Soms vergeet je wel eens wat

Maandag 20 maart 2017

Zoals eerder al geschreven stond vandaag op het programma een bezoek aan de Fitzroy Falls. Eerst maar een rustige start. Het is tenslotte ook niet zo heel ver rijden. Na het gebruikelijke ontbijt, bakkie koffie en loskoppelen van de bus (stroom, afvalwater), rijden we op het gemak naar de watervallen.

Eerst een klein stukje Highway en dan binnendoor. Volgens de borden volgen nu 16 kilometer klimmen en dalen. Verboden voor auto’s met aanhanger, vrachtwagens en bussen en combinaties langer dan 10 meter of zwaarder dan 6500 kilo. Hé, dat komt ons bekend voor. Hebben we dat niet eerder meegemaakt? Hoe dichter we bij de waterval komen, hoe groter dat de twijfels worden. De parkeerplaats komt ons al bekend voor, de entree ook en als we eenmaal doorlopen zeggen we beide: ja, het klopt, hier zijn we eerder geweest. Konden we ons niet eerder herinneren. Met de vele mooie reizen die we maken kun je niet alles onthouden. En ja, je wordt ook ouder en vergeet dus soms wel eens wat.

Toch is het weer mooi. Vorige keer zijn we niet verder gekomen dan het eerste plateau. Nu gaat Grady verder. Danny, de held, gaat terug. Even teveel last van zijn hoogtevrees, het is er wel heel erg diep. Hij loopt terug naar het restaurant, Grady gaat verder de diepte in (de kloof). Zij volgt het wandelpad naar diverse uitzichtpunten en ook nog naar een grot. Na anderhalf uur is ze nog niet terug en Danny begint zich zorgen te maken. Toch maar even tegemoet lopen. Er zal toch niets gebeurd zijn? Na ruim een kilometer vinden we elkaar en samen lopen we terug. Grady draagt al jaren geen horloge meer en heeft totaal niet beseft dat ze al zo lang onderweg was.

Beetje uitblazen en dan weer terug naar de camping, via een andere route. Ook weer lekker sturen. Nu over 10 kilometer, iets bredere weg, maar nog steeds een beetje werken.

Als we terugkomen op de camping, toch maar even de kaart erbij pakken. Kijken wat we in 2013 gedaan hebben. Al snel vinden we het verslag van 10 oktober. Toen schreven we dit:

Wel even rondkijken en dan definitief de route voor vandaag starten. Snel de doorgaande route, de rijksweg zeg maar, weer oppakken. Ruim dertig kilometer langs de kust. Er wordt hier letterlijk behoorlijk aan de weg getimmerd. Het hele stuk zijn ze druk bezig om een nieuwe vierbaansweg aan te leggen. Tot nu toe is het een tweebaansweg en die gaat ook nog behoorlijk op en neer en is absoluut niet rechtuit. Dan de Touristdrive 7. Helemaal binnendoor. Staan er aan het begin ook nog waarschuwingsborden. Niet toegankelijk voor vrachtauto’s. auto’s met aanhanger en grote auto’s. Is ruim 7 meter nu groot? Soms wel, vooral met het parkeren in de stad, maar voor zo’n route draaien we onze hand toch niet meer om. 32 kilometer klimmen en dalen. Sommige bochten zijn zo kort en stijl dat die in de eerste versnelling genomen moeten worden. Danny kan niet veel genieten van de mooie uitzichten, maar hij geniet wel van het rijden. Onderweg komen we in Kangaroo Valley nog een hele mooie oude brug tegen. De Hampden Bridge. Auto’s kunnen elkaar hier niet passeren en er mag maar één vrachtwagen tegelijkertijd over de brug. De brug stamt dan ook al uit 1898.

Even over de helft stoppen we bij Fitzroy Falls, een waterval die vele tientallen meters naar beneden gaat. De Niagara in het klein, zeg maar. Busje snel parkeren en met de camera in de aanslag het wandelpad volgen. Ook hier is de mogelijkheid om de Platypus, vogelbekdier, te spotten, maar ook hier zien we hem niet. Even verderop is de waterval. Schitterende uitzichten en een mooie waterval.

Eigenlijk had de tekst voor vandaag niet veel anders kunnen zijn. Terug hebben we ook weer een andere route gereden. Toch de kaarten nog maar eens nader bestuderen. Heen: Jamberoo Mountain Road en terug The Illawara Highway. Op de camping trakteren we ons zelf op wat lekkers, een lekker broodje. Hebben we wel verdiend. Grady met de lange en moeilijke wandeling en Danny met de lastige ritten.

We hebben nog een paar dagen te gaan voor we de bus moeten inleveren in Sydney. Wat gaan we doen? Na uitgebreid familieoverleg besluiten we hier in Kiama nog maar een nachtje bij te boeken. Het bevalt ons hier wel. En zo ver is het ook niet meer naar Sydney.