We zijn vertrokken

vrijdag 28 augustus 2015.

We zijn vertrokken.

Toen we in januari – februari, midden in de winter, onze vakantieplannen gingen bedenken, hadden we nog geen idee waar we naar toe zouden gaan. Wordt het weer een rondje Scandinavië, het al lang gewenste rondje Frankrijk of toch iets anders? Uiteindelijk hebben we besloten om naar Toscane in Italië te gaan. Vier weken toeren en dan heerlijk genieten van de omgeving, het weer, het eten en de wijn. Deze trip staat al heel lang op onze verlanglijst en we gaan het dus maar eens doen. We willen weer graag met een camper deze reis gaan doen. Dus tijdens het winterse weer maar snel naar het verhuurbedrijf om te zien of onze gewenste camper nog beschikbaar is.

Eerst maar de vakantieplanning op het werk bekijken.  We hebben ook al een week gepland in maart naar Tenerife. Daarnaast ook nog onze, inmiddels traditionele week Normandië in juni. We kunnen niet eerder weg dan in september. Nee, eerlijk gezegd, het laatste weekend in augustus. Gelukkig is de gewenste camper nog vrij. Snel boeken dan maar.

Vanmiddag hebben we de camper pas kunnen ophalen. Afgelopen jaren was dat wel anders, maar zo zijn nu eenmaal de regels. Wel hadden we alles al klaar gezet. Stoelen, tafel, visspullen, kleding, voorraad. Nadat Danny thuis kwam hebben we snel alles ingeladen en zijn we vertrokken richting Woerden.

Alle afgelopen camperreizen hebben we ons uitgebreid voorbereid. Door de omstandigheden van de afgelopen weken en maanden is daar dit keer niet veel terecht gekomen. We hebben het dit keer vooral gehouden bij het aanschaffen van routekaarten, tijdschriften en verhalen van mensen die eerder naar onze bestemming zijn geweest. We gaan alles onderweg beleven.

Omdat het vandaag de verjaardag zou zijn geweest van de moeder van Grady, zijn we gestart in Woerden. We wilden graag nog even met de familie deze dag beleven. De camping was al besproken. Eerst nog even langs (schoon)zus, zwager en nichtje om de camper te laten zien. Dan naar Pa, ook even showen. Best wel leuk om met zo’n camper van meer dan 7 meter bij hem voor de deur te staan.

Grady blijft nog even bij haar vader en Danny gaat snel naar de camping. Anders zijn we te laat voor het inchecken. We krijgen een mooie plaats toegewezen. Plek 107, aan het water. Maar helaas, van vissen komt er vandaag helemaal niets. Eerst de camper maar eens goed inrichten en alle spullen op de gewenste plek opruimen. Morgen bijtijds vertrekken richting Stuttgart.

De route wordt gepland, en er liggen ongeveer 600 kilometer voor de wielen. Op zeker moment komt Grady tot de ontdekking dat ze een deel van haar medicijnen is vergeten. Dus de route wordt aangepast. Eerst terug naar Barendrecht, medicijnen pakken en dan via de gebruikelijke route naar Duitsland.

Zaterdag 29 augustus.

Een rondje extra.

Zoals gisteren beschreven rijden we na het openen van de slagboom, eerst weer terug naar Barendrecht. Het lijstje vergeten spullen is inmiddels een beetje gegroeid. Thuis voor de deur snel alle vergeten spullen pakken, nog enkele onvermijdelijke zaken regelen en dan echt gaan starten. Even voor tien uur trappen we af. De vaste route, Dordrecht, Breda, Tilburg, Eindhoven en dan kiezen we deze keer voor Venlo. Snel de A61 op in Duitsland en dan gewoon de borden volgen tot aan Ludwigshafen. Vervolgens Stuttgart en dan nog 40 kilometer naar de camping in Bad Urach. Hier hebben we vorig jaar tijdens onze trip door Zuid-Duitsland ook de eerste stop gemaakt. Hadden we vorig jaar plek 2, nu hebben we plek 9, aan de beek. Nu moet je van die beek niets verwachten. Nog geen meter breed en misschien wel 5 centimeter diep. Maar ja, het is een beek.

Alles bij elkaar hebben we inmiddels 804 kilometer weggereden. Hoeveel zullen er nog volgen? In ieder geval morgen geen. We hebben besloten tot een rustdag, de camper nog even hier en daar opnieuw indelen en vooral plannen maken voor de komende dagen.

De camper rijdt heerlijk. Motortje loopt lekker rustig rond en heeft een mooi ritme. Zo mooi, dat Grady regelmatig haar ogen al dicht had onderweg. Dat is Danny wel gewend. Als we richting het zuiden reizen ligt Grady regelmatig al bij Dordrecht met haar ogen dicht, lekker onderuit.

Hadden we de afgelopen jaren al snel een bijnaam voor de camper, dit jaar wil het maar niet lukken om iets te verzinnen. Misschien ligt daar dan ook wel een extra opdracht voor morgen. Eerste foto’s zullen ook morgen volgen.