Een winderige dag.

maandag 6 maart 2017

Na de gebruikelijke opstart, vertrekken we rond kwart over negen vanaf de camping. We willen eerst iets richting het westen. De bestemming is ingegeven in de navigatie. Die brengt ons even in verwarring. Terug richting Melbourne. Dus toch maar even stoppen, daar waar het kan. Navigatie checken, kaart op schoot en nogmaals controleren. Het blijkt toch wel te kloppen. Eerst een stukje terug en dan naar links. Richting de B140, de Hamilton Highway. Ruim 180 kilometer te gaan. En zoals al eerder beschreven, de Highway hier zijn ietsje naders dan bij ons. Allemaal 2-baans. We slingeren door het landschap. Gedurende de eerste 150 kilometer alleen maar graanvelden. Onderweg maken we een koffiestop in Mortlake. We halen de koffie in een winkel die zowel koffie als antiek verkoopt. De dame die ons helpt is zelf ook vast antiek. We moeten drie keer uitleggen wat voor koffie we willen hebben, maar uiteindelijk lukt het allemaal.

Dan gaan we weer verder. Nog ruim honderd kilometer te gaan. We doorkruizen diverse dorpjes en uiteindelijk bereiken we de kust. Nog 15 kilometer. Het valt op dat alles hier erg groen is, zelfs de grasveldjes in de tuinen. Hebben we niet gezien de afgelopen twee weken. Al snel hebben de camping in Port Fairy gevonden. Soms was het lastig om de bus recht op de weg te houden, enerzijds door de harde wind, die veelal van opzij kwam, maar ook door de slechte conditie van de weg. Dit stond overigens ook veelal aangegeven op de bordjes langs de weg, met advies van een maximum snelheid van niet meer dan 80 kilometer per uur. En houdt je daar maar aan, anders vlieg je van links naar rechts en zou je er nog zeeziek van worden ook.

Danny raakt in een uitgebreide discussie met de dame achter de receptie. Waar komen we vandaan, hoe lang zijn we al onderweg en wat we allemaal al hebben gezien. Als hij vertelt over de eerdere reizen, dan raakt ze helemaal van de kook. Wat hebben we al veel gezien. Veel meer dan dat zij ooit heeft gedaan.  

Even na het middaguur zoeken we onze plaats op. Stroom aansluiten. Boterhammetje eten en de wandelschoenen aan. Richting het centrum. Dat centrum bestaat uit veel oude gebouwen met een Ierse geschiedenis. Dit komt mede omdat midden in de negentiende eeuw zich hier een Ier heeft gevestigd en die hier is begonnen met het verkopen van stukken land.

Na goed overleg besluit Grady een wandeling even buiten de stad te maken. Zij bezoekt het eiland dat voor de kust ligt en alleen te voet bereikbaar is: een schitterend natuurreservaat met een pad over het eiland van ca. 3 kilometer.

Danny gaat terug naar de camping. Zijn rug laat het een beetje afweten. Wat wel opvalt, is dat het hier erg hard waait. De wind zijn / haar best. De stoelen op de camping waaien ook regelmatig om. Dus even iets anders neerzetten. Dan kunnen de handdoeken gewoon lekker drogen in de wind en de zon. Uiteindelijk komt Grady gelukkig ook weer terug op de camping. Nog even wat drinken en dan op naar het avondeten. Heerlijke varkenshaas vandaag op het menu. Dan afwassen. Even schrijven, nog een spelletje en dan al weer gaan slapen. Morgen langs de kust, langzaamaan weer richting Melbourne, maar echt op het gemak, we hebben nog ruim twee weken te gaan om in Sydney de camper weer in te leveren.

En dan nu eindelijk de diverse tussenstanden:
vissen: geen
boeken:  Grady 8, Danny 1
Skipbo: 13 – 9 voor Grady, + 27
Gereden kilometers: 1403
Danny heeft al wel 2 tijdschriften uitgeplozen en gelezen en ook al ongeveer 50 Sudokus opgelost.