Zweden, we zijn er

Donderdag 24 mei.

Nadat we vanmorgen heel rustig zijn gestart zijn we Zweden binnen gereden. Eerst een klein beetje uitslapen, lekker uitgebreid ontbijten (deze keer met toast en een gebakken ei) en op het gemak Trac Men reisklaar te hebben gemaakt vertrekken we even na tien uur vanaf de camping. Eerst nog even tanken, want dat moet je natuurlijk wel bijhouden. Ook deze wagen rijdt helaas niet op water of lucht. Bijna driekwart tank, even ruim 60 liter in de tank en we kunnen er weer even tegen. Vandaag niet zo’n heel lange rit. Als we er voor kiezen om over de snelweg naar Ystad te rijden is het net geen 100 kilometer. De eerste 60 zijn ook inderdaad snelweg geworden. Vlak na Kopenhagen krijgen we de volgende oeververbinding. Eerst een tunnel van ruim 4 kilometer, een stukje over een eiland, vergelijkbaar met Neeltje Jans en dan weer een kilometerslange brug. Halverwege de brug rijden we officieel in Zweden. Vlak na de brug nog wel even tol betalen. We tikken € 86 af. De man die lachend het geld in ontvangst neemt begroet ons nog wel in het Nederlands, maar verder dan dat komt hij ook niet. Vrachtwagens betalen hier bijna € 200 om deze route te nemen. Na zo’n bedrag kun je toch alleen maar lachen wanneer je de Westerscheldetunnel doorrijdt en een maar een paar euro hoeft te betalen. Even verderop nemen we de afslag naar Trelleborg. Een stadje aan de kust, ten zuiden van Malmö. Vanaf hier rijden we bijna 45 kilometer alleen maar langs de kust. Soms nog geen 10 meter tussen de weg en de zee. Duinen hebben we niet gezien. Met een beetje verbeelding komt het wel overeen met de kustweg die we in 2010 in West Australië hebben gereden. Met de snelheid op vakantiestand, rustig aan dus, rijden we rond half één Ystad binnen. Een behoorlijk grote stad. We omzeilen precies het echte stadscentrum. De doorgaande route loopt er precies omheen. De stad weer uit en voor we er erg in hebben rijden we de camping voorbij. Een stukje verderop weten we Trac Men te keren en rijden we terug. Snel inchecken en dan de stoelen in de ruststand. Moeten, of mogen, we deze keer zelf een plekje uitzoeken. Kijk maar waar je gaat staan. Zolang je maar wel even komt melden waar je je stekkie gevonden hebt. We vinden een mooie ruime plek achter op de camping. De camping ligt overigens ingeklemd tussen een doorgaande weg en een spoorlijn, op nog geen 100 meter van zee. Alles ziet er keurig netjes uit. Op deze camping hebben we voor het eerste een keycard om toegang te krijgen tot de toiletten, douches en campingkeuken. Deze card heeft ook een tegoed voor de douche, 20 keer één minuut voor warm water, achteraf af te rekenen. Nadat we heerlijk hebben geluncht, boterhammetje belegd met vleessalade, pakken we de fietsen en rijden we richting centrum, wel het fietspad langs de zee. Na een kleine 5 kilometer komen we aan in de ferry-haven. Even de weg zoeken maar al snel staan we aan de goede kant van de spoorlijnen. Naast het station zit het VVV. Even informeren. Je kan namelijk de Wallander-route ook doen onder begeleiding van de brandweer die je dan rondrijdt in een oud voertuig. Is jammer genoeg alleen maar een paar keer in het hoogseizoen. We zullen het dus lopend moeten doen. Nog even door de winkelstraat en we pakken de fietsen weer. We hebben voldoende indrukken opgedaan om er morgen een mooie en leuke dag van te gaan maken in deze stad. We stappen weer op de fiets en rijden vrij snel, via een andere route terug naar de camping. Even lekker een glaasje, dan koken en voorbereiden op morgen. Grady leest alle gidsen en boekjes even door om te kijken wat er allemaal precies te doen is. Ik ga aan het schrijven en word binnen 10 minuten door een megamug gestoken in mijn voet. Lekker begin van een poosje Zweden. Hopen dat het niet veel meer beten worden, anders moet ik toch maar weer aan de pil, mijn pil tegen de gevolgen van insectenbeten wel te verstaan. Straks als laatste voorbereiding een aflevering van Wallander bekijken. Kunnen we morgen kijken of we nog wat plekjes weten te herkennen. Hoe gek kun je zijn?