We hebben weer verbinding

Donderdag 26 september

Eerst even een paar feitjes en antwoorden:
- het links rijden gaat lekker
- het busje loopt lekker en soepel
- het probleem van de versnellingsbak is opgelost, zit een veiligheid op. Even niets doen en hij schakelt in zijn neutraal, altijd de rem gebruiken (volgens het boekje) schakelt hij wel
- speciaal voor Frank, de crousecontrol begint te wennen en gebruik ik op de lange stukken steeds vaker
- nee Bob, nog niets platgereden, dus alle vlees komt nog van de slager
- en nog geen vis gevangen, misschien een van de komende dagen

Vandaag een verhaal in delen.

We staan weer redelijk bijtijds op. We beginnen in het ritme te komen, zeg maar. Gisterenavond laat is Danny beroerd geweest, details zullen we jullie besparen. Gelukkig is hij vanmorgen na een nachtje slapen en een warme douche weer behoorlijk opgeknapt. Busje aan kant en de sleutel van de poort inleveren en weer aan de gang. Eerst boodschappen doen. Vlak bij de camping is een groot winkelcentrum met een redelijk grote supermarkt. Staan we in de supermarkt even te overleggen over het brood dat we zullen meenemen, worden we aangesproken en gevraagd of we Hollanders zijn. Kunnen we niet ontkennen. Vertelt die mevrouw dat ze een klein beetje Nederlands verstaat, in het Nederlands uiteraard, en dat haar man uit Hillegom komt en al bijna 50 jaar hier in Australië woont. “Jammer dat hij weg is vandaag, anders hadden jullie zeker op visite moeten komen”. Zo doe je nog eens contacten op. Gelukkig is de man niet thuis, want op visite gaan past eigenlijk niet n het programma vandaag.

 Afrekenen en boodschappen opbergen in de bus. Stopt er een auto naast ons, stapt er een oudere heer uit en begint een heel verhaal over de stad en omgeving. Dat we hartelijk welkom zijn en vooral moeten genieten van de warmste dag sinds vele jaren. Ook wil hij graag even in de bus kijken. Hij heeft er al zo vaak een zien rijden en weet in het geheel niet hoe ze er van binnen uit zien. Het belangrijkste vindt hij toch wel de magnetron. Kan vast niet koken en eet vooral ping-maaltijden. De mevrouw van eerder komt ook nog even snel kijken. Volgende keer maar toegangskaartjes verkopen, verdienen we nog wat terug van onze vakantie.

Snel rijden we door naar het Dreamtime Cultural Center (geschiedenis van de oorspronkelijke bewoners van Australië). Gaan we straks bekijken. Nog drie kwartier wachten voor ze open gaan. Dus eerst een bak koffie met een lekkere koek er bij en bovenstaande deel maar vast schrijven. Later vandaag meer.

Deel twee

In  het Dreamtime Cultural Center hebben we ons prima vermaakt. Zoals gezegd liet men daar het verhaal van de oorspronkelijke bewoners van Australië zien, de Aboriginals. Het was heel klein van opzet, maar er werd een duidelijk verhaal neergezet. Over de stammen, de invloeden van de westerlingen en alle veranderingen die dat met zich meebracht.

Ook werd er getoond hoe zij in hun levensonderhoud konden voorzien. Ze hadden in veel vroegere jaren bijvoorbeeld helemaal geen afval. Er werden allerlei gebruiksvoorwerpen van de palmbladeren gemaakt. Tassen, hoeden, manden en noem maar op. Ook werd het gebruikt bij het bereiden van eten, als een soort verpakking waarin het eten werd klaargemaakt in of op het vuur. Daarna werden de gemaakte dingen van de bladeren weer gebruikt om het vuur gaande te houden, afval bestond er dus niet. Ter afsluiting kregen we een demonstratie met de digeriedoo en hoe je die moest bespelen. Maar geen poging gewaagd, de kinderen hebben hier ongeveer 10 jaar oefenen nodig om een beetje melodie te kunnen spelen. Ook nog even gooien met een boomerang, valt nog best tegen om dat goed te doen, maar gelukkig waren er meer die het niet helemaal in de vingers hadden, dus viel het niet op dat Danny er eentje op nog geen vijf meter afstand in de grond gooide, een grasscutter genaamd. Na ongeveer twee uur toch de bus maar weer opgezocht.

