Als een toerist in Stockholm dag 1 en Vasa en Skansen

woensdag 30 mei 2012.

Na een ontbijt met eindelijk verse broodjes hebben we de wandelschoenen aangetrokken. Niet het treinstation, maar het metrostation is vlak bij de camping. We kopen een soort chipkaart waarmee we drie dagen kunnen reizen met al het openbaar vervoer. Het vreemde is alleen dat je alleen maar hoeft in te checken en niet hoeft uit te checken. Het systeem gaat dus waarschijnlijk alleen maar om de reisbewegingen en niet over de af te leggen afstand. Wat maakt het eigenlijk ook uit. We hebben vandaag wel een extra jasje aangetrokken. Het belooft fris te zijn en dat is het ook echt. Het zonnetje doet zijn best, maar de wind maakt het guur. We stappen uit de metro bij de halte centrum. Het is even zoeken naar de VVV. Alles bij elkaar kost het ons dik een half uur. Wanneer we uiteindelijk een politieagent vragen waar we het kantoor kunnen vinden, krijgen we de juiste aanwijzing. Toch heeft ook hij het fout. In het winkelcentrum waar we lopen is ook een informatiebalie van de VVV. Hier hebben we al snel een kaart van de stad te pakken en weten we waar we ons bevinden en welke kant we op moeten.

We willen het oude centrum gaan bekijken. De oude stad (Gamla Stan), rondom het Koninklijk paleis. Met de kaart in onze handen hebben we het al snel gevonden. We besluiten de wisseling van de wacht aan ons voorbij te laten gaan. Daar moeten we minimaal nog een uur op wachten en met deze temperaturen een uur stil staan is absoluut geen pretje. We stekkeren door een heel gezellige winkelstraat, met meer dan voldoende souvenirwinkels. Enkele lopen we binnen, maar echt slagen kunnen we niet. Wat zoeken we eigenlijk? Speldjes op onze vakantiehoed en misschien iets voor alle kids. Die speldjes lukken uiteindelijk wel, maar de kids moeten nog even geduld hebben. Aan het einde van de straat treffeb we het smalste straatje van de stad, een meter breed en meer is het niet. Tijd voor koffie. Inmiddels weten we dat wanneer je een terrasje bezoekt je moet bestellen aan de bar. Dus naar binnen, bestellen en dan zelf je koffie inschenken en uitserveren. Wanneer je op dit terras verse koffie wilt, moet je morgen misschien terugkomen, in ieder geval later op de dag. Nu houd ik van een bakje asfalt, maar dan moet het wel vers zijn. Deze koffie is echt niet te drinken. Zelden zulke slechte koffie gehad. We stekkeren verder richting haven. Even verkennen voor morgen. Hierop komen we morgen wel terug, we willen nog wat meer gaan zien, maar dat is even te ver weg om te gaan lopen, ook met behulp van de metro. We nemen morgen de boot. Weer terug het oude centrum in. Grady duikt een cadeauwinkel in en ik zie, wanneer ik buiten blijf staan, een Nederlandse spreuk op een gevel staan. Toch maar even vastleggen op de gevoelige plaat.

Wanneer we deze straat helemaal uitlopen komen we weer bij het paleis uit. De wisseling van de wacht is nog in volle gang. Toch maar even kijken. Het is er wel druk, maar niet zo massaal als in Londen. Gezellig druk, zeg maar. Al snel vinden we een mooie plek om nog even de wisseling te aanschouwen. Is echt heel leuk om te zien, maar ook zo heel veel anders dan in Londen. De ”militairen” rennen in gestrekte draf het plein op. De muzikanten spelen hun marsen, terwijl zij op hun paarden allerlei figuren rijden. Heel indrukwekkend. Wat vooral opvalt is dat er heel veel vrouwen tussen de militairen zitten. Hierna maar even een broodje eten. We vinden een leuke zaak. Erg opvallend is dat er heel veel schilderijen van mannen hangen. Eén of meerdere mannen op elk doek. Wanneer we ’s avonds nog een en ander nalezen blijkt het ook een bekende homo-bar te zijn. Niets van gemerkt overigens.

Na onze magen weer gevuld te hebben met een heerlijke lunch, lopen we naar de nabij gelegen kathedraal. Deze is voorzien van schitterende beelden en een nog mooier orgel. Nu maar hopen dat er gespeeld gaat worden. Waarschijnlijk is de organist nog een beetje aan het oefenen, hij speelt een paar toonladders waarbij de zwaarste bas niet vergeten wordt. Ook al speelt hij heel voorzichtig, het dreunen van de bas voel je echt in al je botten.

We lopen vervolgens weer richting het nieuwe centrum. We laten het paleis en de Zweedse Rijksdag achter ons. We beginnen ook wel moe te worden en mijn rug wil niet echt meer meewerken. Bij toeval lopen we langs een Ierse pub. Daar maar even neerzakken voor een lekker glaasje whisky. Genieten dus. Nog even pastasaus halen in de supermarkt en dan terug naar de camping. Metro zoeken, juiste lijn pakken en dan het laatste stukje van station naar de camping teruglopen. Neerploffen, lezen, hangen en even nagenieten van deze dag. Eten, pasta vandaag. Afwassen en dan waarschijnlijk bijtijds het bed in. Het wordt weer koud vannacht. Morgen dag 2 van het toerist spelen in de stad. Op naar Wasa……..

