We zijn vertrokken

zondag 15 september 2013

Op je eerste echte vakantiedag, je wekker zetten. Het moet eigenlijk niet gekker worden. Maar ja, je moet toch op tijd op de luchthaven zijn.

Gisteren tussen de buien door nog 2 wedstrijden gefloten en 3 bekeken. De laatste wedstrijd was pas na zevenen afgelopen. Lange dag op het korfbalveld dus. Voorafgaand aan dat dagje korfbal, eerst nog even de eerste steenlegging van de nieuwe brandweerkazerne. Met 6 “oud-collega’s” (volgens mij wel meer dan 200 jaar brandweerervaring bij elkaar) met een zo mogelijk nog oudere brandweerwagen de commandant thuis opgehaald. Was erg leuk en er komt een mooi plaquette naast de voordeur te hangen.

Na het korfballen, op naar huis. Er ligt nog wat werk te doen. Laatste dingen opruimen, nog een wasje draaien en dan ook nog de tassen inpakken. Nog even een verfrissende douche en dan maar proberen te gaan slapen. Lukt mij meestal niet, zo’n laatste nacht. Altijd maar weer alles nalopen: hebben we alles geregeld, hebben we alles klaar staan en vergeten we niets. Blijkbaar toch wel erg moe geworden van die 2 potjes fluiten, slaap uitstekend en het is maar goed dat de wekker aanstaat. Half zeven een hoop herrie. O ja, de wekker. Opstaan. Koffie zetten, laatste schone ondergoed in de tas en dan wachten op onze chauffeur. Klokslag half 8 staat hij (Frank) voor de deur. Onder het genot van een mooi ochtendzonnetje rijden we naar Schiphol.  Das lekker op zondagmorgen op een dergelijk tijdstip, totaal geen file en zelfs erg rustig op de weg. Rond half negen staan we in de rij voor het inchecken. Verloopt allemaal erg vlot en we hebben schijnbaar een goede hand van inpakken: de tas en rugzak wegen samen nog geen 39 kilo. We hadden toch iets meer verwacht. Nog snel een bak koffie, even geld wisselen (betalen met euro’s lukt denk ik niet in Singapore en Australië. Dan naar de gate: G9, nog  even wachten en dan mogen we aan boord. Rij 35. Nog even een half uurtje wachten en om kwart over 11 komt er beweging in het toestel. Kwartiertje taxiën en dan het gas er op. Ruim 10500 kilometer, 12 uur vliegen, voor de boeg, of moeten we nu zeggen dat we die voor de neus hebben (we zitten natuurlijk in een vliegtuig en niet op een boot). Vrij snel na de start komen de stewardessen al langs met de eerste versnaperingen. Drankje, nog een en dan al de lunch. Op het moment dat ik dit schrijf, is het in NL kwart over één in de middag, dus al twee uren vliegen afgeteld. We hebben Polen al even achter ons gelaten en vliegen nu richting de Zwarte Zee, nog  meer dan 10 uur, 8949 kilometer te gaan, hoogte 10058 meter, snelheid 933 kilometer, nog even volhouden dus.

Na de lunch 2 borrels genomen, kijken of ik toch nog een beetje kan slapen. En dan komt de ergernis. Moet t gewoon even kwijt. Op rij 32, Pa, Ma en een jankkind. Dat kinderen kunnen janken, en dat je daar niet altijd direct op moet reageren weet ik ook wel. Maar als dat kind dan vier, vijf uur achtereen zijn scheurtje opentrekt, probeer je daar toch wat aan te doen. Dan is er echt wel iets aan de hand zou je denken. Iedere keer als je bijna wegdommelt, begint tie weer te schreeuwen. Je zou je bijna afvragen of die ouders wel weten waar ze mee bezig zijn. Zo, dat ben ik ook weer kwijt.

We zitten inmiddels op de hotelkamer. Rond half zeven zijn we geland en binnen drie kwartier stonden we op onze hotelkamer. De taxichauffeur (Abbas, zoals hij later bleek te heten) stond ons met een naambordje al op te wachten in de aankomsthal. Hij stond hard te lachen en complimenteerde me met mijn mooie voornaam (bedankt pa en ma). Hij zei maar dat ik gelijk op zoek moest naar Elias (mijn eerste officiële naam)in Singapore, hij heeft een taxibedrijf en dat zullen we dus best wel snel vinden. Tijdens de rit krijgen we nog een overkill aan tips mee. Daar gaan eten, daar gaan varen, mooie winkels en ga maar door. Hij blijkt een hekel aan de Formule 1 te hebben. Die wordt deze week hier in Singapore gereden en er is dus een groot deel van het centrum afgesloten. Ik had het wel gelezen van de races, maar was het al weer vergeten: ouderdom? Toch gaan we straks even kijken of we wat van het circuit kunnen zien. We zitten op nog geen vijf minuten afstand. Aangekomen in het hotel (rond 7 uur), kunnen we pas na 12 uur op onze kamer. Oke, wachten dan maar. Ook willen we ontbijten. Geen probleem. Komt er een voorstel van één van de receptionistes: neem een update, heb je een luxere kamer die je direct kunt betrekken, inclusief ontbijt. En de drankjes uit de minibar zijn gratis. Dus Hollands als we zijn, even rekenen. 3 dagen ontbijt maal 2 personen plus is al 152 dollar, neem de drankjes erbij en de update (kosten 172 dollar)is dus GRATIS, doen dus. Nog even een dolletje met een van de andere dames. De dagploeg is net begonnen en staan de kassa te tellen in verband met de overdracht. Geef ik aan dat zij mij niet hoeven te betalen, maar dat juist ik moet betalen. Veel gelach, ze snappen het grapje en ik heb weer vriendinnen voor het leven (drie dagen dus hier in het hotel).

Hier laat ik het vandaag maar weer even bij, morgen weer nieuwe avonturen van…………..

(foto’s volgen zsm)