendelijk te zijn. Ik maak een zoals gewoonlijk een praatje met ze. Ze zijn bezig met een rondje Zweedse meren en komen uit Hamelen, een stadje op de sprookjesroute, dat wij ongeveer 15 jaar geleden een keertje hebben aangedaan (overigens geslapen in een super luxe hotel, midden in het centrum). Even na half drie gaat dan uiteindelijk de slagboom omhoog. Even papieren afgeven. We krijgen een stapel andere papieren terug. Doorrijden naar lijn 15 en daar wachten op verdere instructies. Ook krijgen we twee stickers. We hebben gasflessen aan boord. Deze moeten zijn afgesloten. Dit is overigens al verplicht tijdens het rijden. Eén sticker moeten we als verzegeling over de gaskast heen plakken en één sticker moet aan de buitenkant op de camper geplakt worden, zodat zichtbaar is waar de gaskast zit. Voorzichtig plakken, want ik wil geen lijmresten achterlaten op de wagen. Achteraf blijkt dit gelukkig goed gelukt te zijn, niets meer van te zien. Weer wachten. Na bijna ruim een uur mogen we aan boord rijden. Rechtse zijpad. Net als op de boot naar Texel, maar dan groter. Binnen het half uur is het schip, de M.S. Stena Jutlandica, volledig volgeladen. Drie campers, 10 motoren, één auto met caravan, paar auto´s met aanhanger en verder tientallen vrachtauto´s en personenauto´s. De boot zou vol zitten, dus het zal wel lekker druk zijn. Dat valt gelukkig mee. Misschien vooral vol door de vrachtwagens. Ieder ongeveer 14 á 15 meter en 1, maximaal 2 chauffeurs per wagen. Is dus toch iets minder dan een doorsnee auto, 5 meter, 4 personen. Even na 4 uur worden de trossen losgegooid. Ondanks dat de haven van Gotenborg niet al te groot is, varen we bijna drie kwartier voordat we op open zee zijn. De boot moet behoorlijk draaien en keren om de vaargeul te blijven volgen, dat kost natuurlijk wel wat tijd. Op zee staat een behoorlijke wind, maar deze staat recht op de kop van de boor en we merken er dus maar heel weinig van. Alles bij elkaar een rustige overtocht dus. Wanneer we bijna in Frederikshavn zijn moeten we naar de auto´s. Althans, dat wordt omgeroepen. Gelukkig ook in het Engels, want zelfs na bijna drie weken hier rond te hebben getrokken is mijn Zweeds en Deens nog zeer onvoldoende om alles maar een beetje te kunnen volgen. We hebben niet eens tijd om Miepie in te stellen met het adres van de camping. Joh, dan maar weer ouderwets de kaarten op schoot. Binnen 15 kilometer hebben we de camping bereikt. Makkie dus. Even kijken hoe we Trac Men neer gaan zetten. Het waait nog steeds behoorlijk en we willen de wind niet op de deur hebben. Neerzetten. Oprijblokken plaatsen en de kar staat weer bijna horizontaal, waterpas. Nog even schrijven. Wat kranten bekijken en dan weer lekker onder de wol.