Vasamuseet en Skansen

donderdag 31 mei 2012

Het is gisterenavond toch wel koud geweest. Op een zeker moment zakte de temperatuur buiten onder de vijf graden. Ondanks de goede isolatie van Trac Men voel je dat wel, dus hebben we later in de avond de kachel nog maar even aan gedaan. Haalt de ergste kou even weg voordat we gaan slapen. Met een warm dekbed en slaapzak kun je je goed wapenen tegen de kou.

Vanmorgen weer verse broodjes bij het ontbijt. Nog even de laatste voorbereidingen en dan gaan we weer richting metro. We stappen nu 2 haltes eerder uit dan gisteren. Is vlak bij de haven waar vandaan de veerboten vertrekken. Er varen diverse boten met allerlei bestemmingen in het watergebied in Stockholm. Niet alles is even gemakkelijk met het openbaar vervoer te bereiken of je moet heel erg ver willen lopen. We stappen op de boot naar Djurgarden. Op dit schiereiland is het Vasa-meseet (Wasamuseum) dat we graag willen bezoeken. We hebben het vaak over de ramp met de Titanic die verging op zijn eerste reis. Hier in Zweden hebben ze het over de Wasa. Deze verging in augustus 1628 met man en muis. Nog in de haven, na het afvuren van vriendelijke saluutschoten ging het schip ten onder. Oorzaak: mogelijk onvoldoende stabiliteit. Pas in 1961 is het wrak geborgen en ligt nu tentoongesteld in een voormalig droogdok in de vroegere marinehaven. Het is nog bijna volledig in originele staat. Slechts 5% van het tentoongestelde schip is nieuw gemaakt. Heel erg leuk, maar vooral ook interessant vanuit archeologisch oogpunt gezien. Volgens de geleerden moet het één van de belangrijkste onderwater vondsten zijn.

Wanneer we de mogelijkheid hebben om even naar buiten te kijken, het museum is volledig vrij van daglicht en compleet geacclimatiseerd voor het schip, zien we de donkere regenwolken zich samenpakken boven de stad. Als dat maar goed gaat. We bekijken de afdelingen die we nog niet gezien hebben. Hier en daar staan ook opengewerkte scheepsmodellen van de Vasa. Vooral hierdoor krijg je een goed beeld hoe het er in die dagen aan boord aan toe ging. Als we uiteindelijk weer naar buiten lopen, is de middag al even bezig. De tijd gaat toch erg snel als je het naar je zin hebt en je je zeer goed vermaakt.

Even verderop is het Spritmuseet (alcoholmuseum). Ook hier gaan we naar binnen. In de wisseltentoonstelling hebben ze een expositie waarbij de kunstenaars zich hebben laten inspireren door een bekend wodkamerk. Wel grappig om te zien. Verder hebben we niet veel gezien. Ik had gehoopt dat we iets te zien zouden krijgen over het maken van alcohol, en dan met name hoe je smaak aan iets geeft. Waarschijnlijk hebben we een paar bordjes of een deur gemist, maar voor we het wisten stonden we weer buiten zonder iets meer dan de al genoemde kunstwerken te hebben gezien. Dan maar weer verder.

Vlak achter de bezochte musea moet een groot park liggen. Het is een combinatie van een Noord-Europese dierentuin en een openlucht museum. We hebben er heerlijk een aantal uren rondgewandeld en ook heel veel gezien. Een paar opvallende dingen: een tamme eekhoorn die heel goed wist waar hij zijn eten moest halen. Geen kinder- of wandelwagen was veilig. Even snel door de wagen en het mandje heen op zoek naar voedsel en op naar de volgende. Ook gewone tassen waren niet veilig. Het beestje sprong zelfs bij Grady op de tas. Snuffelen maar en weer weg. Stoeiende bruine beren, niet vooruit te branden elanden en hongerige zeehonden. In het gedeelte van het openluchtmuseum was nog niet alles open.

Dat wat er wel open was, was zeker de moeite waard. De ijzerwarenwinkel uit 1930 was compleet ingericht naar die tijd. Het achtergelegen woonhuis overigens ook. De vrouw van de winkelier was koekjes aan het bakken in een voor die tijd zeer moderne keukenhulp. Een elektrische oven. Volgens de vrouw gebruikte ze de oven ook nog steeds privé. De kerstkoekjes werden speciaal in dit oventje gebakken. We hebben in een huiskamer van een van de andere gebouwen nog even koffie gedronken. Daar hebben we onze eigen Zweedse High Tea samengesteld. Zeven verschillende soorten gebak en koekjes hebben we uitgeprobeerd. En Miriam, de kladkakka zaten er helaas nog niet bij, maar die komen nog wel. Nog even kijken in de kruidenierswinkel, bakkerij (wat rook het daar lekker), de glasblazerij en het tabaks- en lucifermuseum en we zoeken de uitgang weer op. We hoeven niet lang te wachten op het bootje en varen binnen 10 minuten weer terug naar ons startpunt van vanmorgen. Nog even met de metro en dan totaal uitgewoond en afgestompt neerploffen op de bank. Straks maar lekker eten in het restaurant op de camping, bijtijds gaan slapen en morgen helaas de terugweg al weer aanvangen. Nog maar twee weken te gaan om weer huiswaarts te keren. Maar eerst gaan we op het gemak nog even genieten van Zweden, langzaamaan richting Gotenburg en dan zien we wel weer.