Toeval bestaat niet en de wereld is maar klein.

Woensdag 9 september 2020

Na de aankomst afgelopen maandag blijft het een beetje druilerig weer. Dus vooral binnen zitten, lezen spelletje, het www doorspitten en afwegen wat we gaan eten. Vooral dat laatste is een hele klus. Wie wil wat? Zelf iets maken? Iets halen? Buiten de deur eten? Uiteindelijk wordt het dat laatste. Op het terrein is sinds iets meer dan een jaar een klein restaurant, met kinderspeelparadijs en bowlingbaan. Van die twee laatste dingen maken we geen gebruik en het is er ook bijna uitgestorven. Eén van de voordelen van buiten het seizoen op vakantie gaan. Het grote restaurant is helaas gesloten. We gaan voor het patatje stoofschotel. Smaakt heerlijk. Bijna net zo lekker wanneer Frank zoiets vers maakt. Maar het kan niet tippen aan het Limburgs zuurvlees van ons vriendje.

We lopen nog een klein rondje over de camping om wat van de calorieën kwijt te raken. Dan snel weer naar binnen. Regen, regen en nog eens regen. En ja, wat doe je dan? Lezen, spelletje en op tijd de klamme lappen opzoeken.

Na zo’n “inspannende” dag is het lekker uitslapen. Het regent nog steeds. Dus al te veel haast om te ontbijten hebben we niet. Tussen de buien door is het af en toe een beetje droog. Aan het begin van de middag is Danny het zat. Hij moet bewegen. Terwijl Grady druk aan het knippen is voor de haar zelf te maken kerstkaarten, pakt Danny de E-bike van Grady en fietst naar het centrum van Assen. Een paar kleine boodschappen en dan weer terug. Hij komt net niet helemaal droog over. De laatste kilometer toch weer een buitje.

Dan wordt het weer even droog. Danny raakt in gesprek met de overbuurman. Blijkt hij een voormalig brandweercommandant van de gemeente Tholen geweest te zijn. Dan weet je het wel. Praatje pot. Ervaringen uitwisselen en ga maar verder. Een uur later stapt hij weer naar binnen. De overbuurman heeft vertelt dat zij een aantal dagen mensen ontmoeten waarmee zij georganiseerde reizen hebben meegemaakt. Hierover later meer.

Met het avondeten doen we nog gemakkelijker dan gisteren. Gewoon even een vette hap halen. Dan de gebruikelijke avondrituelen. Koffie, lezen, spelletje en slapen.

Ook vanmorgen niet te veel haast. Het is nog steeds niet volledig droog. Zo rond hals elf gooien we de machine weer aan de gang. Op naar Dokkum. Je weet wel, de voorlaatste stempelplaats van de Elfstedentocht. Lekker helemaal binnendoor. Geen wegopbrekingen deze keer. Lekker sturen. Mooie weggetjes en gewoon weer lekker ouderwets op de kaart gereden. En heel lang geleden is er nog iets gebeurd in deze Friese stad. Iets met Bonifatius. Morgen maar eens verder onderzoek naar doen.

Plekje op de camping als snel gevonden. Wel veel natte zooi, blubber, bagger, maar dat komt door de vele regen van de afgelopen dagen. Een nieuw probleem. De stroompaal waar we op moeten aansluiten zit vol. Terug naar de receptie. Zit er nog een aansluiting verstopt achter een deurtje. Kabel uitrollen. Blijkt Danny een meter of 6 te kort te komen. Maar ja, dan komt de goede voorbereiding bovendrijven. We hebben nog 40 meter reserve kabel met verloopstekkers aan boord. Even puzzelen en dan kan de stroomvoorziening voor elkaar komen.

Tijdens het puzzelen hoort Danny een bekende stem. Dan een blik van herkenning. De man van de dierenspeciaalzaak uit onze woonplaats. Vervolgens raakt hij natuurlijk weer in gesprek en duurt het bijna een half uur voordat de stroom daadwerkelijk is aangesloten. Bla, bla, bla. Blijkt de bijna buurman morgen onderweg te gaan naar Assen. Een bijeenkomst met zes stellen die in het verleden gezamenlijk een groepsreis hebben gemaakt. Dan moet Danny denken aan het gesprek van gisteren denken. Zes gereserveerde plaatsen voor mensen uit groepsreizen. Even navragen. Ja, daar gaan zij naar toe. Doe de groeten aan de voormalig brandweercommandant. Hoe klein kan de wereld zijn. Wij verbazen ons nergens meer over.

Dan lopen we even lekker de stad in. Wel nat. Ja, gewoon weer een regenbui. Maar we zijn niet van suiker. Uiteindelijk zoeken we wel een locatie op waar we even een beetje kunnen opdrogen. De Waag. Direct maar een tafel voor twee reserveren voor morgenavond. Lekker gemakkelijk, hoeven we zelf niet te koken. Morgen ook maar even op de fiets. Opzoek naar dat verhaal over Bonifatius.

Ook vanavond kiezen we voor het gemak. Eten buiten de deur. Met een beetje speurwerk vinden we een leuke gelegenheid. Een paviljoen op ongeveer 2 kilometer (blijkt later) vanaf de camping. Direct aan de Ee. Mooi concept. Eén prijs. Soort van tapasrestaurant, een beetje gelijk zoals we inmiddels een beetje kennen van een wat groter restaurant in Woerden, vlak naast het station. Nee, namen gaan we niet noemen, reclame willen we niet maken. Het was heerlijk. Mooie locatie, vriendelijk personeel en heel smakelijk eten. Enige afbreuk aan het imago: bijna alle bordjes, schaaltjes en kommen (waarin / waarop het eten werd geserveerd) was wel een scheurtje of iets afgebroken. Jammer. Doen ze zichzelf tekort mee.

Dan 2 kilometer teruglopen. De calorieën direct verbranden, of is het maar voor een deel? Maakt niet uit. We hebben de nodige beweging toch weer gehad vandaag. Ruin 10 kilometer in de benen. Nu nog even een spelletje en dan weer lekker slapen.