Verderop in de stad bij de Mac even een bak koffie en een broodje en dan snel weer op weg. De A1 hebben we weer snel te pakken en de kilometers glijden weer onder ons door. Van collega Bob hebben we de tip gehad vooral een stop te maken in Town of 1770, de stad waar Kapitein Cook in 1770 voet aan wal zette. Vandaar ook de naam. Na een kleine 2 uur rijden zien we de eerste borden, nog bijna 80 kilometer te gaan. Voor de zekerheid deze vakantie voor het eerst de navigatie aangezet. Blijkt aardig te kloppen. Links af, de A1 verlaten en dan nog 54 kilometer te gaan. Met een half uurtje zijn we er. We hebben een camping uitgezocht aan de baai. Eerst door het dorpje heen en dan het gevoel hebben dat je aan het eind van de wereld komt. Scheelt ook niet veel. Melden bij de receptie. Ze hebben nog één klein plekje vrij, we mogen eerst gaan kijken. Het plekje is zo klein dat de bus er amper op past. Dus maar niet doen. Volgende camping: helemaal vol.

Terug naar Agnes Water, 6 kilometer verder op de route. Camping kunnen we niet vinden, maar wel de touristinformation. Daar maar even vragen. De dame achter de balie is zo vriendelijk nog een andere camping te bellen. Die hebben wel plaats, maar is ongeveer tien kilometer verderop. Er zit niets anders op dan daar heen te rijden. Onderweg nog wel een brandweerkazerne gezien. Heeft de camping geen plaats, proberen we gewoon bij de kazerne te overnachten. Bij aankomst op de camping vertellen we dat de dame van de VVV heet gebeld. “don’t worry mate”. Er is plaats. De camping is gelegen midden in het bos en heeft het predicaat een natuurcamping te zijn. We worden ontvangen door een vriendelijk stel. Zij doet de receptie en hij wijst ons de plek waar we in ieder geval de komende twee dagen zullen staan. Hij legt uit hoe een en ander werkt en verteld ook dat als we ons aan de regels van de camping houden er een grote kans is dat we de “wilde dieren” op de camping zullen zien. Als Danny een kangoeroe weet te vangen, is hij bereid hem te slachten en hebben we morgen vers vlees op de BBQ.

Morgen maar proberen een boottocht te maken. Naar Lady Musgrave Island. Het is alleen niet zeker dat er wordt gevaren. Het waait stevig en de zee is te ruw. Gelukkig hebben we voor Grady weer prima tabletten tegen zeeziekte weten te scoren. Het doosje van drie geleden hadden we bewaard en we hebben nieuwe pilletjes kunnen aanschaffen, dus een beetje zeegang moet ook voor Grady geen probleem zijn.  De dame van de camping belt voor de zekerheid nog even, maar morgen om 07.45 wordt pas beslist of er wordt gevaren of niet. Als we het ritme van de afgelopen week weten te handhaven zal dat tijdstip geen probleem zijn. We gaan het zien. Straks lekker eten, nog een spelletje en een glaasje en dan naar bed. Het is nog vroeg, kwart over zes, dus dat duurt nog eventjes. Het is wel al helemaal donker hier. De buitenverlichting brandt al eventjes, anders zie je echt helemaal niets. Het is echt aarde donker, geen omgevingsverlichting dus.

Tijd voor een rustdag en een wasje

Vrijdag 27 september

Vandaag uiteindelijk een rustige dagje. Wel zijn we vroeg opgestaan. We moesten tenslotte al voor achten bij de boot zijn. We waren niet de eersten, dus hopen op een plekje. Dat was hopen tegen beter weten in. De boot was vol, alle kaartjes uitverkocht. De dame achter de balie verexcuseerde zich nog. Morgen ook vol, of toch misschien niet. Na half negen terugkomen, dan zou ze meer weten. Ze moest nog even weten of een aantal reserveringen definitief geboekt zouden worden. Dan maar even wachten op de parkeerplaats en als de boot weg is, nog even langs het kantoortje. Niet alle reserveringen zijn bevestigd voor morgen en ze heeft dus nog wel twee plaatsjes vrij. Nogmaals excuses, maar de drukte komt door het mooie weer, de schoolvakantie en omdat ze gisteren vanwege de harde wind niet konden varen. Geen probleem voor ons. Morgen dus weer vroeg opstaan en richting boot rijden.

We kijken nog even wat in de omgeving. Ook gaan we nog even naar het strand. Vervolgens halen we bij een bakkerij een lekker broodje en een bak koffie. Grady kiest iets uit wat uiteindelijk bijna een heel brood lijkt te zien. Iets met kersen, maar het smaakt wel en in de loop van de dag is het brood helemaal op. Nog even tanken en terug naar de camping. We doen het vandaag maar een beetje rustig aan. Er moet zo langzamerhand ook wel wat gewassen worden. We zijn tenslotte al bijna 2 weken onderweg. Beetje lezen, puzzelen en hangen. Zo komen we de dag wel door. Voor het avondeten een lekker stukje vlees op de grill. Tas voor morgen maar vast klaar maken en dan bijtijds naar bed.

