Op weg naar Melbourne

Eerste etappe naar Melbourne zit er op

zaterdag 12 oktober 2013

Vannacht is het koud geweest. Voor het gevoel echt koud. Later in de ochtend horen we op de radio dat het maar 4 graden was in Canberra. Dus niet zo vreemd dat het best tegenviel om vanochtend op te staan. Eigenlijk was het wel lekker zo onder het dekbed en je moest je er echt toe zetten om het toilet en de douche op te zoeken. Uiteindelijk, wanneer langer wachten echt onverantwoordelijk werd, toch maar een sweater aangetrokken en het sanitairblok opgezocht. Na een lekker warme douche, snel een bak koffie gemaakt. Inmiddels komt de zon boven de bomen uit en begint het behaaglijk warm te worden in de bus. Het ontbijt naar binnen en dan kijken wat de tijd is. Rond acht uur. Mooie tijd om te starten. Even na achten draaien we de highway weer op. Even door de stad heen en dan snel de echt doorgaande route. Onze eerste spurt naar Melbourne. Het wordt ook weer tijd om wat diesel in te nemen, nog een kwart tank over en je weet hier nooit hoe lang het duurt wanneer je weer een tankstation tegenkomt. Buiten is het nog steeds frisjes. Dat blijkt ook wel als we een antieke auto inhalen. Twee oudere stellen, in een auto uit de twintiger jaren (openmodel natuurlijk), zitten dik ingepakt in wollen mutsen, dikke jassen en sjaals in deze auto. Toch haalt deze kar een respectabele snelheid van bijna tachtig kilometer. Bij het tankstation waar we stoppen, stoppen zij ook. Wij tanken zestig liter diesel, zij zullen niet veel meer dan dertig liter benzine hebben ingenomen, de tank kun je zien op één van de treeplanken en is echt niet groot. Wel een heel mooie auto om te zien. Als we weer lekker verder rijden, vandaag gelukkig zonder wind, zetten we langzaamaan de kachel wat lager. Ja, die hebben we aangezet om het maar een beetje aangenaam te houden. Wel wennen hoor. Na vier weken erg warm weer, nu de kachel aan. Maar een lange broek weigeren we nog steeds. Zo lang mogelijk uitstellen. Op een zeker moment maken we even snel een plaspauze. We schieten wel lekker op. Op deze route is het erg rustig met het overige verkeer en het is allemaal vierbaansweg. We kunnen dus lekker doorjakkeren. Na het plassen, via een kleine omweg weer de M31 opzoeken. Worden we ook nog staande gehouden. Algehele alcoholcontrole, en dat om elf uur ´s morgens. Moet Danny uiteraard ook blazen. Hij verstaat de agent niet helemaal. Hij begint te blazen in het apparaat. Agent zegt iets onverstaanbaars, tweede poging. Weer niet goed. Dan nog maar eens vragen wat de bedoeling is. Moet je hardop tot vijf tellen en het apparaat meet dan. Geen enkel probleem. Eén, twee, drie, vier, vijf, apparaat piept en we mogen doorrijden. Nog een uurtje te gaan naar Wagga Wagga. De geplande camping. Het valt weer op dat de bewegwijzering erg goed is. Toch blijft de GPS aan staan. Voor het geval dat. In de tussentijd behalen we weer een mijlpaal, 4000 kilometer gereden, in drie weken. Niet slecht, zeggen we tegen elkaar. Geen kangeroos geraakt, alle vogels heel gelaten, mogelijk slechts een enkele kikker platgereden (town of 1770). Gelukkig ook nog geen enkele andere schade aan het busje. Ineens rijden we de camping voorbij. Keren is hier erg lastig. Het is een doorgaande route en het is, zelfs voor de zaterdag, behoorlijk druk. Dan maar doorrijden naar het centrum, kunnen we ook even boodschappen doen. Wel even onthouden hoe we hebben gereden. Kunnen we straks ook de weg terug weer gemakkelijk vinden. Na de boodschappen, lukt dat prima. We rijden in één keer goed en vinden de camping al snel. Inchecken, maar deze keer al weer geen internet. Wel krijgen we een mooi plekje toegewezen. Daar waar we de afgelopen weken nog wel eens vroegen om een schaduwrijke plek, laten we dat vandaag achterwege. We willen genieten van de zon en vooral lekker alles opwarmen. Als we alles hebben geïnstalleerd ook nog even een wasje draaien. Als deze eenmaal aan de lijn hangt, droogt deze supersnel. Een licht briesje en temperaturen rond de 25 graden doen wonderen.

