weer terug in Perth

Vrijdag 15 oktober

Onze campertour nadert zijn einde. We zitten ook niet meer zo heel ver van ons startpunt vandaan. Maar we hebben na vandaag nog 3 nachten te gaan. Vanmorgen weer iets nieuws aan ons lijstje toegevoegd. Wel weer vroeg opgestaan, maar direct teruggereden naar Dunsborough. Iets meer dan 20 kilometer. Om even na half 10 start hier onze tweede walvistocht. Vanaf het strand deze keer. Het lijkt ons wel leuk om aan het strand te ontbijten. Het is alleen nog een beetje fris, dus dan toch maar binnen eten en wachten tot we gaan varen. Langzaamaan wordt het drukker op de parkeerplaats. Uiteindelijk ruim 50 mensen. De boot ligt ongeveer 75 meter van het strand en we worden met een tender, een heen en weer bootje, opgehaald vanaf het strand. Wanneer iedereen aan boord is, wordt het anker gelicht en gaan we de zee op. Een behoorlijk kalme zee, zeker als je het vergelijkt met 3 weken geleden in Sydney. Al binnen het kwartier zien we de eerste walvis. We volgen deze, raken hem kwijt en gaan op zoek naar een ander exemplaar. Uiteindelijk vinden we een groep van 4. Volgens de schipper wel vreemd, want ze zwemmen de verkeerde kant op. In ieder geval anders dan normaal. De hele reis probeert hij een verklaring te vinden. Bij elkaar hebben we ongeveer 13 walvissen gezien, waarbij 2 op nog geen 25 meter van de boot. Ze duiken zomaar ineens vlak voor ons op. Grandioos gezicht. Na bijna drie en een half uur varen worden we weer netjes op het strand afgezet. Nu nog even 80 kilometer rijden naar Bunbury en daar een camping zoeken.

 Grady krijgt slaap van de tabletjes tegen zeeziekte, één van de mogelijke bijverschijnselen. Camping snel gevonden en Grady gaat eventjes plat. Ik ga de camping verkennen, even een rondje maken. Er is een clubweekend van een bepaald type caravan, the A-van. Een vouwcaravan met een hoog puntdak waardoor de caravan de vorm van een A krijgt. Nog even het centrum van de stad verkennen en dan weer terug. We halen een afhaalmaaltijd bij de chinees (lekker gemakkelijk koken dus deze keer). Smaakt erg goed. We maken ook nog even een korte wandeling langs de baai waaraan de camping ligt, weer een zogenaamde inlet. Blijkt hier zelfs sprake te zijn van een mangrove met inderdaad ook een mangrovebos. Dit is een experiment om de natuur een kans te geven zijn oorspronkelijke vorm weer terug te geven. Nu nog even plannen maken voor morgen. Al weer 107 kilometer gereden, totaal nu 3745, we halen de 4000 nog wel.

Zaterdag 16 oktober

Vandaag maar weer eens een andere start gemaakt. Tegenover de camping ligt het Dolphin Discovery Center. Een onderzoekscentrum voor dolfijnen. Er wordt ook het een en ander vertelt over deze mooie dieren en wanneer je geluk hebt, komen ze tot aan het strand. Na het wakker worden, wat opfrissen, snel het busje reisklaar maken. We dachten vroeg te zijn. Om 8 uur gaat de deur open, maar we zijn absoluut niet de eersten. De parkeerplaats is al redelijk gevuld. De plaatsen zijn wat aan de kleine kant, dus dan maar een beetje dwars, over twee plekken heen, zodat we niet uitsteken over de rijbaan. Als we een paar informatieborden staan te lezen, nog voor de ingang, worden we gewaarschuwd dat er dolfijnen zijn te zien vanaf het strand. Snel betalen en doorlopen. Drie dolfijnen zwemmen heen en weer vlak aan het strand. Het is hier niet zo druk als we dachten. Tegelijkertijd gaat er een bootje vertrekken met ongeveer 30 mensen die gaan zwemmen met de dolfijnen, even verderop in de baai. Langs het strand is het veel rustiger dan in Monki Mia bijna drie weken geleden. We staan wel met 9 mensen, inclusief de vrijwilligers van het Center, naar de dolfijnen te kijken. Ze houden het al snel voor gezien en zwemmen weer de baai in.

