Vriendelijke, behulpzame mensen

dinsdag 4 september 2018

Eerst even terug naar zondag. Eigenlijk niet zo heel veel bijzonders te melden. Ruim 200 kilometer in regenachtig weer. De eerst honderd kilometer over de autobahn. Geen vrachtverkeer, dus we schieten lekker op. Net na Regensburg verlaten we het snelle asfalt en rijden de tweede helft van de etappe lekker binnendoor. Mooie route, jammer van het weer. Gemakkelijk vinden we de camping. Ligt midden in een park waar ook het stadion van de Erste FC Nürnberg gelegen is. Mooie omgeving. We mogen zelf een plekje zoeken. Ondanks de regen groot uitpakken, dus ook de luifel naar buiten. Gedurende de middag drogen de buien wel een beetje op. Helaas formule 1 kunnen kijken. Maar weer via een Duitse site de actualiteit kunnen volgen. En daarnaast: gewoon NPO radio 1, langs de lijn. Vroeger zat je gekluisterd aan de wereldontvanger en hopen dat de ontvangst een beetje redelijk was. Nu gewoon de computer op tafel, verbinding maken en even de juiste site zoeken. Was wel lekker hoor, en ook wel spannend. Zelf je beeld vormen bij alle commentaren die er werden gegeven.

We eten een restantje dat nog in de koelkast staat. Na het eten willen we nog even een biertje drinken in het restaurant van de camping. Is tot tien uur open, dus moet wel lukken. In eerste instantie niet dus. Wil de baas aangeven dat ze al om kwart voor acht gaan sluiten, te weinig aanloop en al bezig met de schoonmaak. Ballentent. Wanneer we aangeven dat te begrijpen en alleen maar een biertje willen, kan het nog steeds niet. We zijn het terras niet afgelopen, of hij roept ons alsnog naar binnen. Een biertje kan wel. We krijgen er nog een borrel van het huis bij, een Obstler. Wel weer even wennen maar ook wel weer lekker.

Danny raakt ook nog in gesprek met de mannelijke helft van een Nederlands koppel. Zij staan met een klein tentje aan de andere kant van het pas. Na het uitwisselen van wat wetenswaardigheden, krijgt Danny een soort familiekaart voor het openbaar vervoer hier in de stad. Is nog een paar dagen geldig. Dat is lekker, gratis reizen dus. Komt mooi uit. We willen maandag de stad in.

Gisteren, maandag, bijtijds opstaan dus. Koffie, ontbijt en dan even kijken naar de voorspellingen van het weer. We willen graag op de fiets, maar in de loop van de middag staat er zeer slecht weer op de planning. Veel regen en onweer. Dan maar het zekere voor het onzekere. Grady doet de voorbereidingen voor de te bezichtigen gebouwen en dergelijke. Danny pakt de rugzak in. De route naar de metro (U-bahn) moet heel gemakkelijk zijn volgens de meneer van het kaartje. De uitleg blijkt al snel eenvoudiger dan het vinden van de juiste route.

Onderweg worden we bijna nog, na een keertje navraag gedaan te hebben, de verkeerde kant opgestuurd. Uiteindelijk vinden we het station na een klein half uur wandelen. Binnen een kwartier staan we midden in het centrum. Even oriënteren en dan aan de gang. Gemakkelijk vinden we een aantal van de bezienswaardigheden. Ook hebben we lol. Aan het marktplein ligt ook het gemeentehuis. Het is druk met bruiloften. Als we even staan te kijken, staat het volgende koppel met gevolg te wachten voor de voordeur van het gemeentehuis. Naast de ingang zit ook een pinautomaat. Door de opstelling van de groep, lijkt het net of alle bruiloftsgasten in de rij staan om nog even te pinnen voor een bijdrage voor het huwelijkscadeau.

