Twee dagen in een verhaal

dinsdag 28 februari 2017

Eerst even terug naar gisteren. Gedurende de nacht moet Danny naar de wc. Er was al gewaarschuwd om een zaklamp mee te nemen. Enerzijds omdat het terrein erg ongelijk is en dat er vele dieren rondlopen. Gelukkig hadden we de buitenverlichting aan gelaten. Eerst even naar buiten kijken dus. Dan voorzichtig de schuifdeur openen en dan richting toilet. Diverse dieren kiezen het hazenpad, andere blijven onverstoorbaar doorgaan met het maaien van het gras. Snel terug naar bed en nog een paar uurtjes pitten.

Na het ontbijt maken we de bus aan kant, laten de tafel en stoelen op de plek staan en gooien de stroomkabel los, die we ook op de camping achterlaten. Vanmiddag komen we toch weer terug.

We hebben vandaag 3 onderdelen op het programma staan. Het Beaconsfield mine and heritage centre, het Platypus House en Seahorse  World. Allemaal vlak bij elkaar en dus prima snel te bereiken. Eerst even ongeveer 15 kilometer terugrijden naar Beaconsfield. Ook maar gelijk  even boodschappen gedaan. Op naar de mijn. Nog in gebruik tot 2006. Een echte goudmijn. Na een groot incident, deel van de mijn was ingestort en 2 mijnwerkers hebben 14 dagen opgesloten gezeten, is de mijn niet meer in gebruik. Ook een deel van de omliggende gebouwen, zoals de machinekamer en het ketelhuis stortten destijds in. Nu is er een leuk klein museum van gemaakt waarbij je een goed beeld krijgt hoe de mijnwerkers tot 11 jaar geleden te werk gingen. Ook wordt een aardig beeld gegeven hoe de omgeving er vanaf 1820 (start van de regio) er heeft uitgezien en hoe de mensen vanaf toen woonden.

Dan op weg naar het vogelbekdier, de platypus. Tijdens onze vorige reis hebben we er de nodige uren aan besteedt om het diertje in het wild te zien, wat overigens uiteindelijk wel gelukt is. Nu gaan we naar een soort onderzoekscentrum waar we een leuke en interessante rondleiding, met uitgebreide uitleg krijgen.

Dan naar de zeepaardjes. Ook hier een leuke rondleiding. Hier vindt ook onderzoek plaats en kweken ze diverse soorten zeepaardjes. Als ze groot genoeg zijn gaan ze de handel in en vol trots vertelt de gids dat ze verkocht worden over de hele wereld.

We rijden nog een stukje verder naar het noorden. Hier moet een mooi uitzicht zijn op Bass Street, daar waar de Tamar River de Oceaan opzoekt. Paar foto’s maken en dan alsnog naar de camping. Glaasje, hapje eten, spelletje en dan weer slapen.

Na al weer het gebruikelijke ontbijt, rijden we om even na half 9 weg van de camping, richting Ross, een oud stadje ongeveer 130 kilometer naar het zuiden. Onderweg nog wel even de vuilwatertank zien te legen, die begint aardig vol te raken. Op aanwijzing van de mevrouw van de camping lukt dat al snel. Nu nog even op zoek naar een flappentap. We raken door ons contante geld heen. En je kan tenslotte niet alles met plastic betalen. Gaat nog even niet lukken.

We rijden richting het zuiden, eerst naar Launceston. Waren we  eerder deze vakantie ook al. Alleen volgen we niet exact de route die de navigatie aangeeft. Na een kilometer of 30 steken we de Tamar River over en rijden via de andere oever naar de stad. In de stad drinken we bij de bekende gele driepoot snel een bak koffie en passen de route iets aan. Eerst naar  Evondale, een stadje dat ook halverwege de eerste helft negentiende eeuw is ontstaan. Meerder gebouwen uit die tijd staan er nog steeds en zijn ook nog steeds in gebruik. We maken een korte wandeling. Ook hier lukt het niet om te pinnen.

Dan het laatste stuk, richting Ross. Aan het einde van de ochtend komen we er aan en al snel hebben we de camping gevonden. Plaatsje zoeken, alles aansluiten, even wat drinken en dan aan de wandel. Ook hier begint de geschiedenis rond 1820. Net als eerder, ook hier gebouwen uit die tijd nog steeds in gebruik zoals ze oorspronkelijk bedoeld waren. Het dorpje heeft ook een slechtere historie. In de jaren 30 van de negentiende eeuw is hier, net buiten het dorp, een strafkolonie gebouwd, voor jonge zwangere vrouwen. Het is maar een aantal jaar in gebruik geweest maar wel bijzonder om even te kijken. Veel is er niet van over. Van de stenen van alle gebouwen is tussen 1832 en 1836 de Ross Bridge gebouwd die de route tussen Launceston en Hobart aanzienlijk sneller maakte. De camping ligt overigens net naast de brug.

Nadat we rustig wat hebben gezeten, gelezen en gedronken, gaan we wat eten in het enige hotel hier in Ross. Keuze uit 1 maaltijd met 6 verschillende “toppings”. Het blijkt een soort schnitzel te zijn en dan de topping van je keuze. Daarbij wat te drinken en samen eten we voor ongeveer €20 allebei de buiken vol en rond. Toch maar nog even bewegen dan. Kijken hoe het zonlicht in de avond valt op de brug.