 In de kiosk verkopen ze ontbijtjes. Dan hier maar lekker weer een bak koffie en deze keer met ontbijt. Verrassend goedkoop, ook voor ons Nederlanders. Net € 10 alles bij elkaar. Dan hoef je zelf ook nog niet af te wassen ook. Na het bezoek de bus weer aan de gang gegooid. Op weg naar Rockingham. We proberen zoveel mogelijk de oude kustweg te volgen. Lukt niet overal. Ook hier een nieuw stuk weg, Highway 1, die pas september vorig jaar is geopend. Nu al meer dan 150 kilometer een 4-baans rijksweg, met gescheiden rijbanen. Zijn we bijna niet meer gewend. Wanneer we de oude weg weer oppakken rijden we een hele mooie route. Links de oceaan en rechts heel mooie recreatiegebieden. Deze regio staat daardoor ook erg bekend voor korte vakanties of verblijfplaats voor de weekenden. Is ook wel te zien aan de vele resorts die we tegenkomen. De een nog mooier dan de ander. Maar zeer zeker ook vreselijk duur gezien de kapitale villa’s die er staan. Via wat binnenwegen bereiken we ons doel. Aan de hand van de kaart paar keer links, een keertje rechts, nog een keer (of was het andersom) bereiken we de camping. Nog één plaatsje vrij. Boeken, dan snel wat boodschappen en het strand opzoeken. In een park aan het strand hebben we de lunch gegeten. Weer lekker een picknick gemaakt. Dan nog even lekker langs het strand wandelen. Het begint al echt zomers te worden met temperaturen die neigen naar de 28 graden. Zomers voor hier dan. In de laaglanden tekenen we ervoor, dergelijke temperaturen in het voorjaar. Dan nog even cruisen langs de boulevard. Nou ja, voor zover dat gaat met een busje van deze afmetingen. Oké, het is geen flitsend nieuwe cabrio, met de surfmuziek luid klinkend uit de boxen, maar wel met een mouwloos
t-shirt, zonnebril op de neus en een blikje cola in de hand (de rest er maar bij denkend) komt het toch een heel eind in de buurt. We vinden een grote parkeerplaats. Even slenteren over de boulevard langs het strand, een ijsje, een glaasje en de camping weer opzoeken. Uiteindelijk 162 kilometer gereden. (3907) Die 4000 gaan we dus echt wel halen, al moeten we er morgen of maandag nog een keertje voor een afslag over het hoofd zien. Perth is nog maar 40 kilometer hier vandaan. Bij terugkomst op de camping de buren maar eens gevraagd waar CBD voor staat op de kaarten en de vele borden langs de weg. We hadden zelf al zitten bedenken dat het iets van Calculated Border Distance zou kunnen betekenen, zeg maar de afstand in kilometers tot aan de stadsgrens. Blijkt het Cental Buisines District, het stadscentrum te betekenen, waar overigens wel alle afstanden op gemeten worden. Vraagt de buurman aan de andere buurvrouw wat hij vanavond gaat eten. “Van alles wat” zegt ze. Heb ik ze gelijk maar even het principe van madiwodo-soep uitgelegd. Ik noemde het ook zo, en ze hadden veel plezier over de klank van het woord. Toen ik uitlegde wat het betekende, ging de buurman toch maar bij zijn eigen vrouw eten.

Zondag 17 oktober

Vandaag onze laatste reisdag met het busje. Morgen moeten we hem inleveren en we hebben 3 weken geleden al een camping geboekt vlak bij het verhuurbedrijf. Dus ons doel staat al vast: Perth. Omdat we vandaag niet zo ver hoeven te reizen, kunnen we rustig aandoen bij het ontbijt. Doen we niet. We willen de boot van 9 uur hebben naar Penguin Island. Een eilandje vlak voor de kust van Rockingham. Het is net 5 minuten varen en dan zijn we er al. Naar later blijkt broeden er ongeveer 1500 tot 2000 pinguïns hier op het eiland, niet groter dan een gemiddeld sportpark. We kunnen de pinguïns alleen niet zien want het is het broedseizoen en dan verschuilen ze zich op hun nesten onder de struiken. Ze hadden het eiland veel beter meeuweneiland kunnen noemen. Duizenden koppels hebben er hun nest gebouwd, ook meerdere soorten meeuwen. Wanneer we naar een hoger gelegen uitzichtpunt willen lopen, pas aangelegd, worden we gewoon aangevallen door de meeuwen. Echt niet leuk. Even later blijkt er een jong onder de trap te zitten wat ze proberen te verdedigen tegen de indringers, de mens. We weten onze plaats en keren terug. Nog even wachten en dan gaat de boot naar Sealions Island. Onderweg krijgen we uitleg over de cultuur in de wateren in de baai en rondom de eilandjes en riffen. Mooie beelden en nog mooiere foto’s. Ook zien we de broedplaatsen van tientallen pelikanen. Dan de zeeleeuwen. We mogen niet het eiland op. Is beschermd natuurgebied. Totaal liggen er 18 stuks te luieren op het strand. Wel kunnen we zo dichtbij komen dat het lijkt alsof we op het strand lopen. Gigantisch leuk en mooi om te zien. Dan weer terug naar het eerste eiland.In een klein informatiecentrum blijken ze 10 pinguïns te huisvesten. Deze worden gebruikt om uitleg te geven over de dieren. Het is wel de kleinste soort van de 17 bekende soorten pinguïns. Ze worden maar 40 centimeter groot.

Nadat we weer terug zijn op het vaste land van Australië snel nog even een broodje en dan toch echt op weg naar onze voorlopige eindbestemming. We proberen zoveel  mogelijk de toeristische route te nemen, dus vooral langs de kust. De snelweg hebben we geen zin in. Uiteindelijk bereiken we de stad en herkennen straten en wegen die we ruim 3 weken geleden hebben gereden met Sonja en Rodney. We zijn er bijna. Toch even bij ze langs. De kaart hebben we niet meer nodig en rijden zo naar ze toe. Hoeven we ook niet meer te bellen dat we weer veilig terug zijn. Dat hadden we met ze afgesproken en we denken dat ze ook wel benieuwd zijn naar ons busje. Weer een hartelijk welkom. Kort even vertellen wat we gedaan hebben, de route laten zien en we hebben afgesproken om woensdagavond met elkaar iets te gaan eten.

De camping weten we ook snel te vinden. Nog even afstemmen hoe we morgen de verhuizing naar de gehuurde stacaravan gaan regelen. Hier zullen we de laatste 5 nachten van ons verblijf down under verblijven. De eerste caravan die vrijkomt is voor ons. We zullen het gaan zien. Morgen de bus schoonmaken en inleveren. Eerst nog even wat boodschappen doen voor de komende dagen, kijken naar de mogelijkheid voor het huren van een auto en dan al weer plannen maken. Hoe krijgen we die laatste dagen nog vol. Die bedachte 4000 kilometer gaan we halen, zelfs zonder een extra rondje omrijden. Na de al weggereden 3907, vandaag, mede door de toeristische route, hebben we er nog 73 kunnen toevoegen aan het totaal dat nu staat op 3980.