Een dagje op zee

zaterdag 28 september 2013

Bijtijds opstaan, maar eerlijk gezegd ook weer niet al te vroeg. We hoeven pas op z’n vroegst om 8 uur aanwezig  te zijn. Dus dat viel dan wel weer mee. De eerste mensen zijn al aan boord. Met een vletje worden we aan boord gebracht. De boot ligt een stuk verderop aan een ponton te wachten op haar passagiers. Als iedereen, en alle spullen aan boord zijn, worden de motoren gestart en de trossen losgegooid. Ruim honderd man aan boord. Snel even rekenen. Weet wat de prijs per persoon is, maal het aantal personen, (neem dat als gemiddelde) maal (laat maar zeggen 350 keer per jaar), nou dat is toch een aardig bedrag. Hoe zou het hier gaan met de BTW, IB, IHW, IHNW, VPB, LH, OB? Geloof dat er nu dingen door elkaar gaan lopen.

Terug naar de vakantie (toch wel weer even aan de collega’s gedacht, tobbers, hier 30+, mooie boottocht enz.). Tussen de zandplaten door en dan naar open zee. Toerental van de motoren loopt op. Al snel varen we met 22 knopen (ongeveer 40 kilometer) per uur dwars door de golven heen. Lekker schommelen en binnen het kwartier hangen de eerste kotsend over de reling heen. Nee dat laatste klopt niet. Er worden gewoon kotszakjes uitgedeeld. O ja, we zijn onderweg naar Lady Musgrave Island. Na bijna twee uur varen, laat maar zeggen ruim 60 kilometer stuiteren, zien we een eiland in beeld. “Land in zicht”, nee dat horen we nog net niet roepen. Om het eiland heen en dan de lagune via de betonning invaren. Niet voor anker, maar afmeren aan een ponton.

En ja daar komt ie weer: nog ruim 4 uur te gaan, maar wel heel hard dringen om zo snel mogelijk het water in te kunnen. Van een afstandje bekijken we de gang van zaken. Veel mensen schijnen slecht te kunnen luisteren. Er is uitgebreid aandacht besteedt aan hoe je je dient te gedragen op het ponton. Maar blijkbaar hadden veel mensen nog / al water in hun oren zitten. Niet te tellen hoe vaak de bemanning de passagiers moet waarschuwen zich aan de regels te houden. Wij vermaken ons prima met het rondkijken. We hoeven niet te snorkelen (lenzen vergeten, dus zonder bril zien we niet veel, Danny al helemaal niet). Naar het eiland voor een rondwandeling met een gids, hebben we ook geen zin in. Gewoon lekker kijken hoe anderen genieten en wachten tot ons moment komt.

Afvaart 12.30 uur. Tas klaar, in de rij gaan staan. We staan bijna vooraan, dus dat gaat goed. Drie man voor ons, dus dat moet geen probleem zijn een aardig plekje te vinden aan boord. Wij zijn nummer vier en vijf, als de andere drie ook aan boord zijn, zijn wij aan de beurt. Snel goed plekje zoeken. Zijn we de laatste? Maar met 5 man (sorry, 4 man en een vrouw) gaan we in een spetterende tocht naar de visgronden net buiten het eiland.

 We vissen hier met een handlijn. Gewoon een klos, lood, haak en aas en laten zakken maar naast de boot. Niets uitgooien, links of rechthandige molen. Terug naar af. Dikke lijn, klos in je knuisten en vinger aan de lijn. Er wordt aardig gevangen, maar naar ons idee ook weer niet heel bijzonder veel of groot. Toch wel genieten. Mooi klein groepje, beetje aandacht van de schipper en op zijn tijd verkassen naar een andere stek. Toch gaat Danny steeds meer twijfelen aan het vissen. Ook hier verliest hij 2-4. Nu maar eens op zoek naar een hobby waarmee je geen punten kunt verdienen. Welke vissen er zijn gevangen? De namen hebben we niet onthouden. Wel mochten we z e meenemen, maar met een aardappelschilmesje wordt het schoonmaken van de vis al snel een lastig verhaal. 2 van de nadere knapen die ook aan boord waren, bieden we onze vis aan. Deze namen ze graag mee.

 Afgemat komen we uiteindelijk als het al donker is, aan op de camping. Snel douchen. Allebei het zout en de vislucht gaan verwijderen. Kijken we terug op deze dag, hebben we toch echt weel een heel mooie dag gehad. Vis gevangen, zeeschildpadden, dolfijnen en walvissen gezien (een op nog geen 20 meter afstand, deze zwom onder de boot door) en eigenlijk best wel een tweetal leuke boottripjes gehad.