Danny scoort nog een beeldje en vervolgens bezoeken we nog een rijk gedecoreerde kerk. En ja, we gaan er voor. Als we weer buiten staan, nemen we de uitdaging aan om naar het slot te lopen dat hoog boven in de stad ligt. Via wat achterafstraten is het wel een wat langere route, maar is redelijk goed te doen. Minder stijl. Maar we komen er. We gaan eerst even door de tuinen en daarna naar binnen. Een leuk en zeer informatief museum.

Maar ja, dan moet je ook weer terug. Naar beneden gelukkig. We kiezen een andere route. En dat loopt stijl naar beneden. En dat geeft een spanning op bovenbenen en kuiten. Het lijkt wle een zwarte piste op de ski’s. We eten nog een dingetje voor de lunch en zullen dan even kijken hoe we de rest van de middag zullen doorbrengen. Grady krijgt last van een verkramping  van haar rugspieren. Snel wat innemen. Ook nog even langs de apotheek voor een smeerseltje dat wat warmte geeft en dus ook voor ontspanning moet zorgen. Gelukkig zijn we vlak bij de metro. Snel terug naar de camping. Een kwartiertje later staan we weer op het metrostation waar we eerder vanmorgen vertrokken. Maar dan een half uur teruglopen, dat gaat niet echt lukken. Taxi aanhouden. Na twintig minuten is dat nog steeds niet gelukt. Danny ziet een receptioniste zitten bij één van de ingangen van de Messe. Na een korte uitleg over wat er is, is ze meer dan bereid een taxi voor ons te bellen. Ze geeft ook netjes aan dat het is gelukt. Alleen na een half uur is er nog steeds geen taxi. Ze verbaasd zich, en belt opnieuw. We mogen binnen wachten. Weer twintig minuten verder belt ze nogmaals, en dan staat er binnen vijf minuten een taxi voor de deur. Terug op de camping neemt Grady snel nog wat pillen in en zoekt zo snel mogelijk haar bed op.

Met een beetje vallen en opstaan maakt ze een redelijke nacht. Danny is, zoals inmiddels gewoon, weer lekker op tijd wakker. Hij laat Grady lekker liggen. In de loop van de ochtend maar eens kijken hoe het gaat. We besluiten om maar een dagje extra bij te boeken, zodat Grady zich lekker kan ontspannen. Dat gaat goed tot in de loop van de middag. Dan komt de kramp in de rug terug. Danny gaat bij de receptie vragen of er ergens in de buurt een apotheek is te vinden. Niet op loop- of fietsafstand. De dame achter de receptie vraagt uit wat er precies aan de hand is. Hierna belt ze een soort van centrale huisartsenpost. Hier krijgt ze een naam, adres en telefoonnummer van een huisarts. Ze stopt dat briefje in Danny zijn handen. Belt direct een taxi. “Hier kunnen jullie terecht, en als het nodig is, dik overdrijven. Dan worden jullie zeker geholpen”. Snel paspoorten, medisch paspoort, gebruikte medicijnen pakken en dan wachten. Binnen enkele minuten staat de taxi er.

Aangekomen bij de artsenpost worden we uiterst vriendelijk te woord gestaan. Er wordt goed ingeschat wat er aan de hand is. Binnen vijf minuten zitten we bij de arts binnen. Even overleggen met deze dame. Voelen. Vragen. En binnen no time zitten er twee spuiten in het lijf van Grady. We krijgen ook nog een recept mee. De apotheek zit vlak bij. Snel naar binnen om de voorgeschreven pillen op te halen. Ook hier worden we uitermate vriendelijk geholpen. Er wordt zelfs weer een taxi voor ons besteld. Super service. Ook hier binnen enkele minuten een taxi voor de deur. Wat een vriendelijke en behulpzame mensen allemaal.

Snel weer terug op de camping. De spuiten en pillen beginnen te werken. Maar wel voorzichtig en rustig aan doen. Op tijd naar bed allebei, lekker slapen en morgen gewoon weer verder. De medicatie zal dan volledig werken en kunnen we verder met onze plannen.