In de loop van de middag loopt Danny nog even naar de rivier die achter de camping loopt, The Murrumbidgee River. Deze loopt op nog geen honderd meter afstand langs de camping. Er is deze keer serieus sprake van een rivier, misschien wel honderd meter breed, en snel stromend. De afgelopen weken hebben we al heel vaak een brug gepasseerd over rivieren, die niet meer waren dan de singels bij ons in het dorp. Wanneer Danny een bankje heeft gevonden om even lekker op te hangen, staan vlak naast hem 6 jonge gasten met bewondering te kijken naar een werphengel. Ze hebben geen idee hoe die te gebruiken. Ze zijn echt aan het klooien, een ander woord is er niet voor. Danny kan het niet laten om niets te laten blijken. Wanneer hij hoofdschuddend zit toe te kijken, wordt hem gevraagd of hij weet welke vis ze hier kunnen vangen. Nee, dat niet, maar wel kan hij ze laten zien hoe ze een werphengel moeten gebruiken. Al snel blijkt dat ze uit Maleisië komen en niet anders vissen dan met een net. Kort lesje vissen met een hengel dus. De hengel en de molen zijn oke, maar de lijn die op de molen zit laat veel te wensen over. Ten eerste veel te dik, waarschijnlijk 60/100, waarschijnlijk veel te oud, want er zitten super veel slagen in de lijn. Veel te los opgedraaid op de molen. Maar hoe leg je in goed Maleis uit hoe een en ander wel zou moeten? Gelukkig spreken twee knapen van de groep behoorlijk Engels. Met deze beperkte kennis, handen en voeten, maar vooral voordoen, komen we er uiteindelijk redelijk uit hoe ze de hengel moeten gebruiken. Maar nu nog het aas. Er wordt geadviseerd dit na te vragen bij de beheerder van  de camping, maar dat snappen ze dan weer niet. Dan moeten ze het zelf maar weten.

De rest van de middag brengen we door met een lekker zelf klaargemaakt stokbroodje, een glaasje en vooral lekker hangen. Morgen deel twee van de route naar Melbourne.

Lekker ritje

zondag 13 oktober 2013

Op het moment dat we opstaan, doet de zon haar uiterste best om wat warmte af te geven. Het is nog net even iets te fris om buiten te eten. Eigenlijk wel jammer, want de plek waar we staan is niet verkeerd. Een mooie verharde plaats waar we, doordat onze buren er toen nog niet waren, we vanaf de andere kant de plek zo op konden rijden. Een drive trough zeg maar. Mooie verharde plek, waar je ook uitstekend voor de bus kan zitten. Maar ja, dan maar weer binnen eten.

Jammer genoeg konden we gisterenavond niets op de tv zien. Geen ontvangst op de antenne. We hadden graag de start van het voetbalseizoen (soccer) willen volgen. Maar ja dat lukte niet. Da maar een extra potje skipbo. Over de score zullen we het maar niet meer hebben, denk aan wat ene Pierre ooit heeft geroepen.

De route is vandaag redelijk eenvoudig. Weer lekker Australisch. Tientallen kilometers dezelfde weg, rechtuit en bijna geen verkeer. In ieder geval weinig tot geen vrachtverkeer, en dat scheelt een hoop. Lekker doorkachelen dus. Dan krijg je zin in koffie. En dan ben je op zoek naar de Mac. En als je die dan zoekt, kom je hem nergens tegen, terwijl als je hem niet nodig hebt, je om de paar kilometer er eentje tegenkomt. Dan toch maar bij een tankstation koffie gehaald. Soms valt de koffie mee, soms valt de koffie tegen. Het laatst is nu ook het geval. Paar slokken nemen dan maar en de rest aan de planten voeren, die kunnen hier wel wat vocht gebruiken.

Daarna weer lekker op pad en al snel naderen we ons doel voor vandaag; Wangaratta. Gelukkig helpt ons gevoel vandaag beter dan de GPS bij het vinden van de camping. De vriendelijke vrouwenstem wil ons nog zeven kilometer laten doorrijden op de grote weg. Niet luisteren en gewoon je gevoel volgen. Dus afslag pakken en even verderop rijden we ineens de camping voorbij. Dan maar even doorrijden naar het centrum, even kijken of er een restaurantje is dat vanmiddag of vanavond open is. Het is echt zondag en bijna alles zit potdicht. Dan maar naar de camping. We mogen zelf een plekje uitzoeken als we een half uurtje later maar komen zeggen waar we zijn gaan staan. Plekje 16 lijkt ons wel wat. Half zon, half schaduw, vlak bij het servicegebouw. De campingbaas is druk aan het werk (kunnen we zien, dus hij is echt bezig) en na anderhalf uur heeft hij even tijd. Formaliteiten regelen en wijst ons ook nog even op een restaurantje iets buiten de camping. Moet daar prima te doen zijn om het diner te gaan nuttigen daar. We zullen gaan zien.